Kirgizië is niet zo rijk bedeeld met Zijderoute-overblijfselen als zijn buurlanden. Het nomadische karakter van zijn bewoners heeft lang weinig blijvend materieels voortgebracht. Maar er zijn er toch een paar die wel het bezoeken waard zijn. De karavanserai van Tash Rabat moet het mooiste zijn, maar die ligt te ver van mijn reisroute. Burana bezocht ik al aan het begin van mijn reis, en nu eindig ik in Uzgen. Uzgen ligt een uurtje ten noorden van Osh.

De stad is één van de oudste in Kirgizië, hij dateert uit de 2^de of 1^ste eeuw voor Christus toen hij werd gesticht als handelspost langs de Zijderoute. Hij komt in Chinese bronnen uit die tijd voor.

In het centrum van het huidige Uzgen ligt het historisch-archeologisch park. De entree kost er slechts 20 Som (0,20 EUR). Op een keurig aangelegd terrein zijn een 12^de eeuwse minaret en drie mausolea uit dezelfde periode te zien. De minaret van Uzgen lijkt erg op die van Burana, maar – ondanks dat hij ook door een aardbeving geveld is geweest – heeft deze in Uzgen een lantaarnvormig topje gekregen.

In de drie mausolea zijn gouverneurs van het middeleeuwse Karachaniden-rijk begraven: Uzgen was hun hoofdstad, als centrum van de vruchtbare Ferganavallei. De drie monumenten zijn met elkaar verbonden en vormen één frontaanzicht. Samen schuilen ze nu onder een beschermende overkapping van golfplaat. Deze is pas recent aangebracht: op oudere foto’s op internet (zelfs nog uit 2018) zie je het niet.

De mausolea laten prachtige bewerkingen zien in de rode gebakken klei. Bloemmotieven en geometrische symbolen zijn gebruikt. Ook zijn er inscripties in Arabische kalligrafie. Vooral de facades zijn bijna volledig bewerkt. Het is ook zeer mooi gerestaureerd.

Via de middelste deur kun je ook naar binnen. Hier is weinig aan decoratie overgebleven. Ik tref er alleen een stel Kirgizische schoolmeisjes, die met me op de foto willen.

Als je hier wat langer op het terrein rondloopt, valt de muziek op die “uit de grond” komt. Er zijn luidsprekers verscholen in het gras; de vrolijke noten schallen over het terrein. Deze kunstmatige achtergrondeffecten doen me denken aan China.

Er komen steeds meer lokale bezoekers, en de beheerder haalt ook de deur van de minaret van het slot. Zo kunnen we naar de top klimmen. De trap is hier gelukkig een stuk breder dan die in Burana, en er is ook een leuning. Vanaf boven heb je uitzicht over de stad en over het terrein met de opgravingen: naast de minaret en de mausolea zijn er ook de ruïnes van een gebouw gevonden dat waarschijnlijk een Koranschool was.

Na de historie kijk ik nog wat rond in het hedendaagse Uzgen. Zoals elke stad in Kirgizië hebben ze wat oorlogstuig staan: hier is het een tank. Deze staat naast het monument ter nagedachtenis aan de oorlog in Afghanistan.

Uzgen heeft ook een drukbezochte, authentieke bazaar. Ze verkopen er veel fruit, en, voor het eerst dat ik die in Kirgizië zie: pinda’s. Tussen de groenten liggen grote gele wortels, die ik een paar dagen geleden al eens in mijn plov vond.

Vanaf dezelfde bazaar neem ik een gedeelde taxi terug naar Osh. Deze rijdt van bazaar tot bazaar, en is hier handiger dan de reguliere minibus die vanaf het afgelegen busstation van Osh vertrekt.