Wat is het?
De Medina van Tunis omvat het historisch centrum van een Arabisch-islamitische stad die haar oorsprong heeft in de middeleeuwen. Tunis was destijds de belangrijkste stad van Ifriqiya, de Noordafrikaanse Middellandse zeekustregio die handelde met Zuid-Europa en de Oriënt. Het originele stratenplan van de medina, die stamt uit de 8^ste eeuw, is goed bewaard gebleven.

Cijfer: 5,5 (Een krappe voldoende. Vooral omdat ik de werelderfgoedstatus toch wel terecht vindt: de functie en lay-out van de oude binnenstad zijn sinds de middeleeuwen onveranderd gebleven en het is nog steeds een bloeiend deel van de hoofdstad. Het is ook een lekkere plek om aan het begin van een reis door Tunesië ontspannen wat rond te lopen en te wennen. Wat er ontbreekt zijn echt interessante individuele gebouwen en wat sfeer.)

Toegang: Gratis.

Hoeveel tijd: Ik was er twee keer anderhalf uur, beide keren aan het eind van de middag.

Opvallend: Ik overnachtte in een hotel aan de Avenue Bourguiba, in het Frans-koloniale deel van de stad vlak naast de zwaar bewaakte kathedraal. Vanaf daar is het maar 5 minuten lopen naar de medina. Je gaat de oude wijk in via de ‘Poort van de Fransen’.

Op mijn eerste wandeling liep ik lukraak naar het centrum en vandaar naar het zuiden. De nauwe straten zijn bedekt met klinkers. Voor verdere versiering van toegangspoorten en gebouwen zijn vaak zuilen en stenen uit de Romeinse en Bijzantijnse tijd hergebruikt. De souks, met de winkels, liggen veelal in afzonderlijke gebouwen. Daar gaat het er netjes en schoon aan toe, voor de oriëntaalse sfeer met bijbehorende geuren en geluiden hoef je hier niet te zijn.

Voor je het weet sta je voor de Grote Zaitouna Moskee. Ook deze is helemaal ingebouwd tussen andere gebouwen, waardoor hij niet zo groots lijkt. De moskee staat er al sinds de 8ste eeuw, maar de kenmerkende toren is pas in de 19de eeuw toegevoegd.

Tijdens mijn tweede namiddagwandeling door de medina liep ik naar het noorden. Ook nu, op zaterdagmiddag, was het weer druk met winkelend publiek. De waar in dit deel van de medina bestaat vrijwel uitsluitend uit vrouwenkleding en stoffen (om zelf kleding te maken).

Ik bezocht hier de Zaouïa van Sidi Mehrez, een Soefi-geleerde en de patroonheilige van de stad. De muren zijn er van keramiek en in de hoofdruimte staat de graftombe. Ik verliet het gebouw via de achteruitgang, waar ik nog op deze fontein en fraaie uitbouw stuitte.