Het Nationaal Park Chobe staat bekend als één van de beste Afrikaanse safariparken. Het is een klassieke safaribestemming met vooral een enorm aantal olifanten – zo’n 120.000. Het park bestaat uit 4 verschillende zones, waarvan ik Savuti en Chobe Riverfront (ook bekend als Serondela) bezocht. Beide stonden op de route van mijn mobiele kampeersafari van 6 nachten, dus ik verbleef op privé-kampeerplekken binnen de parken.

Savuti

Onze eerste 2 nachten brachten we door in Savuti. Savuti is vernoemd naar het Savuti-moeras, een voormalig binnenmeer waarvan de watervoorraad onregelmatig wordt bijgevuld door het Savuti-kanaal. Dat gebeurde voor het laatst in 2012.

Van de 3 locaties die we met de mobiele safari aandeden waren de dieren in Savuti het schaarst. Of we hadden gewoon pech. Onze gids / chauffeur bleef vasthouden aan het volgen van luipaardsporen (een moeder en een jong!), die we in de vroege ochtend zagen bij de zo toepasselijk genaamde Luipaardrots. Elke keer als we het passeerden, deden we een rondje om de rots om te kijken of we de luipaard konden vinden. Datzelfde deden we met het enorme centrale grasland, dat nu in plaats is gekomen van het moeras sinds het water is verdwenen.

Het drooggevallen Savuti-moeras

Meer geluk hadden we al onderweg van Savuti naar het andere deel van het park, Chobe Riverfront. We reden behoorlijk door over een zandweg toen onze gids opeens stopte: hij zag iets in een boom enkele tientallen meters terug. Is het een luipaard? Wel een heel kleine luipaard dan. Het bleek een genetkat, een katachtige die je ’s nachts actief is. Nu zat hij rustig op een tak.

De genetkat kijkt ons verbaasd aan

Chobe Riverfront

Chobe Riverfront bleek al direct bij aankomst veel spectaculairder dan Savuti. Het is wat de naam al zegt: de Chobe-rivier en het land er vlak voor. Op gamedrives rijd je voornamelijk over de weg langs de rivier. De rivier is hier echt schilderachtig. Het gebied is vooral bekend voor het samenkomen van grote kuddes zoogdieren. Als eerste zagen we honderden, misschien wel duizenden zebra’s staan. Overdag lopen deze kuddes van de omliggende bossen naar de oever van de rivier – je kunt ze ook halverwege tegenkomen, we zagen ooit tientallen buffels rusten in de schaduw tussen de struiken.

De strook langs de rivier waar altijd wel wat te zien is

We zouden ergens “tussen 2 en 3 uur” bij onze nieuwe kampeerplek aankomen volgens de gids. Maar er bleek zoveel te zien onderweg dat we één lange gamedrive van maakten. We stonden eerst een hele tijd stil vlak naast een tiental olifanten, die ongestoord hun gang gingen. Daarna kreeg de gids een tip van een andere chauffeur dat een luipaard zojuist een pas gedode impala in een boom had gehangen, om later op te eten. We bleken er al onder door gereden te zijn zonder iets te zien. De impala hing er nog.

Dode impala, bewaard ‘voor later’

De luipaard zelf had zich verstopt in de bosjes eromheen. We reden er langzaam langs en jawel: daar lag hij.

De luipaard

Chobe Riverfront is ook het meest toeristische gebied van het noordoosten van Botswana: hier kwamen we zo’n 20 safari-voertuigen per dag tegen, waar dat er bij Moremi maar zo’n 5 a 10 waren en je zelden tegelijk met een ander voertuig ergens stond te kijken. Deze talrijke voertuigen zorgden ook voor een groot aantal stops: bij elke passage groeten de gidsen elkaar uitgebreid, vragen hoe het er mee gaat, waar ze vandaan komen en naar toe gaan en of ze nog iets bijzonders hebben gezien. Dat duurt al gauw een paar minuten per auto, en gaat ook door als er drie auto’s achter elkaar aankomen.

Een treurig verhaal kwam via deze weg naar ons toe, ik had van tevoren al gelezen: “Het park staat bekend om zijn leeuwenpopulatie die op olifanten jaagt, meestal jongeren maar af en toe volwassenen”. En inderdaad, op onze laatste dag had een leeuw een babyolifant gedood. De rouwende moeder bleef bij het lijk en deukte met haar slagtanden 2 auto’s van toeristen in die wat al te dichtbij kwamen.

Bootcruise over de Chobe-rivier

Op de laatste ochtend van de safari deden we nog een bootcruise over de Chobe-rivier vanaf de stad Kasane. Zelfs zo vanaf het water zie je veel van de dieren, met uitzondering dan van de grote katachtigen. De rivier vormt de grens tussen Botswana en Namibië. Terwijl er aan de kant van Botswana een nationaal park is, wordt de grond aan de andere oever in Namibië gebruikt door boeren. Olifanten steken wel eens over, maar keren ook weer terug naar het voor hen veiligere Botswana.

De Chobe-rivier