Wat is het?
Het Cultuurlandschap Serra de Tramuntana is een door mensen voor landbouw geschikt gemaakt gebied in een bergketen op Mallorca. Op de landgoederen werden en worden nog steeds olijven, druiven en sinaasappels verbouwd. De grond is door de aanleg van landbouwterrassen en irrigatiekanalen productief gemaakt. Daarnaast werden er steden, dorpen, kerken en kapellen gesticht.

Cijfer: 6,5 (Prachtige omgeving met steile bergwanden en heel veel groen. Vooral geschikt om te wandelen, er zijn geen bezienswaardigheden die je echt gezien moet hebben).

Toegang: Het is een heel groot gebied, zonder specifieke toegangspunten. Gratis te bezoeken dus.

Hoeveel tijd: Ik was er 2 dagen.

Opvallend: Dit is een populair wandelgebied, dat zelfs buitenlandse langeafstandslopers trekt voor een weekendje vanuit Noord-Europa. Er gaan veel vluchten naar Palma de Mallorca, en vandaar is het nog maar zo’n 3 kwartier met de bus en je zit midden in dit berggebied. Er zijn toppen tot 1250 meter, de bergketen doorkruisen van west naar oost via de GR221 kost zo’n 4 dagen en er zijn berghutten om in te overnachten.

Een eerste, gemakkelijkere manier om het gebied te leren kennen is bus 203 vanuit Palma. Deze neemt de lange route, via de bergdorpjes Valldemossa en Deia, om uiteindelijk aan de noordkust te eindigen in Port de Soller. Het zijn smalle bergwegen, waar twee bussen elkaar niet kunnen passeren. De stenen dorpen lijken op dramatische wijze tegen de bergwanden geplakt.

Ik overnachtte in Soller, het meest levendige plaatsje dat ik tijdens mijn kleine week in november op Mallorca en Menorca tegenkwam. Mijn pension zat vol, en de meeste restaurants waren gewoon open en met veel gereserveerde tafels.

Op zaterdag deed ik een rondwandeling tussen Soller en Fortnalux. De wandelpaden staan hier aangegeven met bordjes, maar je moet er wel een hulpmiddel naast hebben om echt je weg te vinden. Ik had een beschrijving van internet geplukt en mijn telefoon met maps.me navigatie mee.

De “lange weg” van Soller naar Fortnalux loopt meest over onverharde paden tussen de boerderijen door. Veel stenen hier: van stapelmuurtjes tot aan de bestrating. Vanochtend hoorde ik een Engelse toerist tijdens het ontbijt vragen of deze weggetjes uit de tijd van de Romeinen stammen – “Nee” was het antwoord van de pensionuitbaatster, “ze zijn 2 jaar geleden door de Spaanse overheid aangelegd”!

Iedere centimer hier lijkt wel te zijn benut om landbouw te kunnen bedrijven. De velden staan vol met citroenbomen en ik zie ook amandelen. Met hier en daar een palmboom ertussen is het een mooi groen landschap met kleurige accenten van bloemen en planten.

Het pad wordt redelijk druk bewandeld: ongeveer elke 10 minuten kwam ik wel iemand tegen, toeristen, joggers of mensen met een hond. Het plaatsje Fortnalux is zo’n goed gerestaureerd stenen dorp waarvan je er in deze streek veel ziet. Op een terras op het dorpsplein pauzeerde ik even.

Op de terugweg naar Soller liep ik langs de andere kant van het dal, via het plaatsje Biniaraix. Hier loop je een deel over de doorgaande weg en ook de rest van het pad is meest verhad. Dit vond ik een minder mooi deel dan de “heenweg” via Binibassi. In totaal liep ik deze dag 11,2 kilometer.

Voor de zondag had ik nog zo’n mooie wandeldag in gedachten, maar het weer zat tegen. Ik ging nog wel op weg van Soller naar Port de Soller, maar het regende dusdanig stevig door dat ik halverwege maar de bus pakte om me naar de eindbestemming te brengen.

Port de Soller bleek een wat verlopen badplaats, misschien veroorzaakt door het winterseizoen of door coronasluitingen. Ik liep nog wel helemaal omhoog naar de vuurtoren van Cap Gros, zodat ik deze dag toch ook nog ruim 9 kilometer wandelde. De steille kliffen aan de kust zijn vanaf hier maar deels te zien.