Met z’n 400.000 inwoners komt Palma over als een doorsnee grote Spaanse stad: je krijgt hier niet snel het eilandgevoel. Ik ga me er toch een halve dag proberen te vermaken, op doorreis van het internationale vliegveld naar het buureiland Menorca.

Bovenaan mijn lijstje om te bezoeken staat La Seu, de kathedraal van Palma. Onder de vele gotische kathedralen in Zuid-Europa is dit één van de hoogste. Hij werd gebouwd op een prominente plek op een klif vlak aan zee; die zee rijkt nu niet meer zo ver, maar er is een zoutwatermeertje aangelegd om dit maritieme effect ook in de 21ste eeuw te creëren. Zo van de zijkant lijkt de kathedraal met z’n vele zijbeuken trouwens wel op de Grote Moskee van Djenné.

Ik loop er eerst rustig een rondje omheen. De stenen heb een warme oranje-rode gloed, zelfs nu er alleen maar een waterig zonnetje schijnt. Er zijn twee gebeeldhouwde portalen die de aandacht trekken. Ze zijn in de 16^de eeuw aan het gebouw toegevoegd in een plateresco stijl (“op de wijze van de zilversmid”) – simpelweg heel verfijnd en delicaat. Je blijft kijken naar wat er allemaal afgebeeld is.

Om naar binnen te mogen moet je 8 EUR entree betalen. Dat is hier zeker de moeite waard: de kathedraal is heel licht van binnen en er is een grote variatie aan kapellen te zien die de standaard barok en overdaad aan goud ver te boven gaan.  Een bijzonder voorbeeld is de kapel van het Heilige Sacrament: naar een ontwerp van de Majorcaanse kunstenaar Barcelo zijn de muren met klei bedekt. Met grijze en blauwe kleuren wordt zo de suggestie van een zeebodem gewekt.

Gaudí heeft ook zijn steentje bijgedragen aan het interieur: onder andere de frêle baldakijn boven het altaar is van zijn hand.

Een ander hoogtepunt van Palma zijn de Arabische baden: de restanten van een badhuis uit de Moorse periode van het eiland (ca. 10^de eeuw). Ze liggen aan een achterafstraatje. Hier betaal je 3 EUR voor de toegang. Het bad hoorde bij het huis van een hooggeplaatste persoon. De verschillende ruimtes van het badhuis, waar de warme en koude baden waren, zijn nog goed bewaard gebleven.

In het badhuis zijn Romeinse en Byzantijnse elementen hergebruikt. Het mooiste deel is het tepidarium, het centrale deel waar het lauw-warme bad was en er volop gesocialized werd. Daglicht valt er naar binnen door 25 openingen in het halfronde plafond. Hierna loop je de tuin in, een kleine oase met palm- en sinaasappelbomen in het hart van de binnenstad van Palma.

Helaas is het stilaan steeds harder beginnen te regenen. Er zijn gelukkig genoeg portieken in Palma om onder te schuilen, maar een lange wandeling naar het Castell de Bellver zie ik niet meer zitten. Ik steek nog snel de Plaza Mayor over, het centrale plein dat niet meer zo’n grootse uitstraling heeft door de vele goedkope eettentjes die er zijn neergezet.

Dat “goedkope” overheerst sowieso wel in Palma, een overnachting is het mij niet waard en ik laat het bij dit bliksembezoek van zo’n 3 uur.