Wat is het?
De historische wijk van het oude Québec is de meest complete vestingstad in Noord-Amerika en één van de oudste koloniale nederzettingen in Canada (uit 1608). De stad was de hoofdstad van Nieuw-Frankrijk en werd in 1759 deel van de Britse kolonie. Het historische district omvat de bovenstad (met zijn administratieve en religieuze gebouwen) en de benedenstad (het district van handel en de marine).

Cijfer: 7 (Het is voor niet-Europeanen meer bijzonder dan voor mensen die uit Europa komen – die raken niet zo in vervoering van een paar steegjes in Franse stijl. Maar cultureel gezien is Québec is een wereld op zich, en dat maakt het toch een charmante plek om te bezoeken.)

Toegang: Het meeste is in de open lucht. We gingen alleen naar binnen bij het ondergrondse Saint-Louis Forts & Châteaux  (gedekt door de Canada Park Pas) en het museum van het Ursulinenklooster. Voor het laatste betaalde ik 12 CAD (9 EUR).

Hoeveel tijd: Een halve dag.

Opvallend: Ik verkende Québec samen met een andere werelderfgoedliefhebber, Frédéric, die in deze stad geboren en getogen is. Het historische centrum is niet heel groot: we hebben in totaal 9,5 kilometer gelopen, in iets minder dan 5 uur. Helaas zagen we de stad niet op zijn best door aanhoudende regen en bouwwerkzaamheden.

Ik had voor mezelf een lijst gemaakt van 10 dingen die ik wilde zien in de oude stad – dat bleek een grondige voorbereiding. We kwamen zelfs op plekken waar Frédéric nog nooit was geweest.

Ongetwijfeld het meest toeristische deel is de Place Royale: de plek waar Samuel de Champlain in 1608 landde en de eerste Franse nederzetting in Noord-Amerika stichtte. Aan dit kleine plein ligt ook de zeer fraaie Église Notre-Dame-des-Victoires, die wordt beschouwd als de oudste stenen kerk in Noord-Amerika. De omliggende straten met hun terrassen en winkeltjes doen het meest aan Frankrijk denken. We waren hier ook zeker niet de enige toeristen: meerdere groepen werden rondgeleid door gidsen in traditionele kledij. Québec is een belangrijke stop op de cruisevaart – de grote schepen kunnen aan de kade vlakbij de oude binnenstad aanleggen.

Een stuk minder druk was het bij de Forts-et-Châteaux-St-Louis: dit zijn de ondergrondse overblijfselen van de officiële residenties van de gouverneurs tussen 1620 en 1834. Ze zijn pas opgegraven toen de promenade er boven werd vernieuwd. Er is een ijskelder te zien, waarin vlees en andere etenswaar werd bewaard op ijs (wat volop aanwezig was hier bij de haven in de winter). Ook zijn er veel kostbare gebruiksvoorwerpen gevonden.

Omdat het stevig door bleef regenen, kwamen we terecht bij de Kapel en het Museum van het Ursulinenklooster. De Ursulinen waren een vrouwelijke kloosterorde die zich richtte op het opvoeden en onderwijzen van meisjes. Het moderne museum heeft 3 verdiepingen met tentoonstellingszalen. Te zien zijn onder andere indrukwekkende borduurwerken (de meisjes kregen dagelijks een uur borduurles) en lesmateriaal.

Voor de lunch gingen we naar L’Antiquaire Buffet, een gezellig restaurant met veel specialiteiten uit Québec op de kaart. We kozen beiden voor de ‘Assiette Québecoise’: een schotel met van alles, waaronder een vleespastei en een bonengerecht. Ondanks dat Québec ongeveer op dezelfde breedtegraad als Parijs ligt, zijn de winters hier echt streng. Dat vraagt om een stevige keuken.

In de Rue St. Louis zijn nog verschillende woningen te zien die stammen uit de koloniale begintijd van de stad. Met name de nummers 17, 34-36 (foto hieronder) en 57-63 zijn de moeite waard.

De vestingwerken van Québec omsluiten de oude stad bijna volledig. Er is een 4,6 kilometer lange route die je helemaal rond zou moeten voeren, maar door de vele bouwwerkzaamheden waren hele stukken afgesloten of haast onbegaanbaar door de modder. We bereikten nog wel de Citadel, Artillery Park en de drie stadspoorten: St. Louis, Kent en St. John.