Wat is het?
Het Kazan Kremlin toont een samensmelting van Tartaarse en Russische invloeden. Deze versterkte stadskern kent een reeks aan monumenten uit de 16^de tot 19^de eeuw, van kerken en moskeeën tot aan de residentie van de president van de Republiek Tatarstan. De vestingmuren en het stratenplan dateren terug tot aan het oudste Tartaarse fort dat in Rusland nog bestaat.

Cijfer: 5,5 (Het is een imposante vesting die boven de moderne stad uittorent. Binnen de muren is er echter niet heel veel te zien.)

Toegang: Gratis.

Hoeveel tijd: Een uurtje is eigenlijk al wel genoeg. Ik verbleef 3 nachten (en bijna 4 volle dagen) in Kazan, vooral ook om 2 andere werelderfgoederen in de buurt te bezoeken. In die tijd liep ik elke dag wel een keertje door het Kremlin.

Opvallend: Vanaf het treinstation van Kazan is het maar 20 minuten lopen naar het Kremlin. Het is niet moeilijk de vesting te vinden: er staan overal wegwijzers, ook in het Engels. Kazan was één van de speelsteden van het WK voetbal vorig jaar, en daar hebben ze wel een internationaal tintje aan over gehouden. Dit jaar organiseerden ze de World Skills Games: een internationale competitie onder jonge ambachtslieden, van tuiniers tot aan tegelzetters. De logo’s van de Spelen, die eind augustus zijn afgelopen, zijn nog overal in de stad te zien.

Net als het Kremlin in Moskou is het Kremlin hier in Kazan dé plek waar je de belangrijke en oudste gebouwen van de stad vindt. De bakstenen Söyembikä-toren bijvoorbeeld. Hij staat een beetje scheef.

In het groene paleisje ernaast woont de president van Tatarstan. Als federale republiek heeft het enige mate van autonomie binnen de Russische Federatie. Deze republieken hebben een eigen grondwet, een eigen president en mogen ook een eigen taal voeren naast het Russisch. Je ziet hier in Kazan de officiële opschriften dan ook meestal in het Russische én het Tartaars.

Iets verderop staat de Annunciatie kathedraal. Dit is een Russisch-orthodoxe kerk uit het einde van de 16de eeuw. Hij is in de 19de eeuw volledig herbouwd, en ook in de afgelopen 20 jaar nog flink gerestaureerd. Van binnen ziet hij er vrij modern uit.

Het meest opvallende gebouw binnen de muren van het Kremlin is tegenwoordig de Qolşärif-moskee. Deze werd in 2005 geopend en is de grootste moskee van Rusland. Hij staat op de plek waar tot in de 16de eeuw de belangrijkste moskee van het kanaat Kazan had gestaan.

Als toerist mag je niet in het gebedsgedeelte komen, maar er is een speciaal balkon op de tweede verdieping vanaf waar je een mooi overzicht hebt. De moskee biedt ruimte aan 6000 gelovigen, maar het is de vraag of die er ooit zijn. Net als met de orthodoxe kerken is het met de moskeeën in Rusland zo dat religieus gebruik wel weer is toegestaan, maar dat ze toch een beetje een museumsfeertje houden zoals dat in de communistische tijd het geval was.

In de straten van het Kremlin zijn naast overheidsgebouwen ook nog een paar kleine musea. Ik bezoek er een tentoonstelling over de Gouden Horde in de Hermitage Kazan – een (zeer kleine) dependance van de Hermitage in Sint-Petersburg.

Bij zonsondergang wordt het Kremlin mooi in het licht gezet. Ook dan is het een prettige plek voor een rustige wandeling: op geen van de momenten dat ik het bezocht was het er druk met toeristen.