Alle huizen en veel van de andere gebouwen zijn hier wit, de straten nauw. Als ik aankom in de namiddag bij 38 graden is er niemand op straat: de lokale bewoners weten wel beter en toeristen zijn er niet.

’s Avonds moet ik er toch weer even uit om te eten. Veel restaurants zijn er ook niet en voor half 8 is er niets open. Ik kom terecht bij de hipste tent van de stad: Craft BBS – hier verkopen ze zelfgebrouwen bieren en luxe hamburgers. Ik kan het laatste tafeltje binnen krijgen, de rest binnen en buiten is al gereserveerd. Door de verplichte afstand tussen de tafels kunnen ze niet veel gasten kwijt.

De volgende ochtend doe ik wat meer mijn best om deze plaats te leren kennen. Het is een mogelijk toekomstig werelderfgoed van Portugal, een geplande stad gebaseerd op idealen uit de Renaissance. Het was de zetel van het Huis van Braganza, die tot aan het begin van de 20^ste eeuw 15 Portugese koningen leverden en 4 Braziliaanse monarchen. Er is een 14de eeuws kasteel, van waaraf je mooi uitzicht hebt op 1 van de 2 centrale pleinen van de stad en de blikvangende Bartholomeüskerk.

Vila Viçosa is een keurige stad. Rijen sinaasappelbomen versieren de trottoirs en zorgen ook voor wat schaduw. Er zijn een paar terrassen waar de lokale bewoners op deze zondagochtend samenkomen en hun koffie drinken.

Het grootste plein is dat voor het hertogelijk paleis – en er staat natuurlijk een ruiterstandbeeld (van Joao IV, de eerste Portugese koning in de Braganza dynastie). Het paleis zelf heeft een lange, strakke façade. Met een rondleiding mag je er naar binnen. Aan de andere 3 zijden van het plein liggen nog een voormalig klooster, een kerk en de tuinen van het paleis.

In een zijstraat als je de tuin van het paleis uitwandelt ligt een opvallende poort: de Poort van de Knoop. Het is een restant van de 17de eeuwse paleismuur, de knoop is het wapen van de Braganza familie of – volgens andere bronnen – het symbool van het verbreken van de banden met Spanje.

Vila Viçosa is ook bekend om zijn marmer. Veel van de gebouwen, ook de gewone huizen, hebben marmeren versieringen. Het zijn de zichtbare uitingen van de welvaart die het Huis van Braganza de stad bracht. Het marmer wordt in deze streek gewonnen, bewerkt en geëxporteerd.