Wat is het?
Het Nationaal park Tikal is de archeologische vindplaats van één van de belangrijkste Maya-steden, nu omgeven door een dicht regenwoud. Het is de unieke getuigenis van een Maya-gemeenschap die zich over een lange periode heeft ontwikkeld, van jager-verzamelaars tot boeren, met een rijk religieus, artistiek en wetenschappelijk leven. De omliggende natuur kent een grote rijkdom aan zoogdier- en vogelsoorten.

Cijfer: 8 (Het is zo groot dat het lijkt of je er eindeloos kunt blijven ontdekken. Soms zag ik anderhalf uur lang niemand anders, terwijl ik op de meer afgelegen paden liep.)

Toegang: Toegang per dag kost 150 Quetzal (17,25 EUR).

Hoeveel tijd: Ik was er 2 dagen en overnachtte in de Tikal Inn bij de parkingang.

Opvallend: De meeste toeristen gaan met een dagtour naar Tikal, maar ik bezocht het op mijn gemak met het openbaar vervoer op eigen gelegenheid en bleef er 2 nachten. Minibusjes van een bedrijf genaamd Atim vertrekken er een paar keer per dag naar toe vanaf het centrale busstation in Santa Elena (Flores). Mijn bus van 10 uur deed er 1,5 uur over, kostte 50 Quetzal en stopte bij de toegangspoort van het park om je de entreekaartjes voor Tikal te laten kopen.

Sinds mijn vorige bezoek, 25 jaar geleden, was ik vergeten hoe Tikal eruit zag. Het heeft een echt ‘verloren stad’-gevoel, vooral op het hoofdplein. Met zijn witte stucwerkelementen en honingraattorens heeft het een andere bouwstijl dan de andere Maya-sites. Er is veel meer te zien dan de piramides: ik kwam rotstekeningen tegen, stoombaden, waterreservoirs (Tikal had geen andere toegang tot water dan wat werd verzameld uit regenwater), steles, gigantische stucwerkmaskers en ook historische graffiti.

Dit keer verkende ik het park in 2 sessies, van 14-17 uur op de eerste dag en de volgende dag van 6-10 uur. Ik liep respectievelijk 10 en 12 kilometer en ik geloof dat ik alles heb bereikt wat er te zien is. De navigatieapp Maps.me werkt er goed en toont de locaties van alle bouwwerken (de kleinere paden worden niet zo nauwkeurig weergegeven). Maar de weg naar de Uitgang (Salida) is door het hele park heen goed bewegwijzerd. Er waren geen speciale coronamaatregelen, er is überhaupt weinig toezicht. Vooral de ochtendsessie was erg rustig, met nauwelijks andere bezoekers in het park.

De hoogtepunten vond ik dit keer:

• Het uitzicht boven het regenwoud vanaf de top va de Mundo Perdido-piramide (het is ook de enige plek waar je telefoon een 4g-signaal oppikt),
• Het Paleis van de Groeven (een gebouw met gegroefde verticale panelen, te betreden via een smalle doorgang),
• Complex Q (dubbele piramides gebouwd om het einde van een katun te vieren, een periode van 20 jaar; inclusief stèles en altaren),
• Tempel V (de eerste grote tempel die werd gebouwd, in 600 na Christus),
• De twee torens op het hoofdplein.

Ik heb op deze reis mijn grote zoomcamera niet mee, dat maakte het spotten van dieren ook wat minder bevredigend. De vogels in Copán en Quirigua zag ik al met lede ogen zitten. Hier in Tikal is het gemakkelijk om zoogdieren te vinden, zeker als je in je eentje rondloopt. Ik zag Brulapen, Geoffroy’s slingerapen, neusbeertjes (pizotes) en agouti’s.