Wat is het?
Het eiland Delos huisvestte één van de belangrijkste heiligdommen van de Griekse oudheid, de Apollotempel. Door het economisch belang van zijn haven was Delos een kosmopolitisch eiland en werden er ook tempels gesticht voor buitenlandse religies. Er woonden destijds zo’n 30.000 mensen. Op Delos werd daarnaast elke 4 jaar een populair festival georganiseerd, met sport, theater en muziek. Sinds de 7^de eeuw na Christus is het eiland onbewoond en daardoor in goede staat bewaard gebleven.

Cijfer: 7 (Ondanks dat het allemaal ruïnes zijn, kun je nog goed zien hoe dichtbevolkt en multicultureel het eiland was. Ook de vele beelden, o.a. van stieren en leeuwen, maken het bezoek de moeite waard.)

Toegang: 8 EUR entree, plus 22 EUR voor de boottocht van Mykonos naar Delos (en terug)

Hoeveel tijd: 2,5 uur is genoeg om de blauwe en groene route te doen; dan mis je alleen de sportterreinen die veel verder op het eiland aan de rode route liggen. De boottocht geeft je ongeveer 3 uur op het eiland.

Opvallend: Ik had het zo uitgekiend dat ik direct vanaf de veerboot Samos – Mykonos door kon naar Delos. De boot arriveerde met een uur vertraging, en na nog een extra sprongetje met de SeaBus van de moderne haven naar de oude, kon ik zo aanschuiven in de rij naar Delos. Ik had mijn ticket vooraf online al geboekt, maar toch moet je nog een papieren kaartje ophalen. Het blijft Griekenland, de digitalisering is beperkt.

De boot van 10 uur zat goed vol, ik denk dat er zeker 200 mensen aan boord waren voor de overtocht van een half uur naar het eiland Delos. Eenmaal op Delos moet je dan nog een entreekaartje kopen aan de kassa om de archeologische site op te mogen. Ik wist dat dit er aan zat te komen, dus zorgde ervoor dat ik als een van de eersten van de boot af was.

Ik liep de tegengestelde route over het eiland van wat staat aangegeven: zo was zeker het eerste deel van mijn bezoek heerlijk rustig. Veel toeristen zijn hier ook met een gids en klonteren dus samen op bepaalde plekken waar die de uitleg geeft.

Delos is een qua begroeiing erg kaal eiland. Aan resten van bebouwing ontbreekt het echter niet. Eén van de belangrijkste delen aan de noordkant van de opgravingen is het Leeuwenterras. Vroeger bewaakten 9 leeuwen hier de heilige weg. De 5 die er nu nog staan zijn replica’s.

Vanaf het noorden van de nederzetting liep ik ‘bovenlangs’ richting het oostelijke deel. Je komt hier langs het archeologisch museum, dat momenteel helaas gesloten is voor renovatie. Ze hebben er veel van de originele beelden van Delos. Wel is het nog een handige plek om even in de schaduw te zitten – er is verder nergens beschutting.

Het oosten van de opgravingen vond ik achteraf het mooist, het is het deel wat wordt aangeduid met de groene route. Omdat het op een heuvel ligt, heb je mooie vergezichten over het hele terrein. Zo zie je ook goed hoe dichtbebouwd het was. Van de tempels staat die voor de Egyptische godin Isis nog het best overeind.

Er is ook een groot theater met plaats voor 6.500 toeschouwers, waarvan de ‘gewone’ zitplaatsen inmiddels bijna helemaal verdwenen zijn. Alleen de ereplaatsen – met rugleuningen – op de eerste rij zijn er nog.

Ernaast ligt een indrukwekkend reservoir om regenwater op te slaan en aan te voeren naar het theater. Waterreservoirs en grote kruiken zijn sowieso veelvoorkomende elementen op dit droge eiland.

In de buurt van het theater stonden de mooiste huizen. De muren staan meestal nog wel overeind. Vele hebben op hun binnenplaats een groot mozaïek. Op de rest van het terrein lijken ze veel van de mozaïeken bedekt te hebben met kiezelsteentjes of plastic, maar gelukkig zijn ze hier nog wel te zien in hun volle glorie.

Er is o.a. het Huis van de Maskers (met afbeeldingen van in het theater gebruikte maskers), het Huis van Dionysus (met een door zuilen omringde binnenplaats), het Huis van de Dolfijnen (met in de vestibule een mozaïek die de Phoenische godin Tanit verbeeldt) en het Huis van de Drietand (met een afbeelding van een dolfijn met een anker).

Op het centrale deel van het terrein, het dichtst bij de haven, ligt veel echt in puin. Ze zijn momenteel de Stoa aan het restaureren, met een rij van grote zuilen die nu bedekt is door een ijzeren constructie.

Interessanter is het ‘monument van de stier’, dat aan de ingang van een aan Apollo gewijd heiligdom staat. In zijn nabijheid liggen nog tientallen stierenkoppen op de grond: ze versierden de zuilen die aan de binnenkant van het heiligdom waren geplaatst.