Demi is het eerste dorp dat we tegenkomen na de Depressie van Mourdi. Het ligt aan de voet van de Eyo Demi, een roodachtige zandformatie, en bestaat uit niet meer dan wat palmbomen en eenvoudige huizen. Hier halen we water bij de dorpspomp.

Het verbaast me dat ik grote sommen geld van eigenaar zie verwisselen – het water kan toch niet zo duur zijn? – maar het blijkt dat het water gratis is en we hier meteen de tourist tax voor Demi en Teguedei betalen. De man deelt het geld met een vrouw die ik voor de pomphulp had aangezien, maar de vrouw van de Chief van buurdorp Teguedei blijkt te zijn. Teguedei is buiten het seizoen van de dadeloogst verlaten, de inwoners verhuizen dan naar Demi.

Teguedei zelf bezoeken we de volgende ochtend. Deze palmoase is echt een plaatje: de groene palmbomen, het rode zand, de donkere rotsen. En dan ook nog een roestende Libische tank, een overblijfsel van de oorlog tussen Tsjaad en Libië in de jaren tachtig.

We worden ‘losgelaten’ in het midden van het dorp. Ook wel eens lekker om alles zonder schroom te kunnen fotograferen – er zijn immers in dit seizoen geen inwoners. Centraal staan de opslagplaatsen voor de dadels. Eén hele grote en een paar kleinere, half-ronde.

In Teguedei komen we ook het eerste meer tegen van de Ounianga-regio. Het ligt in een zandbassin omringd door palmen en geërodeerde rotspilaren. Je moet je wel eerst een weg banen door het palmbos om er te komen. Er zit vrij veel water in het meer., echt bijzonder om hier in de woestijn plots zoveel water te zien. Hier zien we ook voor het eerst het Ounianga typerende, schitterende kleurenspel (blauw-groen-rood-grijs) tussen meer, palmbomen, rood zand en rotsen.

De plaatsnaam Teguedei betekent “muggen” (of: “veel muggen”): het permanente, stilstaande water trekt deze beestjes aan. Gelukkig zijn ze niet te bekennen als wij er zijn.

Naast de verkoop van dadels leven de mensen hier ook van de handel in ‘rood zout’, verkregen uit het zoute meer. Dit zout wordt traditioneel door kameelkaravanen getransporteerd naar zuidelijke oases en ingeruild gierst en sorghum. Deze handel lijkt tegenwoordig wat stil te liggen. Toch vinden we onder het rode zand nog wel wat hoopjes zout.