Wat is het?
De haven, forten en groep monumenten in Cartagena representeren één van de meest complete militaire vestingen in Zuid-Amerika en één van de belangrijkste havens in het Caribisch gebied. De stad werd in 1533 door de Spanjaarden gesticht als Cartagena de Indias. Vanwege zijn strategische ligging ontwikkelde het zich in de 16^de, 17^de en 18^de eeuw steeds verder op militair en commercieel gebied.

Cijfer: 6,5 (Je houdt er wat gemengde gevoelens aan over: aan de ene kant is het een fascinerende Spaans-koloniale stad waar genoeg te beleven is, aan de andere kant is het overlopen door toeristen en de verkopers van water, hoeden en andere snuisterijen die dat met zich meebrengt. Zodra je buiten het historisch centrum bent is het wat aangenamer vertoeven en ik heb dan ook geen spijt van mijn 2 dagen hier.)

Toegang: Het valt op dat de entreeprijzen hier een stuk hoger liggen dan in de rest van het land. Per bezienswaardigheid waar je naar binnen wilt betaal je 20.000 – 25.000 pesos (ca. 5-7 EUR).

Hoeveel tijd: Ik was er 2 dagen.

Opvallend: Op mijn eerste ochtend in de stad loop ik via de brug het centrum uit naar het grote fort aan de overkant van het water. Dit Fort San Felipe de Barajas is al om 8 uur open. Ik ben één van de eerste bezoekers van de dag. Het is een door de Spanjaarden in 1536 gebouwd fort, bedoeld om de Engelsen te verjagen van de Colombiaanse kust.

Naar verluidt is het hét grootste fort van Zuid-Amerika. Maar een klein deel stamt uit de 16de eeuw, in de 17de en 18de eeuw zijn er hele stukken bijgebouwd. Er is een stelsel van tunnels onder het hele complex. In het voormalige hospitaal kun je een video van 20 minuten bekijken waarin tot in detail wordt uitgelegd hoe de Spanjaarden de Engelse vloot versloegen.

Vanaf het hoogste punt van het fort heb je ook goed zicht over de stad Cartagena. Wat opvalt is hoeveel hoogbouw er is – toen ik aan kwam vliegen vanuit Bogota leek het wel alsof we in Dubai zouden landen. Ook het historisch centrum binnen de stadsmuren is niet aan de modernere, hogere gebouwen ontkomen. Ze laten nu vaak de historische façades staan en bouwen er achter geheel nieuwe hotels en winkelcentra.

De historische binnenstad begint achter de gele klokkentoren, hét icoon van de stad. Hier lopen de meeste straatverkopers rond dus het is zaak hier zo snel mogelijk van weg te komen. In de straten er achter liggen nog een aantal historische gebouwen die te bezichtigen zijn.

Ik ga naar binnen in 2 kerken (de Kathedraal en de Kerk van San Pedro Claver). Wat opvalt in het algemeen in Colombia is dat het interieur van de kerken niet erg rijk is.

Verder bezoek ik 2 musea: het gebouw van de Inquisitie en het Scheepvaartmuseum. Beiden zitten in mooie historische panden en daarvoor moet je eigenlijk naar binnen gaan. Er is weinig origineels aan het tentoongestelde, het meeste bestaat uit informatieborden die hele verhalen over de geschiedenis vertellen.

De stad Cartagena is nog voor zo’n 70% door een stadsmuur omringd. Tegen zonsondergang liep ik de muur helemaal af – voor het grootste gedeelte kun je er over heen lopen. Het is leuk om zo de stad van verschillende kanten te zien. Zo trof ik dit voormalige klooster (La Merced) en het theater er naast aan.

De volgende dag meld ik me tegen 10 uur iets buiten de stadsmuur voor een wandeltour door de wijk Getsemani. Er komen heel veel deelnemers opdagen, maar gelukkig gaan de meesten mee met een Spaanstalige rondleiding door het historische centrum. De Engelstalige tour door Getsemani trekt maar zo’n 8 mensen.

We beginnen bij het parkje dat de afgelopen dagen al mijn favoriet is geworden: het Centenario Park. Hier leven een aantal wilde dieren zoals luiaards (zelf al gespot op de eerste avond), eekhoorns, grote leguanen en twee soorten klauwaapjes (tamarins). Er is een man die ze voert en die weet alle soorten binnen een paar minuten te vinden. Omgekeerd werkt het ook: de aapjes komen naar beneden als ze de man met vruchten zien. Het is onduidelijk hoe de luiaards en de aapjes hier terecht zijn gekomen, het park ligt middenin de stad.

Getsemani is de wijk waar vroeger de arme bevolking van Cartagena woonde en waar ook de opstand tegen de Spanjaarden en voor de onafhankelijkheid begon. Voor hun is het nu onbetaalbaar geworden – zo ongeveer alles hier is omgezet naar pensions, restaurants, winkeltjes en cafés. Het is wel een leuke buurt om doorheen te struinen.

Net als in de andere grote steden van Colombia is er veel goed gemaakte graffiti – de muurschilderingen worden vaak in opdracht en in ieder geval legaal gemaakt.