Wat is het?
Tlacotalpan is een voormalige Spaans-koloniale rivierhaven vlakbij de Golfkust van Mexico. Het stadje heeft een uitzonderlijk goed bewaard stratenpatroon en gebouwen uit zijn 19^de eeuwse bloeiperiode. Er is een mix aan Spaanse en Caribische tradities te zien, met kleurig geverfde huizen, portieken, brede trottoirs en stroken groen.

Cijfer: 5,5 (Het meest bijzondere is dat de bebouwing één coherent geheel is gebleven, en dat de mensen hun huizen in verschillende felle kleuren blijven schilderen.)

Toegang: Ik ben in één klein museum naar binnen geweest, voor 25 pesos (0,60 EUR)

Hoeveel tijd: Ik was er een halve dag en een nacht. Maar 1 à 2 uur, plus tijd voor lunch of diner met vis en zeevruchten op een terras aan de rivier, is wel genoeg.

Opvallend: Tlacotalpan is meestal een slaperig plaatsje, en toen ik er was (op 10 februari) waren ze op hun gemak aan het opruimen van het jaarlijkse Calendaria-festival dat van 2 tot 9 februari duurt. Dan worden er hier zelfs stieren door de straten gejaagd.

Ik dwaalde gewoon maar wat door de straten, dat is het enige dat je hier kunt doen. Het vele groen valt hier ook op, alle pleinen zijn ook parkjes. Van de voormalige rivierhaven is niets meer terug te zien, de rivier ligt er stilletjes bij.

Na grote branden in de 18de eeuw, hebben de autoriteiten bepaald dat de straten aan een bepaald patroon moeten voldoen om zo de risico’s te beperken. De daken zijn dus van steen, en er is steeds een dubbel trottoir (één in het portiek en één daarbuiten) en een strook groen om de huizen verder van elkaar te laten staan.

Er zijn een paar kleine musea waar je een 19de eeuws huis van een bekende inwoner van Tlacotalpan kunt bekijken. Ik liep naar binnen in dat van de schilder Salvador Ferrando. Ik kreeg er een rondleiding en zag vooral meubilair dat de man uit Europa had meegenomen. Typisch voor een huis als dit is wel de binnentuin.