Wat is het?
Het Barrièrerif van Belize is een beschermde reeks koraalriffen langs de kust van Belize. Met een lengte van 250-300 kilometer is het het op één na grootste koraalrifsysteem ter wereld, na het Great Barrier Reef in Australië. Het werelderfgoed bestaat uit zo’n 12% van het gehele rif en richt zich specifiek op 7 natuurgebieden op het land en in zee.

Cijfer: 6,5 (Het is het meest spectaculaire dat er te zien is in Belize, en zijn status als werelderfgoed is onbetwist aangezien koraalrif op zo grote schaal elders bijna niet meer voorkomt. Het is echter lastig te bezoeken als “gewone” toerist en het riflandschap van Belize heeft niet de schoonheid van ander marien werelderfgoed zoals de Rotseilanden van Palau of de Golf van Californië.)

Toegang: Ik heb geen entree tot een nationaal park betaald, maar was wel een hoop geld kwijt aan de rondvlucht (262 USD).

Hoeveel tijd: Twee dagen om het vanuit de lucht en vanaf het water te zien.

Opvallend: Als je geen duiker bent en slechts een snorkelaar-met-tegenzin, is het moeilijk om dit werelderfgoed  “goed” te bezoeken. Van de 7 locaties is Bacalar Chico NP de enige “land”-component, en dat was ook mijn eerste keuze. Maar vanuit de dichtstbijzijnde stad San Pedro (ook op Ambergris Caye) gaan er geen geplande tours, alleen privébootcharters. Dat zou wel erg kostbaar worden, dus nam ik genoegen met Plan B: een fly-over over het rif. De Great Blue Hole is tenslotte het best te zien vanuit de lucht.

De twee luchtvaartmaatschappijen die Belize rijk is bieden een paar dagen per week rondvluchten over het rif aan, op een vast tijdstip. Ik boekte bij Tropic Air via de chat op hun website voor de volgende dag. Voor de 262 USD had ik veel verder weg kunnen vliegen… Maya Air doet het momenteel goedkoper (215 USD), maar ze reageerden pas op mijn vragen nadat ik mijn vlucht met Tropic al achter de rug had.

Mijn vlucht verliep vlekkeloos, we waren 75 minuten onderweg (inclusief een stop bij Caye Caulker om een ​​7de passagier op te halen). Ze vliegen met een Cessna Caravan, alleen stoelen bij het raam. Het is een beetje zoals het ‘doen’ van de Nazca-lijnen, maar dan zonder het nuttige commentaar aan boord. Er was minder kronkelen en draaien hier in Belize, dus geen kans op luchtziekte. Er is genoeg te zien beneden, zoals koraalriffen in zowel rechte als ronde vorm.

Het hoofddoel van de vlucht is de Great Blue Hole, een gigantisch zinkgat in de zee. Vanuit de lucht ziet het er niet eens zo groot uit – de diameter is 300 meter. Het meest verbazingwekkende is de perfecte ronde vorm. Je ogen worden er steeds naar toe getrokken.

We cirkelden er eerst een paar keer omheen met uitzicht aan de linkerkant, en toen maakte de piloot een bocht om de mensen rechts van het vliegtuig hetzelfde uitzicht te geven. Vanwege de stand van de zon is het misschien beter om aan de linkerkant van het vliegtuig te zitten, maar om 13.00 uur zou er niet veel verschil moeten zijn. Foto’s maken werd meer gehinderd door wat vuile ramen en wat wolken boven ons, die hun schaduwen op de Hole wierpen.

Onderweg passeer je ook 2 van de atollen van het rif: Turneffe Island en Lighthouse Reef. Hier zou het leuk geweest zijn als de piloot had laten weten welke welke was (Lighthouse Reef is degene waar de Great Blue Hole is, ontdekte ik later). In het water zie je ook grotere vissen bewegen, waarschijnlijk haaien.