Wat is het?
Het Kinabalu Park is bekend om zijn rijke flora, waaronder vleesetende planten en orchideeën. Het ligt op en om de berg Kinabalu, met een top op 4095 meter de hoogste berg van Maleisië. De planten komen voor in de vier verschillende klimaatzones die van het dal tot de top lopen.

Cijfer: 6 (Het is wel een terecht werelderfgoed, maar geen goede bestemming voor een dagje uit. De verandering in vegetatie zie je alleen als je de berg beklimt. Aan de voet is het niet zo interessant.)

Toegang: 50 ringgit (10 EUR).

Hoeveel tijd: Halve dag.

Opvallend: In de vroege ochtend meldde ik me in Kota Kinabalu bij het vertrekpunt van de minibussen en taxi’s naar Ranau, het plaatsje niet ver van de Kinabalu parkingang. Er waren geen andere passagiers te zien, dus ik zwichtte meteen al voor het aanbod om er een privétrip van te maken. Het is anderhalf uur rijden. We stopten onderweg bij een stalletje langs de kant van de weg, waar de chauffeur lekkere dingen kocht voor het ontbijt voor ons beiden.

Je ziet niet veel goede foto’s online van Mount Kinabalu: de top is vaak in de wolken gehuld. We hadden echter geluk toen we rond kwart over 9 de belangrijkste uitzichtpunten passeerden. De chauffeur van het busje stopte zelfs om foto’s te maken met zijn telefoon: hij zei dat het niet vaak zo helder is.

Ik werd gedropt op de parkeerplaats bij het parkhoofdkwartier, met de afspraak dat de chauffeur me aan het begin van de middag weer op zou komen halen.

De toegangsprijs voor buitenlanders is nu 50 ringgit, wat ik veel vind – zeker in vergelijking met Gunung Mulu waar je voor 30 ringgit 5 dagen naar binnen kunt. En de bezoekomstandigheden bij Kinabalu zijn veel slechter: ik kreeg geen kaart of instructies bij binnenkomst (ze namen alleen het geld aan), de paden zien er niet onderhouden uit, er is continu autoverkeer (er zijn veel huisjes in het park waar toeristen een paar nachten verblijven) en slechte bewegwijzering.

Ik liep een stukje van de vlakke Silau Trail langs een rivier. De andere wandelingen die ik had uitgezocht, de Kiau View en Pandanus Trail, waren veel te nat en glibberig. Ik volgde dus maar de geasfalteerde weg, waar deels een voetpad naast ligt. Voor het uitzicht op de berg hoefde ik het ook niet meer te doen: de top heb ik na het uitkijkpunt in de vroege ochtend langs de weg niet meer gezien.

Alleen de kleine botanische tuin kon mij nog enigszins bekoren. Hiervoor moet je zelfs een extra toegangsprijs betalen. Ik wilde graag vleesetende bekerplanten van dichtbij bekijken. Hier hebben ze verschillende soorten bij elkaar gezet in een bloembed, vergezeld van een groot bord met de tekst ‘Beschermde plant’. Niet storen”.