Wat is het?
De Beschilderde grot van de Pont d’Arc is een ruim 30.000 jaar oude grot met zo’n duizend door de vroege mens gemaakte rotstekeningen. De afbeeldingen zijn vooral van (roof)dieren, zoals de holenbeer, holenleeuw en neushoorn. Er zijn verschillende technieken en kleuren gebruikt. De grot is pas in 1994 ontdekt en nooit voor het gewone publiek opengesteld. De tekeningen zijn zeer goed bewaard omdat de natuurlijke ingang van de grot al 23.000 jaar geleden is ingestort.

Cijfer: 6,5 (Het is zo moeilijk hier een cijfer aan te geven: als je de originele grot zou mogen bezoeken, dan zou dat vast minstens een 8 opleveren. Maar je kunt alleen van een afstandje naar de rotsen kijken en moet het verder doen met een replica-grot. De replica is goed gedaan, maar toch blijft het onbevredigend.).

Toegang: De originele grot is uitsluitend toegankelijk voor wetenschappers. Als gewone sterveling krijg je alleen toegang tot een kopie, zo’n 10 kilometer verwijderd van het origineel. Toegang tot de replica kost 15 EUR. Zeker in het hoogseizoen moet je hiervoor ruim vooraf boeken via hun website. Je krijgt dan een kaartje met een bepaald tijdsslot toegewezen, daarvan mag je niet afwijken en je moet je een half uur van tevoren melden.

Hoeveel tijd: In totaal besteedde ik hier 3,5 uur.

Opvallend: Ik was veel te vroeg bij de replica – ik dacht dat ik een kaartje had voor 10.30 uur en er dus om 10 uur moest zijn. Vanwege mogelijke ‘gele hesjes’ blokkades onderweg was ik ook nog eens drie kwartier eerder van het hotel vertrokken. Zo stond ik dus al om 9.15 uur op de geheel verlaten parkeerplaats: mijn tour bleek pas om 11 uur te gaan en je kunt pas om 10.30 uur naar binnen. Deze extra tijd benutte ik dan maar om een kijkje te nemen bij de originele grot. Deze ligt 10 minuten rijden verderop in een rotswand tegenover de Pont d’Arc, een natuurlijke brug over de rivier de Ardèche. Er wordt gespeculeerd dat dit natuurwonder de reden was dat de vroege homo sapiens zich aangetrokken voelde tot dit gebied en om wat voor reden dan ook de grot begon te bedekken met rotstekeningen.

Zicht op de Cirque d’Estre, de rotswand waar de originele grot zich bevindt

Er is een pad langs de wijngaard dat omhoog loopt langs de rotswand. Een collega-werelderfgoedbezoeker liep het 2 maanden geleden af en bereikte de stalen deur met 24uurs camerabewaking, die de originele grot afsluit. Op de parkeerplaats stonden nu auto’s van jagers op wilde zwijnen, ik had niet zo’n zin om daar tussen te gaan lopen. En wat voegt het überhaupt aan de ervaring toe als je een stalen deur hebt gezien?

Om kwart over 10 was ik daarom al weer terug bij de ingang van de replica. Er arriveerden nog een paar auto’s, maar druk zou het niet worden. Uiteindelijk kwam ik op een tour van 16 man terecht, allemaal Fransen behalve ik. Normaal krijg je een koptelefoon op (met vertaling in verschillende talen) maar de gids van vandaag dacht dat ze het met deze kleine groep wel zonder kon. Alles in het Frans dus, maar het was nog wel goed te volgen voor mij.

Ingang tot de replica grot

Het was een frisse ochtend, mede door de dichte mist. Gelukkig is de replica-grot een beetje verwarmd: tot 16 graden. Dat maakte de tour nog net draaglijk. Er zijn ook andere concessies gedaan ten opzichte van de originele grot: je loopt hier een rondje, waar de originele grot één lange gang is. Ook hoef je niet door smalle doorgangen te kruipen: er is een vlak en breed pad aangelegd vanaf waar je de rotstekeningen kunt bekijken.

In het begin zag ik alleen de ‘nep’-aspecten – de muren zijn van beton & de rotsen van kunststof – maar geleidelijk aan begon toch de waardering voor de rotstekeningen te overheersen. Die tekeningen zijn namelijk wel exact nagemaakt, ook met dezelfde materialen. Dat is schijnbaar ook de reden dat je zelfs in deze replica-grot geen foto’s mag maken.

Foto van een foto van één van de scènes in de originele grot

We stopten bij een stuk of 10 tekeningen, waarbij de gids uitgebreid vertelde. Ze liet ons raden naar welk dier we dachten te herkennen. Bij een grote scène liet ze ons zelfs 20 minuten op de grond plaats nemen om in detail te vertellen over onder andere de manier waarop de tekenaars beweging hebben uitgebeeld. De ontwerpers van de replica-grot hebben ook veel met lichteffecten gedaan, onder andere door het lichtschijnsel van fakkels na te bootsen (de enige verlichting die de prehistorische mensen hadden). De totale rondleiding duurde 75 minuten, een kwartier langer dan in het hoogseizoen wanneer de groepen elkaar snel opvolgen.

Eenmaal weer buiten was het flink aan het regenen. Op het terrein liggen behalve de replica-grot ook nog een cafetaria-restaurant en een museum. Ik ging eerst even schuilen met een cappuccino bij de cafetaria. En liep toen naar de andere kant van het terrein naar het museum, de Galerie de L’Aurignacien.

De verschillende bezienswaardigheden op het terrein van de replica-grot

Het is eigenlijk aan te raden dit museum te bekijken voor je de grot zelf bezoekt. Het begint met een korte video in een bioscoopzaaltje waarin je tijdelijk ‘opgesloten’ wordt. Na de video gaan de deuren in de wand open en mag je de tentoonstelling bekijken. Alles om de grote mensenmassa aan bezoekers te reguleren, maar daar was deze zondagochtend gelukkig geen sprake van.

Het museum laat levensechte dieren zien, die op de tekeningen zijn afgebeeld. De holenbeer en de holenleeuw bijvoorbeeld, maar ook mammoeten en reuzenherten. Ook besteedt het aandacht aan de vele verschillende technieken waarmee de tekeningen zijn gemaakt. Er komen blijkbaar zoveel Nederlanders in deze streek dat alle informatie in het museum naast het Frans, Engels en Duits ook in het Nederlands staat vermeld!

Reconstructie van een holenleeuw in het museum