Wat is het?
Kairouan is één van de heiligste steden binnen de Islam. De Grote Moskee wordt beschouwd als een meesterwerk van Islamitische kunst en architectuur, en heeft als voorbeeld gediend voor vele moskeeën elders in Noord-Afrika. Naast de ommuurde oude stad, omvat het werelderfgoed ook de waterreservoirs van de Aghlabiden en het mausoleum van Sidi Abid el-Ghariani. Beiden dateren uit de 9^de eeuw.

Cijfer: 7 (Kairouan heeft meer monumentale architectuur dan enige andere stad in Tunesië – enorme waterreservoirs uit de 9de eeuw, een grote moskee die een van de heiligste islam is, mausolea met mooie geglazuurde tegels. Ik viel echter vooral voor de lichtblauwe tinten van de gebouwen in de medina.)

Toegang: 12 Tunesische dinar (4 EUR) voor een kaartje dat toegang geeft tot 6 verschillende monumenten in de stad.

Hoeveel tijd: Een halve dag.

Opvallend: Ik bezocht Kairouan in een halve dag vanuit Sousse per louage, de typische Tunesische minibus-taxi. De afstand van 60 km is gemakkelijk binnen een uur te overbruggen en een ticket kost slechts 5 Tunesische dinars (1,70 EUR). Het was een verzengend hete dag, maar toch slaagde ik erin om alle belangrijke bezienswaardigheden van Kairouan te voet te zien – ik liep in totaal 10 km door de straten. Met ongeveer 140.000 inwoners is het een vrij grote stad, gelegen in een droge regio. Gelukkig zijn er veel mini-markets waar je kunt stoppen voor een koel drankje.

Ik begon bij de Bassins van de Aghlabiden, 1 van de 3 locaties die deel uitmaken van dit werelderfgoed. Dit is al een hele wandeling vanaf het louage station. De Bassins, grote waterreservoirs uit de 9de eeuw, werden buiten de stadsmuren gebouwd en worden gevoed door een aquaduct. Ik kwam binnen vanaf de zijkant, waar de poort open was; de officiële ingang was dat niet en er werden geen tickets gecontroleerd of verkocht. Lokale jongens gebruikten de reservoirs om te zwemmen, hoewel dit er met het drijvend plastic afval niet al te uitnodigend uitzag. Toch vond ik de monumentaliteit van de reservoirs behoorlijk indrukwekkend – de grootste heeft een diameter van 128 meter.

Ik liep daarna verder naar locatie #2, de Zaouia van Sidi Sahib die de overblijfselen van een metgezel van de Profeet herbergt. Het is een wit, koepelvormig gebouw net binnen de stadsmuren. Ik vond de deur gesloten, maar er is nog een Zaouia, die van Sidi Abid Al Ghariani, dieper de medina in. Hier mocht ik wel naar binnen, zelfs zonder kaartje. Na een ontvangstruimte met banken bedekt met groene, blauwe en gele tegels, kom je op een binnenplaats met zwart-witte bogen. Het opent naar verschillende kamers, waaronder die waar het graf is. Die heeft een mooi houten plafond met meerdere versierde lagen.

De Grote Moskee bewaarde ik voor het laatst, en hier kon ik eindelijk het toegangskaartje van 12 dinar kopen dat geldig is voor 6 bezienswaardigheden in Kairouan (waarvan ik er inmiddels al 2 had bezocht). Haar oude oorsprong (in een Arabisch-islamitische context, dus vanaf de 7de eeuw) en theologische scholen gaven de stad een heilige status. De huidige bewoners van Kairouan lijken niet al te vroom te zijn, en de moskee was ook niet druk. De sfeer was meer museumachtig dan religieus, al moet gezegd worden dat ik als niet-moslim niet in de gebedsruimten mocht (wie weet wat daar gebeurt).

Wat je in de portieken rond de binnenplaats kunt bewonderen, zijn ‘betere’ overblijfselen van Carthago dan op de huidige archeologische vindplaats zelf. De Punisch-Romeinse stad was één van de bronnen voor de rijen zuilen in verschillende soorten marmer en graniet. Ook werden stenen met inscripties in het Latijn (soms ondersteboven) hergebruikt om de muren te bouwen.

Tussen deze belangrijke bezienswaardigheden door slenterde ik met plezier door de rustige medina. Over het algemeen vond ik de ‘gedoefactor’ in Kairouan hoger dan in de medina’s van Tunis of Sousse, waar het nauwelijks voorkwam. Het bestond uit onschuldige uitroepen als “Hé, waar kom je vandaan?” en uitnodigingen om tapijtwinkels te bezoeken. Toch vond ik de medina in Kairouan de beste van de 3. De straten zijn hier breder dan in de medina’s van Tunis of Sousse. Veel van de witte gebouwen hebben lichtblauwe kleuraccenten, zoals deuren of torens.