Álvaro Siza Vieira is een (nog levende) Portugese architect. In Nederland is er ook werk van hem te vinden: in Den Haag, Maastricht en Rotterdam. Het meeste bouwde hij echter in Portugal zelf, in de regio rond Porto waar hij vandaan komt. Een selectie van zijn werk staat op de Portugese lijst van toekomstig werelderfgoed, dus het leek me een goed idee de lange rit tussen Braga en mijn volgende overnachtingsplaats Vila Viçosa te onderbreken met een bezoek aan twee van zijn bouwwerken.

Het eerste dat ik uitkoos ligt in Vila do Conde, een kleine badplaats tussen Braga en Porto. Ik moet in het centrum zijn: daar ligt een filiaal van de Borges & Irmão Bank, ontworpen door Siza Vieira.

Parkeren in het centrum lukt niet op een drukke zaterdagochtend, maar wel een paar straten verderop. 0.45 EUR per uur kost het hier. Het bankgebouw is niet moelijk te herkennen, het is iets modern wits met veel ramen in een straat met voornamelijk traditionele gebouwen. Die tegenstelling met zijn omgeving is bewust. Het beste zicht heb je eigenlijk vanaf de zijkant, onder andere op de volledig glazen liftschacht.

Veel meer is er van de buitenkant niet aan te zien. Op een terras aan de overkant neem ik de traditionele Portugese combinatie van koffie en pastel de nata, samen voor 1.50 EUR.

Het tweede bouwwerk op mijn lijstje ligt zo’n 5 kilometer verderop, in Pavoa de Varzim. Ik rijd over een kustweg en zie volle stranden. Met een beetje puzzelen op Google Maps weet ik het Casa Carlos Beires te vinden. Het ligt in een woonwijk met wel meer interessante moderne gebouwen. De straat is zo gewoon dat de buren me nakijken als ik uit de auto stap en naar het huis toeloop wat het wel zou moeten zijn. Ik heb er vooraf foto’s van gezien, anders had ik het niet herkend. Er is ook geen huisnummer te zien.

Dit Casa Beires is één van zijn vroegste werken. Het is een eengezinswoning met een binnentuin en deels glazen muren. Je vraagt je echter af wat er mee gebeurd is: het hek is gesloten, er zijn wel een bel en een brievenbus dus het lijkt bewoond. De grote bomen in de tuin ontnemen echter al het zicht van de straat, je kunt er ook niet omheen lopen. Op foto’s die ik van de binnentuin gezien heb lijkt het geheel vervallen. De toelichting leert echter dat er een 90-jarige dame woont te midden van snuisterijen en oude meubels.