Vier keer per dag gaat er een trein van de hoofdstad van Zuid-Corsica, Ajaccio, naar Bastia, de hoofdstad van Hoog-Corsica in het noorden. Hij doorkruist het hele eiland, inclusief het bergachtige centrum. Over de 165 kilometer doet hij 4 uur. Mijn reisdoel van vandaag ligt halverwege: Corte. Ik pak de trein van tien over 8 van het smoezelige stationnetje van Ajaccio. Uit de trein die aankomt stappen zeker 100 middelbare scholieren, die vanuit de dorpjes in de omgeving in de grote stad Ajaccio naar school gaan.

In ‘mijn’ trein is het rustig, ik zit tussen de inmiddels gebruikelijke Franse bejaarden – de belangrijkste toeristen op Corsica in het naseizoen. Stoppend in ieder dorpje slingert de trein zich omhoog de bergen in. Het is een gebied met diepe valleien en scherpe pieken. Erg mooi, maar helaas regent het onderweg zodat mijn plannen om vanaf Corte een lange wandeling te gaan maken er somber uit beginnen te zien.

Corte was vroeger de hoofdstad van Corsica. Nu wonen er nog 7000 mensen en is er een universiteit. Het meest kenmerkend is zijn middeleeuwse citadel, die op een piek boven de stad uit rijst. Vanaf het station heb ik het eerste half uur wandelen al te pakken om daar te komen. Het is weer droog geworden gelukkig, maar het blijft dreigen: er steekt af en toe een stevige wind op en dan spettert het weer een beetje.

Eerst maar eens het oude centrum van Corte bekijken. Het heeft een paar pleinen, steile straatjes en natuurlijk ‘iets met Napoleon’. De Franse keizer Napoleon Bonaparte werd op Corsica geboren en daar wordt je telkens weer aan herinnerd. In Ajaccio was ik al in zijn geboortehuis, hier in Corte staat het huis waar zijn ouders gewoond hebben en zijn oudere broer geboren is…

Als ik bij het uitkijkpunt achter de Citadel ben, zie ik opeens bordjes voor een korte wandelroute. Ik had vooraf een mooie route gepland van 4 uur langs de rivier Tavignano, maar deze route van 1 uur is met het wisselvallige weer van vandaag het enige haalbare. Dit ‘erfgoedpad’ loopt zelfs een stukje over de route die ik eigenlijk wilde lopen, dus ik zie toch nog wat van de omgeving.

Het brede pad gaat deels door het bos. Erg goed aangegeven is het niet, maar het lukt me met hulp van mijn telefoon de hele route te volgen.

Terug in het centrum van Corte bezoek ik nog de Citadel. De buitenroute voert je langs de gebruikelijke torentjes en muren van een kasteel. Binnen biedt het ruimte aan het etnografisch museum van Corsica. Hier wordt de tijd, niet eens zo lang geleden, herdacht dat de Corsicanen met hun schapen en geiten tussen zomer- en winterweiden trokken.

Om een uur of drie verlaat ik de Citadel en ga weer op weg naar het station. Het is inmiddels harder gaan regenen en ik moet een tijd onder een boom schuilen om niet helemaal doorweekt te raken. Op het station zelf moet ik dan nog anderhalf uur wachten (in een gelukkig warme wachtruimte) op de trein terug. Als die er eenmaal is, zit hij vol met studenten die voor het weekend naar huis gaan. Onderweg stappen er nog 6 jongens bij mij in de coupé, die hun meerdaagse wandeling door de bergen gestaakt hebben: té koud en nat.