Wat is het?
De Westelijke Tienshan (gelegen in Kazachstan, Kirgizië en Oezbekistan) is het meest westelijke deel van het Tienshan-gebergte, het oostelijke deel (in China) is een apart werelderfgoed onder de naam Xinjiang Tianshan. Het gebied staat bekend om zijn plantenbiodiversiteit. Vooral de wilde fruit- en walnotenbossen behoren tot de grootste ter wereld. Ze vormen zo een genetische bron voor gedomesticeerde fruitsoorten.

Cijfer: 8 (Waar zie je nog zoveeI fruitsoorten in het wild? Ook het landschap is prachtig, met de 6 meren die elk hun eigen decor hebben. Het park wordt veel gebruikt door de lokale bevolking: om hooi te verzamelen, om de koeien te laten grazen, om walnoten te rapen en om in het meer te zwemmen. Het geeft het een zacht, menselijk tintje, vooral in een arm land als Kirgizië waar mensen zelfredzaam moeten zijn).

Toegang: 400 Som (4 EUR) is de entreeprijs voor buitenlandse toeristen. Kirgiziërs betalen 100 Som en als je de auto meeneemt het park in kost dat ook 100 Som.

Hoeveel tijd: Ik was er 1,5 dag (2 nachten), dat is een prima tijd tenzij je houdt van meerdaagse wandelingen of trektochten met paarden. Ik overnachtte in het boerendorp Arkit.

Opvallend: Ik bezoek één van de drie delen van dit werelderfgoed in Kirgizië: het Sary Chelek National Park. Het ligt vrij afgelegen, zo’n 100 kilometer van een grotere stad. De kronkelende weg ernaartoe is gelukkig wel bijna helemaal geasfalteerd. In de zomer komen er veel (binnenlandse) toeristen en zijn er tal van pensions en yurtkampen geopend.

Het gaat hier om de wilde fruit- en notenbossen. Die zijn dan ook het hoofddoel van onze wandeling tijdens de eerste late namiddag. Hoewel het dorp Arkit al in het kerngebied van het werelderfgoed ligt, is de eigenlijke ingang van het park aan de dorpsrand. De vriendelijke parkwachter laat ons binnen, hoewel ze eigenlijk al gesloten zijn – we beloven de volgende dag terug te komen en onze toegang te betalen.

Opvallend is meteen dat dit inderdaad een zeer bosrijk gebied is, zeker in vergelijking met het bijna kale Kirgizië dat ik tot nu toe heb gezien. Op de grasvelden tussen de bomen grazen enkele koeien. De Kirgizische koe is meestal donker en heeft een grappig wit snuitje.

Aan bijna elke boom hangt wel één of andere vrucht: kleine appels, oranje- en rode bessen en heerlijke blauwe pruimen. We ontmoeten twee dames die walnoten van de grond aan het rapen zijn; hun tassen worden zo zwaar dat mijn gids deze hoffelijk voor hen naar huis draagt.

De volgende dag vertrekken we met de auto om de 15 kilometer afstand tussen de poort en het Sary Chelek-meer, het middelpunt van het park, te overbruggen – dit is hoe ver je kunt rijden. Voor de rest heb je paarden of je eigen voeten nodig. Het meer ziet eruit als een fjord, met bergruggen erin. Vanaf de kant zie je maar zo’n 20%, de rest zit verstopt om de hoek(en).

Een man komt naar ons toe en biedt een boottocht aan om dit meer te verkennen. Maar we hebben al plannen om de “Zes meren wandeling” te gaan lopen.

Deze 12 à 15 kilometer lange route is een bekende wandeling, hoewel hij niet is aangegeven met pijltjes of zo. Je volgt smalle paden die ook door koeien worden gebruikt. Op de telefoonapplicatie Maps.me is hij wel goed te zien: we gaan langs twee kleine meren naar een geweldig uitzichtpunt met de toepasselijke naam “Uitzicht op het hoofdmeer met bergen”, via “Kleine grot, Grote Rots” bij het Iri-Kol-meer, het Kely-Kol-meer, en tot slot naar Kiz-Kol (het is een lus).

Het eerste stuk is het zwaarste, een steile klim en dan een net zo steile afdaling. Dit is nodig om de oevers van het eerste meertje te bereiken, dat in een soort keteldal ligt.

De andere meren zijn gemakkelijker te bereiken: je loopt het meest over weilanden en door het bos. Het is redelijk vlak. Er steekt af en toe een verfrissende wind op, ook bieden de bomen schaduw om even uit te rusten. Om ons energieniveau een boost te geven, eten we wat wilde appels. Deze zijn een stuk kleiner dan die je in de groentewinkel vindt.

De grot bij meer nummer 5 blijkt niet zoveel voor te stellen: het lijkt een schuilplaats als je hier ooit door de regen wordt overvallen. Dit is ook het enige meer waar we andere toeristen tegenkomen: 3 Russen zijn er aan het zwemmen.