Wat is het?
Het Baskisch walvisvaartstation Red Bay omvat de archeologische overblijfselen van de grootste pre-industriële walvisvangstlocatie in het noordoosten van Canada. Het werd in 1530 gesticht door Baskische zeelieden, die jaarlijks een trans-Atlantische reis maakten naar deze plek om in de zomer op walvissen te jagen. Ze verwerkten de walvissen ter plaatse en namen de olie mee naar Europa. Er zijn resten van gebouwen (inclusief ovens voor het smelten van de walvisblubber), walvisbotafzettingen en scheepswrakken gevonden. De overblijfselen liggen vooral onder water of zijn opnieuw bedekt.

Cijfer: 6,5 (De Baskische walvisvaart is maar een voetnoot in de geschiedenis en ze hebben ook nog eens de lokale walvispopulatie leeggevist. Toch is Red Bay een mooie plek die de verre omweg waard is: de uitzonderlijk gunstige natuurlijke haven is door vele groepen bewoners gebruikt. Met z’n onbewoonde eilandjes, typische watervogels, vergezichten en wandelmogelijkheden is het vandaag de dag een perfecte excursiebestemming.)

Toegang: Inbegrepen in de Parks Canada Discovery Pas. Anders kost het 12,50 CAD (9,50 EUR). Dit is inclusief de boottocht naar Saddle Island.

Hoeveel tijd: Drie uur

Opvallend: Als je op de kaart opzoekt waar dit ligt, dan zie je hoe afgelegen en geïsoleerd het is. De eerste “grote” stad van Labrador – met de prachtige naam Happy Valley Goose Bay – heeft maar 8000 inwoners en is 550 km ver weg. Maar gelukkig maakt Labrador deel uit de provincie Newfoundland & Labrador, zodat de provincie een veerboot subsidieert die dagelijks tussen het topje van Newfoundland (nabij L’Anse aux Meadows) en Blanc Sablon (een uurtje ten zuiden van Red Bay) vaart. Ideeal dus voor de werelderfgoedreiziger.

Ik maakte me vooraf wel wat zorgen over deze veerboot: hij krijgt heel slechte recensies, de maatschappij heeft een dramatisch slechte website en je kunt alleen telefonisch reserveren. Bij dat laatste krijg je een reserveringsnummer en ze halen 20 CAD voorschot van je creditcard af. Ter plekke bleek het allemaal nog wel mee te vallen en beide vaarten waren keurig op tijd op een ruim schip. Er gaat ook veel vrachtverkeer en een enkele tourbus mee op deze overtocht van 1,5 uur.

De rit langs de kust van Labrador de volgende ochtend is prachtig. Er ligt hier nog meer sneeuw dan in Newfoundland. Je ziet bergen, eindeloze naaldbossen en snelstromende rivieren.

In het bezoekerscentrum van Red Bay is een tentoonstelling te zien over het leven van de Baskische walvisvaarders hier. Ik loop echter meteen door naar de kade, waar ik mee kan met het bootje dat elk uur toeristen naar Saddle Island brengt. Er zijn maar 3 andere passagiers. Op Saddle Island kun je een wandeling van een uur doen langs enkele archeologische opgravingen. Doordat het  vogelbroedseizoen is, is een stuk van het eiland afgesloten en moeten we dezelfde weg terug.

Het is maar goed dat er bordjes met nummers bijstaan, anders was je er zo voorbijgelopen. De Baskische resten bestaan vooral uit ovens. Ook is er een begraafplaats. Ze zijn na te zijn uitgegraven weer bedekt met aarde. Dus op z’n best zie je een verhoging in de grond. Nog erger is het gesteld met de onderwatervondsten: vanaf de kust kun je naar het water staren, waar een paar meter dieper (onzichtbaar) een volledig schip moet liggen.

Terwijl we op de boot terug wachten, vraag ik één van de anderen me op de foto te zetten voor mijn mijlpaal vandaag: het 800^ste bezochte werelderfgoed! Ik ben nu op 69,3% van de hele lijst.

Een paar minuten rijden buiten het plaatsje Red Bay ligt de Boney Shore Walking Trail, een wandelpad langs walvisbotten op het strand aan de andere kant van de baai. Ik loop eerst nog verkeerd, maar als ik geen vlonderpad of bordjes zie weet ik inmiddels in Canada dat dit geen officieel wandelpad is. Bovenlangs vind ik gelukkig snel de goede route. Deze is hoog genoeg om weer prachtige vergezichten over de baai te hebben. Er is een binnenhaven en een aan zee gelegen deel. Eilandjes beschermen de ingang, de resten van vorige bewoners zijn nog te zien maar er wonen al lang geen mensen meer.

De walvisbotten zijn eerst wat lastig te vinden – ze liggen niet op het strand en niet aan het pad, maar er net tussenin. Ook lijken het net stenen, maar de vorm verraadt ze toch.

Langs de kust hier zie je ook veel interessante watervogels, die typerend zijn voor dit noordelijke klimaat. Ik ben niet goed in het herkennen, maar met hulp van Google denk ik o.a. een IJsduiker, Eidereend en Middelste zaagbek te hebben gezien.

Om mijn mijlpaal van de 800^ste te vieren, eindig ik mijn bezoek in het Whalers restaurant in Red Bay. Hier hebben ze goede Fish & Chips, en ik neem nog een stuk Bakeapple (= bergbraambes) Crumble taart toe!