Wat is het?
De Middeleeuwse stad van Rhodos is tussen de 14^de en 16^de eeuw als vestingstad ontwikkeld door de Johannieterridders. Ze hadden dit eiland veroverd om een eigen staat te stichten en moesten het permanent verdedigen tegen belegeringen van zeerovers en het Ottomaanse rijk. De stad is nog geheel ommuurd en heeft naast de gotische gebouwen van de kruisvaarders ook interessante architectuur uit de latere Ottomaanse periode.

Cijfer: 7 (Zeker als je net uit het rustige noorden van Griekenland komt, moet je je eerst wel over het massatoerisme van Rhodos heenzetten. Maar ik was vroeg op pad op een zondag, dat maakte dat ik de oude stad op mijn gemak kon ontdekken. Er is veel te zien, in een mengelmoes van verschillende tijdperken. Het Archeologisch museum was voor mij het hoogtepunt.)

Toegang: Voor 10 EUR krijg je een ‘speciaal’ ticket, waarmee je naar binnen kunt in het Archeologisch museum, het Grootmeesterspaleis en de kerk Panagia tou Kastrou.

Hoeveel tijd: Eén dag, met een lange siësta in het midden om de hitte te vermijden.

Opvallend: Om de oude stad van Rhodos binnen te gaan, moet je de stadsmuren trotseren die de kruisvaarders hier hebben neergezet. Ze hebben het stevig aangepakt – ik kwam via de Amboisepoort en moest meerdere verdedigingslagen door. Via een houten poort kom je uiteindelijk uit bij het Grootmeesterspaleis.

Het paleis was nog niet open, dus ik liep eerst naar de nabijgelegen Straat van de Ridders. Hier hadden de verschillende landen die onder de Johannieterridders vertegenwoordigd waren hun zetel. Het is een 600 meter lange, kaarsrechte straat. Op de facades van de missieposten zijn nog de wapenschilden te zien van de respectievelijke landen. Deze hieronder was van de Engelse ridders, en ook een katholiek kerkje.

Wel vroeg open, om 8 uur al zelfs, is het Archeologisch museum. Dit is een goede gelegenheid om een voor de binnenstad van Rhodos typisch gebouw van binnen te bekijken: het was het vroegere ridderziekenhuis. Bij de ingang zag ik veel ‘gewone’ toeristen afhaken bij het woord ‘Archeologisch museum’ en de entreeprijs van 6 EUR. Maar ik bracht er bijna een uur door.

De collectie richt zich op prehistorische en antiek-Griekse en Romeinse vondsten van het eiland. Mozaïeken en beelden voeren de boventoon. Het leuke aan het museum is dat het een soort ontdekkingstocht is over verschillende etages, binnen en buiten, en zelfs door een tuin.

Je komt door één grote hal, waar de verbinding met de kruisridders weer gelegd wordt. Hier zijn de grafstenen van veel buitenlandse ridders tentoongesteld.

Er zijn ook kamers vol met vazen. De mooiste vond ik deze, het zijn miniatuurversies van oenochoë (wijnschenkkannen), slechts een paar centimeter hoog.

Verder dwalend door de stad vallen er eigenlijk twee dingen op: de Ottomaanse en Italiaanse invloeden. De Ottomanen veroverden Rhodos op de kruisridders in 1522. In hun tijd werden kerken tot moskeeën verbouwd, en ook badhuizen en originele moskeeën aan het stadslandschap toegevoegd.

De Italianen op hun beurt namen in 1912 het stokje weer over van de Ottomanen. Door twee verwoestende aardbevingen zijn nog maar weinig gebouwen in hun oorspronkelijke staat. Wat je ziet zijn voornamelijk Italiaanse (fascistische) reconstructies uit de jaren dertig – Italië bezette het eiland tussen 1912 en 1945. Bij de inschrijving op de UNESCO Werelderfgoedlijst was de “jury” vooral ontevreden over decoratieve elementen zoals fonteinen die de Italianen eraan toevoegden… Toen ik dat eenmaal had gelezen, bleef ik deze overal in de stad zien!

Vooral in het Grootmeesterspaleis hebben de Italianen huisgehouden. Dit oorspronkelijke ridderhoofdkwartier is omgevormd tot een Italiaans paleis. Het werd een vakantieverblijf voor de Italiaanse koning en de dictator Mussolini.

Vlakbij het paleis ligt de Panagia tou Kastrou, een wat lege Byzantijnse kerk met de resten van een enkele originele muurschildering.

Na de eerste ronde door de stad in de ochtend, bezocht ik het in de vroege avond nog een keer. Dit keer liep ik helemaal buitenom de stadsmuren, via het Bastion van St. Paul, naar de Zeepoort.

Ik eindigde bij weer de resten van een kerkje, de veel gefotografeerde resten van de Kerk van de Maagd van de Burgh.