Quanzhou is een stad die met de sneltrein een half uur ten noorden van Xiamen ligt. Het wordt waarschijnlijk door China in 2020 genomineerd om werelderfgoed te worden, dus ik ga er maar vast langs. De stad was van de 10de tot de 14de eeuw een belangrijke havenstad op de Maritieme Zijderoute. De Chinezen dreven vanaf hier handel met landen in de Indische Oceaan en de westelijke Stille Zuidzee.

Bij de entree van de Guan Yu Taoïstische tempel

Meteen valt op dat het er veel minder modern is dan in Xiamen, waar ik de afgelopen dagen heb overnacht. Erg veel aanwijzingen voor toeristen zijn er ook niet vanaf het treinstation, dus ik neem eerst maar stadsbus 3 het centrum in. Ik stap uit bij iets wat een tempel lijkt te zijn, maar in werkelijkheid een saai parkje blijkt. Je moet hier met bus 601 langs de verschillende bezienswaardigheden kunnen, maar ondanks dat de halte aangeeft dat die bus hier langs komt zie ik hem na 20 minuten wachten nog steeds niet. Ik houd dan maar een taxi aan.

Mijn eerste bestemming is de hoofdstraat Tumen. Hier liggen twee monumenten naast elkaar: de Qingjing moskee en de Guan Yu Taoïstische tempel. De werelderfgoednominatie gaat waarschijnlijk helemaal los op het multireligieuze karakter van de stad: behalve Islam en Taoïsme is in dezelfde straat ook nog het Confucianisme vertegenwoordigd. Bij de Guan Yu tempel is het erg druk met mensen die wierookstokjes branden en stapels ‘geld’ offeren. In de omgeving zijn allemaal winkeltjes die dat nepgeld en goudpapier verkopen om te verbranden.

Verbranden van papier geld, met pakken tegelijk. Je moet het wel eerst netjes vouwen

Daarna ga ik naar de moskee, wel een unicum om die hier in China te zien. Hij stamt al uit de 11de eeuw. Het is vrijdag dus gebedsdag en van alle kanten komen Chinese (en buitenlands uitziende) moslims aan. De oude moskee is vervallen tot een ruïne, maar ernaast is een nieuwe gebouwd die dus nog volop in gebruik is.

Qinjing moskee

‘Gewone’ bezoekers moeten bij het bezoekerscentrum aan de achterkant voor 0,35 EUR een entreekaartje kopen. Het oude gedeelte bestaat uit 2 voormalige gebedsruimtes. Eén was in Arabische stijl opgetrokken, van steen en met een zuilengalerij. Toen die door een aardbeving instortte, werd daarnaast een nieuwe gebedsplaats opgebouwd. Deze is in Chinese stijl, lijkt een tempeltje maar waar je een beeld van Boeddha of een of andere god verwacht is hier de mihrab (gebedsnis)

Op het terrein zijn verder nog wat oude geschriften te zien, zoals het Keizerlijk Besluit uit de 15de eeuw om de Islam en haar volgelingen te beschermen.

Edict van de Keizer

Lunchen doe ik aan de overkant van de straat. Er zijn weinig moderne restaurantjes hier, maar ik stuit op een door vrouwen gerund buffetrestaurant. Voor 33 Yuan (3,75 EUR) kun je onbeperkt eten en drinken pakken.

Het werelderfgoed zal bestaan uit 16 verschillende locaties. Op borden bij de moskee en de tempel, die daar in ieder geval bij horen, zag ik een overzicht van welke andere er nog zijn. Ik besluit er in ieder geval nog 2 deze middag te bezoeken. Met weer een taxi ga ik naar de Kaiyuan tempel. Dit is de grootste boeddhistische tempel van de stad. Dat is dus al de derde religie van deze dag. Hier vallen vooral de 2 prachtige pagodes op.

Eén van de twee pagodes op het terrein van de boeddhistische tempel

Ook hier is het druk op het terrein. In de grote hal is een dienst bezig onder leiding van monniken, met gedrum en gezang.

Tot slot brengt een taxi me naar weer een ander deel van de stad. De verschillende locaties zijn niet echt op loopafstand. Daar staat een tempel gewijd aan Matsu, de godin van de zee. Ze heeft een soort eigen godsdienst (het Mazuïsme), is populair onder vissers en zeelieden in deze provincie en aan de overkant van het water in Taiwan. Je ziet hier ook de gekleurde keramieken decoraties waar de tempels in Taiwan mee volgeplakt zijn. Hier in Quanzhou is het wat minder uitbundig.

Keramieken tegels

De tempel ligt in een voetgangersgebied. Ervoor zijn de opgravingen te zien van de oude stadsmuur.

Achteraf bezien had ik best een nacht in Quanzhou kunnen blijven. Er is veel te zien, maar het ligt allemaal nogal verspreid. Je kunt o.a. nog één van de oudste stenen bruggen in China en het grootste standbeeld van de wijsgeer Laotse bekijken. Beide liggen iets buiten de stad. Ook is er een maritiem museum dat ik helaas niet heb kunnen vinden.

Matsu-tempel Tian Hou Gong