Na een jaar van afwezigheid wegens de pandemie werd afgelopen week de jaarlijkse werelderfgoedvergadering gehouden. Dit keer een gecombineerde meeting, waar de nominaties van 2020 en 2021 werden besproken. Uiteindelijk leverde me dat 13 – 1 ‘nieuwe’ werelderfgoederen op. ‘Nieuw’ omdat ik er al ben geweest voordat ze werelderfgoed werden. En ‘min 1’ omdat er voor de derde keer in de geschiedenis een plek van de lijst geschrapt is : Liverpool.

#747bis – De Spa-steden van Europa

Dit is een grensoverschrijdend werelderfgoed, verdeeld over 7 landen. Van deze locaties bezocht ik Bad Ems in Duitsland (zie grote foto boven) en Spa in België. En heel lang geleden was ik al eens in Bath in Engeland. De Spa-steden bezorgden hun bezoekers een gezonde geest in een gezond lichaam, met het aanbod van o.a. natuurlijke waterbronnen, wandelpaden, ziekenhuizen, hotels en entertainment zoals een theater of casino.

#748 – Mathildenhöhe

Mathildenhöhe is een wijk in de Duitse stad Darmstadt, waar een verzameling gebouwen in de Jugendstil staat als resultaat van kunsttentoonstellingen aan het begin van de 20ste eeuw. Ik was er in 2017.

#749 – De 14de eeuwse muurschilderingen van Padua

De Scrovegni-kapel in Padua is bedekt met prachtige muurschilderingen uit de 14de eeuw van Giotto. Je moet de toegang ver van tevoren boeken en krijgt dan een kwartiertje om te genieten.

#750 – Quanzhou

Quanzhou was een stad op de maritieme Zijderoute. De Chinezen dreven vanaf hier handel met landen in de Indische Oceaan en de westelijke Stille Zuidzee. In 2019 was ik een dag in deze stad, waar de bezienswaardigheden (veel tempels, pagodes en een moskee) verspreid liggen.

#751 – Prado en Retiro

Het Prado en het Retiro-park in Madrid bezocht ik al in 1991. Ik heb zelfs het entreekaartje nog weten terug te vinden!

#752 – Koloniën van Weldadigheid

Deze Nederlands-Belgische inzending van utopische landbouwkoloniën uit het begin van de 19de eeuw bezocht ik al meerdere keren. In Nederland gaat het om Frederiksoord/Wilhelminaoord en Veenhuizen, in België om Wortel.

#753 – Jomon opgravingen

Een omweg die 9 jaar na dato zijn rendement oplevert: een bezoek aan de erfenis van de Jomon in de Noord-Japanse stad Aomori. Hier bezocht ik de opgravingen van Sannai-Maruyama, een nederzetting die werd bewoond in de periode 3900-2200 voor Christus.

#754 – Nice

Nice aan de Cote d’Azur is al sinds de 18de eeuw een trekpleister voor buitenlandse toeristen. Ik was pas vorig jaar voor het eerst in deze aangename stad zonder echte hoogtepunten.

#755 – Nederduitse Limes

De Nederduitse Limes was de grens van het Romeinse Rijk langs de Rijn in Nederland en Duitsland. De meest uitgebreide resten zijn te vinden in het Duitse Xanten. In Nederland moet je naar Nijmegen of Berg en Dal.

#756 – ShUM steden

De ShUM steden Worms, Mainze en Speyer vormden in de 11de eeuw het hart van de Asjkenazisch-joodse gemeenschap in Duitsland. Vlak na het einde van de eerste lockdown in 2020 toog ik naar de Duitse stad Worms om er de joodse begraafplaats en synagoge te bezoeken. Ook het nabij gelegen Speyer heeft een oude synagoge.

#757 – Ljubljana

In de Sloveense hoofdstad Ljubljana zijn diverse werken te vinden van de architect Jože Plečnik, die het aanzicht van de stad aan het begin van de 20ste eeuw moderniseerde.

#758 – Leisteenmijnlandschap van Wales

Onderweg naar de Gwynedd kastelen in Wales in 2011 maakte ik een korte stop in het plaatsje Blaenau Ffestiniog. In deze omgeving wordt sinds de tijd van de Romeinen leisteen gewonnen. In de 18de en 19de eeuw nam dit industriële schaal aan, met impact op het landschap en een uitgebreide mijnbouwinfrastructuur als gevolg.

#759 – Donau Limes

Ook de Donau gebruikten de oude Romeinen als natuurlijke grens van hun Rijk. De Donau Limes is een separate inschrijving geworden naast de Nederduitse Limes (ook dit jaar ingeschreven) en de al eerdere Grenzen van het Romeinse Rijk (met o.a het Engelse Hadrian’s Wall). Ik bezocht er een paar jaar geleden een stukje van in Oostenrijk.