Wat is het?
De Historische stad en forten van St. George, Bermuda vertegenwoordigen de oudste Britse nederzetting in de Nieuwe Wereld. De stad St. George is in 1612 door Britse kolonisten gesticht en bleef de hoofdstad van de eilandengroep Bermuda tot halverwege de 19^de eeuw. De 24 geselecteerde monumenten liggen op het eiland St. George en op een aantal kleinere eilanden die toegang geven tot de stad en de haven.

Cijfer: 7 (Het historische stadje ziet er bijna té perfect uit en forten in het algemeen vind ik niet zo interessant. Toch geeft het een goed gevoel hier rond te lopen, zo ver van alles op dit eiland midden in de Atlantische Oceaan. Dat de Engelsen hier ooit zijn gaan wonen en het rendabel hebben gemaakt is al bijzonder op zich.)

Toegang: Bij het meeste kun je alleen langs lopen en niet naar binnen. Alleen voor het Fort St. Catherine betaalde ik 7 USD entree. In St. George zelf is er een aantal huizen waar je tegen betaling naar binnen kunt, maar veel was gesloten.

Hoeveel tijd: Een hele dag, zeker als je alle forten wilt bezoeken.

Opvallend: Mijn Bed&Breakfast ligt al in het kerngebied van het werelderfgoed, dus ik loop zo vanuit de voordeur het historische centrum van St. George in. In ‘mijn’ straat ligt al een prachtig huis met alle kenmerken van de unieke architectuur van Bermuda: goed in de (bonte) verf, met een getrapt wit dak zodat het regenwater opgevangen kan worden, een schoorsteen en een gebogen trap die toegang geeft tot het woongedeelte op de 2e etage.

Ik loop eerst maar eens naar de haven. Het is eind november, maar hier is het nog prachtig weer. Er waait wel een frisse wind. Andere toeristen zijn er nauwelijks. Grote delen van het jaar leggen er hier cruiseschepen aan en dan zal het er wel anders uitzien. In de haven kun je nu rustig op een bankje van het uitzicht genieten. Er vliegen vogels rond met een fluorescerend-geel buikje: de grote kiskadie, geen inheemse vogel maar een soort die hier in 1957 is geïntroduceerd om hagedissen te bestrijden en nu een ware plaag is geworden.

Het historisch centrum is behoorlijk authentiek: zo’n 65% van de huizen dateert van vóór 1900, en weer 40% daarvan stamt al van vóór 1800. De meeste gebouwen hebben een eigentijdse bestemming gekregen: winkels, restaurants, hotels.

Het oudste stenen gebouw op het eiland is het State House uit 1621. Hier kwam tot 1825 het parlement van Bermuda bijeen. Het is nu in bezit van de lokale vrijmetselaarsloge. Het is een gebouw in een heel andere stijl dan de rest van het centrum, het deed me een beetje denken aan de Azoren.

Als ik het plaatsje wel een beetje gezien heb, begin ik aan de wandeling om het eiland. Op verschillende strategische plekken aan de kust en op eilandjes voor de kust zijn door de eeuwen heen forten gebouwd. Ik loop gewoon over de asfaltweg, maar er is zo weinig verkeer dat dat prima te doen is. St. George’s eiland is maar klein – nog geen 3 vierkante kilometer.

Het eerste fort dat ik tegen kom is het Gates Fort. Op dit puntje land stond al in 1626 een fort. Later werd er een wachtershuisje van 2 verdiepingen bijgebouwd. Met mij is er nog 1 andere toerist: een Britse jongen op een scooter die ik later bij de andere forten ook weer tegenkom.

Niet veel verder langs de kust ligt de Alexandra Battery. Dit verdedigingswerk is een stuk nieuwer: het meeste van wat er nu te zien is komt uit 1904. Het terrein is deels overwoekerd en de kanonnen staan te roesten.

Aan de noordkant van het eiland lig het grootste fort: Fort St. Catherine. Je kunt het al van verre zien liggen. Er te voet bij komen vraagt nog een hele omweg: een deel van de kustroute is afgesloten omdat ze er een groot hotel annex appartementencomplex aan het bouwen zijn. Een beheerder van het fort die ik later spreek kan zich er kwaad over maken: wat een minachting voor dit historische stukje kust, met het strand waar de eerste Engelsen aan land kwamen! De goedkoopste appartementen schijnen weg te gaan voor een prijs van 1,5 miljoen dollar…

Fort St. Catherine is ingericht als museum. Na het betalen van de entree volg ik de route door het complex. Die gaat grotendeels ondergronds, zodat je een goed beeld krijgt hoe de logistiek van een actief fort in elkaar zit. In de kelders lagen de kogels en het kruit opgeslagen. Het werd naar behoefte met liften omhoog getakeld naar waar de kanonnen stonden.

De tentoonstelling verhaalt ook over het leven van de Britse soldaten die hierheen werden gestuurd. Echt veel prioriteit binnen het Rijk kregen ze niet: er was zelfs een groep die 13 jaar aan hun lot werd overgelaten tot er weer een keer een schip langs kwam met aflossing. De forten bewaakten de toegang tot de Britse marinehaven en -scheepswerf op het hoofdeiland.