Wat is het?
Het Historisch gebied van Willemstad, binnenstad en haven, Curaçao omvat vier historische districten die zich in een periode van 300 jaar ontwikkeld hebben. Nederlandse architectuur en stadsplanning hebben zich er aangepast aan het tropische klimaat en zich vermengd met Amerikaanse en Afrikaanse culturele elementen. De havenstad werd in 1634 gesticht vanuit Fort Amsterdam.

Cijfer: 7 (Op foto’s zie je vaak alleen maar dat kleurrijke rijtje panden aan de Handelskade, maar er is zoveel meer. Als je aan komt rijden vanaf de hoge Julianabrug kun je al de verschillende wijken van de stad zien. Ze hebben allemaal nog volop voorbeelden van Nederlandse architectuur. Ook het vele water en de bruggetjes doen aan Nederland denken. Er zitten wel veel vervallen gebouwen tussen en ook het gebrek aan toeristen in 2020 heeft veel zaken in de binnenstad al dan niet permanent de deuren doen sluiten).

Toegang: Rondlopen door de stad is uiteraard gratis. Verder is er niet zoveel waar je naar binnen kunt: ik was nog wel geïnteresseerd in het Maritiem Museum en de synagoge, maar beide waren gesloten op de twee dagdelen dat ik er was.

Hoeveel tijd: Een halve dag.

Opvallend: Hoewel ik op mijn eerste ochtend door het tijdsverschil met Nederland al vroeg wakker ben, kan ik pas rond het middaguur Willemstad gaan verkennen. Aan het begin van de dag vallen heftige stortbuien neer uit de donkergrijze lucht. Volgens het lokale weerbericht zal het ’s middags opklaren en dat doet het gelukkig ook. Ik start mijn wandeling door het historisch centrum bij de kathedraal, vlakbij mijn hotel. De straten eromheen staan nog blank, gelukkig is het op de trottoirs nog wel te doen.

Ik heb vooraf 3 wandelroutes uitgeprint, een voor elk van 3 van de 4 buurten die samen het werelderfgoed vormen. Ik begin met Scharloo, een wijk met vrijstaande huizen uit de 19^de eeuw. Dé plek hier is de lange Scharlooweg. In de statige gebouwen zitten nu bedrijven en ik zie ook het Zwitserse consulaat. Alle gebouwen zijn zwaar beveiligd en er staan hekken voor. Op straat loopt op zondag niemand, ik tref alleen zwerfhond.

Het Waaigat scheidt Scharloo van de wijk Punda, het oudste deel van de binnenstad. Om aan de overkant te komen heb je als voetganger de keuze uit 3 bruggen op een rij: de prinses Amaliabrug (2016), de koningin Wilhelminabrug (oorspronkelijk uit 1928 maar vervangen in 2005 door eentje geimporteerd uit Nederland) en de L.B. Smithbrug (vernoemd naar een Amerikaan die in de 19^de eeuw ijs importeerde en aan de wieg stond van o.a. het eerste hotel en de eerste elektriciteitscentrale op Curacao).

Doordat er hier zoveel bruggetjs zijn doet dit stukje erg aan Amsterdam denken. Gelukkig gaat het meeste doorgaande autoverkeer over de ook al zo imposante, 56 meter hoge Julianabrug.

Punda verlaat ik vrijwel meteen weer om nog een stuk water over te steken: de Sint-Annabaai. Hier ligt de oorsprong van het 17^de eeuwse Willemstad. Fort Amsterdam herinnert nog aan die tijd dat de toegang tot de haven goed beschermd moest worden tegen piraten en buitenlandse zeemachten.

De Sint-Annabaai steek je meestal over via de Koningin Emmabrug, de iconische drijvende draaibrug. Op het moment dat ik er aan de walkant sta is de brug echter net open gegaan voor een groot vrachtschip. Op die momenten vaart er een gratis veerboot heen en weer. Daar stap ik ook op en zo ben ik binnen een paar minuten in de wijk Otrobanda. Dit is een woonwijk met zowel arbeiderswoningen als luxere huizen uit de 18^de en 19^de eeuw.

Kenmerkend hier zijn de nauwe straatjes in de arbeidersbuurten.

De geprinte wandelroute door Otrobanda is wat beter te volgen dan die door Scharloo, maar ook hier zijn veel gebouwen van eigenaar verwisseld of in verval geraakt. De routetekst geeft aan dat ik naast de felgele Vrijmetselaarsloge – die er inderdaad nog staat – “een ander bijzonder mooi herenhuis (wit met blauw houtwerk) waarin nu een dokterspraktijk gehuisvest is” zou moeten vinden. Dit stamt nog uit het begin van de 18^de eeuw. Wat ik aantref is echter een charmante bouwval.

Via de Koningin Emmabrug, die net weer gaat sluiten, loop ik terug naar Punda. Voor de eerste dag zit hier mijn route erop.

De volgende dag loop ik nog een keer door de wijk Punda. Dit bestaat uit een deel dat hoort bij het bestuur van Curaçao en winkelstraten vooral gericht op toeristen. De bestuursgebouwen staan goed in de gele verf maar je kunt nergens naar binnen. De winkelstraten zijn smal en de gebouwen staan bovenop elkaar. Dat maakt dat Punda mijn minst favoriete wijk is van de drie. Het leukste wat je er eigenlijk kunt doen is vanaf een terrasje aan de waterkant de pontonbrug open en dicht zien gaan.