Wat is het?
Vaticaanstad is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van het Christendom en derhalve een belangrijke pelgrimsstad. Ook heeft het vanaf de 16de eeuw een belangrijke rol gespeeld in de kunst en architectuur van de barok en renaissance. Centraal staat de Sint-Pietersbasiliek, het grootste religieuze gebouw ter wereld, met werken van o.a. Michelangelo en Raphael.

Cijfer: 7 (De voortdurende drukte neemt hier wel wat van de glans weg. De grote aantallen toeristen zijn een belangrijke inkomstenbron voor het Vaticaan, dus ze zijn niet erg geneigd tot maatregelen.)

Toegang: De Vaticaanse Musea kostten me 21 EUR (inclusief boekingskosten).

Hoeveel tijd: Ik was er een halve dag.

Opvallend: Naast het Colosseum is de Sint-Pieter de grootste trekpleister van Rome. De enorme koepel is al van veraf te zien. Toen we er in de ochtend aankwamen, stond er al een lange rij voor de ingang met een wachttijd van zo’n uur.

Omdat we kaartjes met een tijdsslot hadden voor de Vaticaanse Musea, sloegen we de rij voor de basiliek maar over en liepen meteen door naar de musea. Met een vooraf gereserveerd kaartje kun je via een speciale rij (snel) naar binnen, maar je moet die reservering daarna nog aan één van de kassa’s omwisselen voor een ‘echt’ kaartje.

Volgens mijn medereizigers hebben ze de toegang tot de Vaticaanse Musea niet lang geleden veranderd: je komt nu eerst door een grote moderne hal, en dan kun je ofwel linksaf direct richting de Sixtijnse kapel danwel eerst rechtsaf naar de Pinacotheek. Ik koos het laatste. Hier was het prettig rustig, en ik genoot zelfs van de wandtapijten!

Op de route de andere kant op kom je eerst door verzamelingen (‘musea’) gericht op de klassieke oudheid. Hier staan standbeelden en sarcofagen. Ook zijn er Romeinse mozaïeken naar toe verplaatst en in de vloer van de Sala Rotonda verwerkt.

Naast de antieke stukken sprak mij de Kaartengalerij het meest aan. De muren en plafonds hier zijn beschilderd met 16de eeuwse kaarten van Italiaanse regio’s en Italië zelf.

Na nog een verzameling moderne kunst (waar iedereen zich langs spoedt omdat de wandeling door de eindeloze rij kamers al lang genoeg geduurd heeft) kom je in de Sixtijnse Kapel. Ik had van tevoren nog een podcast geluisterd over de totstandkoming van de fresco’s aan het plafond van de Kapel, maar echt een Wow!-moment was het niet voor mij.

Via een reeks aan souvenirwinkels en cafetaria’s en de beroemde wenteltrap sta je dan uiteindelijk weer buiten.