De dagen beginnen vroeg tijdens een mobiele kampeersafari: om half 6 worden we geacht op te staan. Het is nog donker. De jongens die het ontbijt klaarmaken en warm water op een vuurtje stoken, zijn dan al een half uur aan het rommelen in het kamp. Ze leveren een kan warm water af bij iedere tent zodat je je kunt wassen.

Het ontbijt staat vervolgens al klaar centraal op het terrein waar we met 5 tenten staan: thermoskannen met water voor koffie en thee, brood, yoghurt, zoet & hartig beleg en meestal ook nog iets als pannenkoeken. Het ontbijt is uitgebreid, behalve dan die ene laatste dag als ’s nachts de honingdassen er met het brood vandoor zijn gegaan.

Deze nacht echter kenmerkte zich doordat vanaf 4 uur 2 leeuwen tegen elkaar aan het brullen waren. Ze klonken erg dichtbij. We breken vandaag dit kamp (in Moremi) op en gaan op weg naar het volgende, in Savuti. Maar voor de rit van zo’n 200 kilometer gaan we eerst nog even op zoek naar de leeuwen. Een hele familie,  10 man/vrouw sterk, blijkt op een paar honderd meter van het kamp te liggen rusten. De 2 mannetjesleeuwen liggen vooraan op de uitkijk, maar vertrekken geen spier als we langsrijden. De jonkies, waaronder 3 hele kleintjes, zijn volop aan het spelen. Ze beklimmen een boom en dat gaat voor een leeuw niet van nature.

Na dit fijne begin van de dag beginnen we aan de verplaatsing. De 3 jongens die koken zijn ook verantwoordelijk voor het opzetten en afbreken van de tenten. Het zijn hele gevaartes (inclusief een soort badkamer) en over 1 tent doen ze dan ook een half uur. Als betalende reizigers hoeven we daar niet op te wachten, wij rijden met de gids in de safaritruck. We stoppen onderweg als we iets interessants zien – dus na verloop van tijd halen de jongens ons wel in. We zien ze plotseling terug ergens langs de kant van de weg: ze zijn brandhout aan het hakken voor het vuur in het kamp vanavond. Onze gids stopt en gaat een handje meehelpen. Om ook wat te doen brengen we als passagiers de houtblokken en takken uit het bos naar de aanhanger van de truck.

Als er voldoende hout verzameld is rijden we weer door, over een lange zandweg. De eerste paar uur in de truck zijn koud iedere ochtend. Buiten kun je wel met korte mouwen lopen, maar door het rijden in een open voertuig van je veel wind. Gelukkig hebben we dekens die we om kunnen slaan. We stoppen voor langere tijd bij een kunstmatige waterput – hier aangelegd zodat de dieren altijd wat te drinken hebben (2 jaar geleden in Namibië zag ik deze waterputten veel, hier in Botswana is het meestal nat genoeg om natuurlijke waterbronnen te hebben). De put is helemaal in bezit genomen door een stuk of 20 mannetjesolifanten. Onder een struik iets verderop ligt eenzelfde aantal gnoes te wachten tot ze er ook een keer bij kunnen.

Op veilige afstand van de olifanten eten we onze lunch. Op reisdagen zoals deze wordt die door de gids met een beetje hulp van de gasten klaargemaakt. Het betekent vooral het openen van een paar blikken en het snijden van tomaat en kaas. Salade en (belegd) brood eten we meestal, met daarbij koude drankjes uit de truck’s eigen vriezer. Vandaag zetten we de stoeltjes zo dat we zicht houden op de olifanten. Een paar neushoornvogels (ook bekend als ‘vliegende bananen’) scharrelen om ons heen in de hoop dat er wat eten op de grond valt.

Na de lunch wordt het zand nog muller en lastiger te berijden. Je hebt hier echt een vierwielaangedreven voertuig nodig én ervaring met het rijden in al dat zand. Onderweg komen we een auto met Nederlanders tegen die zijn omgekeerd en op zoek zijn naar een makkelijker route naar het park Savuti.

Tegen half 4 komen we aan bij de toegangspoort tot Savuti, onderdeel van het Chobe Nationaal Park. Bij het in- en uitrijden van het park moet de gids stempels halen en het parkgeld voor ons en de voertuigen betalen. Achter onze truck, met 4 banken op een rij, hangt ook nog een aanhanger voor de bagage. Al met al een lang gevaarte, en als de gids dit keer wil keren botst hij met de aanhanger tegen de zijkant van een toerist aan. Ahum. Gelukkig zijn beiden verzekerd en kunnen we na een kwartiertje eindelijk door naar het kamp, waar de tenten al klaar staan.

Om 5 uur zitten we al weer in de truck, nu voor onze eerste game drive door Savuti. We houden het kort en gaan niet te ver van het kamp, naar een andere kunstmatige waterput die graag door dieren wordt bezocht. Ook hier staan een paar olifanten. Maar er drijft ook 1 nijlpaard in. Savuti is van origine een moerasachtig gebied dat regelmatig overstroomt. Het is nu echter al weer een paar jaar droog en er is 1 nijlpaard achtergebleven na het zakken van het water. Dit beest zit naar verluidt al 7 jaar in z’n eentje in deze waterput (en komt er soms even uit om gras te eten). Hij ziet er prima en dik uit, dus de eenzaamheid zal hem niet deren.

Met het ondergaan van de zon rijden we terug naar ons kamp. In alle nationale parken in Botswana mag na zonsondergang niet meer gereden worden (een half uurtje smokkelen kan nog wel). Het betekent wel dat we bijna altijd in het donker terug zijn bij de tent. Daar hangt een zak heet water klaar voor de emmerdouche – na een tijdje word je heel handig in het douchen bij het licht van een zaklantaarn. Dan is het tijd voor een drankje bij het kampvuur en aansluitend het diner. Om 9 uur ligt iedereen in bed.