Toen ik plotseling nog 5 vakantiedagen “moest” opmaken voordat ik per 1 november bij een nieuwe werkgever start, wist ik meteen waar ik heen wilde: Caïro. Niet te ver weg, maar wel met de mogelijkheid 3 top-werelderfgoederen te zien in 5 dagen. En er is nog meer interessants te bekijken in Caïro, waaronder het Egyptisch Museum. Het ‘Museum der Egyptische oudheden’, zoals het officieel heet, is één van de meest spraakmakende musea ter wereld. Het zit al sinds 1902 in hetzelfde gebouw en het is met 136.000 Oud-Egyptische items ’s werelds grootste Egyptologisch museum.

Ingang van het Egyptisch Museum

Het museum ligt 10 minuten lopen vanaf mijn hotel. Ik ben er tegen 9 uur – vroeg in de ochtend of laat in de middag komen schijnt het beste recept te zijn tegen de drukte die er hier altijd heerst. Er komen maar liefst 2,5 miljoen bezoekers per jaar. Ik mag dan op tijd zijn, maar op het binnenterrein staan al zeker 150-200 mensen te wachten tot de deuren open gaan.

Als we eenmaal binnen zijn – voor de tweede keer moeten we door de veiligheidspoortjes – hopen alle toeristen en hun gidsen zich op in de eerste zalen. Ik loop echter meteen door naar de achterste zalen op de begane grond. Zoals op onderstaande foto te zien is kom ik onderweg niemand tegen.

De grote zaal centraal op de begane grond

Zaal 3 helemaal achteraan op de begane grond is gewijd aan de tijd van farao Akhenaten. Deze vondsten zien er heel anders uit dan de andere Oud-Egyptische kunst. De mensen werden veel meer levensecht uitgebeeld. Ook hadden ze een raar ovaal hoofd.

Farao Akhenaten

Vervolgens ga ik meteen al de trap op naar de eerste verdieping. Deze heeft eigenlijk meer te bieden dan de begane grond. Hier is een zaal en een gang gewijd aan de beroemde vondsten uit het graf van Toetanchamon. Er zitten echt de prachtigste dingen bij. Hoogtepunt is natuurlijk het gouden dodenmasker, dat in een apart zaaltje staat en niet gefotografeerd mag worden.

Op de gang staan echter de grotere grafvondsten. Een gouden troon bijvoorbeeld. De mooiste vind ik de canope van albast – 4 witte grafvazen met daarin stoffelijke resten van de organen van Toetanchamon, die verwijderd werden voordat hij werd gemummificeerd.

Canope van albast

Ik loop een volle ronde bovenlangs. In veel van de kleinere zalen hier is niemand. Bijna iedereen komt hier met een gids, en die gaan blijkbaar allemaal een vaste set aan hoogtepunten langs. Ik had vooraf ook een lijstje gemaakt met de meest interessante zalen en objecten, maar het is net zo leuk zo maar wat ruimtes in te lopen en zien waar je oog op valt. Alle objecten hier zijn eigenlijk topstukken, waar andere musea in de wereld heel wat voor over zouden hebben.

Eén van die onbetwiste topstukken staat op de begane grond, links van de ingang. Hier is het altijd druk, maar ik weet me naar voren te worstelen om de twee reliëfs van zwarte leisteen te zien. Deze ‘triades’ zijn nog puntgaaf en er gaat een dynamiek van de afgebeelde personen uit alsof ze zo uit de steen naar voren stappen.

Eén van de twee triades

Bij de ingang had ik een extra kaartje gekocht om ook bij de tentoonstelling over ‘koninklijke mummies’ naar binnen te mogen. Dit is maar een kleine ruimte en het is er erg druk. Veel mensen zijn blijkbaar toch gefascineerd door die verschrompelde hoofden en lichamen. Ik vond er niet zoveel aan. De gemummificeerde dieren die in een zaal ernaast staan, zijn dan eigenlijk een stuk interessanter. De oude Egyptenaren mummificeerden alles: krokodillen, ibissen, ossen, honden, katten. Soms waren het huisdieren, die hun baasjes in het hiernamaals vergezelden. Maar het waren ook heilige dieren of gewoon ‘voedsel’ dat werd meegegeven in het graf.

Gemummificeerde hond en aap