Zo’n 35 kilometer ten oosten van Salalah ligt het slaperige kustplaatsje Taqah. De rit erheen gaat via een snelweg, maar er is regelmatig uitzicht op het zandstrand en de kokospalmen die het hier nogal op Sri Lanka doen lijken. In Taqah staan in de buurt van het lokale fortje nog een paar traditionele Dhofari stadshuizen. Zoals meestal in Oman is er vrijwel niemand op straat, en de enkeling die op een stoel voor zijn huis of winkel zit raakt niet in de war van één westerse toerist.

Een paar kilometer verderop ligt de lagune Khor Rori, en daarbij de archeologische opgraving van Sumhuram. Dit is onderdeel van het werelderfgoed, dus ook een verplichte stop voor mij vandaag. Sumhuram was een belangrijke haven in de 1ste eeuw voor Christus. Vanaf hier werd de wierook, die in het binnenland gewonnen was, verscheept naar onder andere Azië.

Sumhuram had een gunstige ligging aan een natuurlijke inham. Dit is nu een natuurgebied en erg in trek bij vogels. Ik zie onder andere heel wat flamingo’s in het water staan. De kleinere vogels komen ook wel omhoog naar de bomen bij de ruïnes.

Na weer niet al te lang rijden kom ik aan in Mirbat. Hier ligt aan de rand van de stad het mausoleum van Bin Ali. Mohammed Bin Ali was een afstammeling van de profeet Mohammed. Hij reisde door dit deel van Oman en Jemen, en werd in 1161 hier begraven. Het is een belangrijke pelgrimsplaats geworden. Om zijn simpele stenen graftombe, bedekt met een groen laken, is een schitterend witte dubbele koepel opgetrokken. Eromheen ligt een grote begraafplaats voor de gewone stervelingen. Speciaal voor de tombe heb ik vandaag mijn hoofddoek mee, zodat ik voldoende bedekt ook even binnen kan kijken.

In het centrum van Mirbat kom ik bij een poort tot de oude stad uit waar in het Engels een tekst op staat. Het blijkt zelfs over Nederland te gaan! Er staat dat op 30 april 2001 in Nijmegen een traditioneel Omaans moslimdorp is nagebouwd, gebaseerd op deze plaats Mirbat. Het ligt in het museumpark Orientalis (voorheen Heilig Land Stichting).

Het lijkt wel of ik in Jemen ben beland. Het oude Mirbat staat vol met simpele, kubistische huizen met bewerkte houten deuren en ramen. Veel mensen wonen er niet meer in deze traditionele huizen, buiten het oude centrum zijn net als elders in Oman al veel ruimere eengezinswoningen verrezen.

Terug rijd ik niet via de snelweg, maar deels via een binnenlandse route. Hiervoor moet de auto eerst een heel stuk klimmen over een bergpas met haarspeldbochten. Maar daarna ben je in een andere wereld. Een vaak heel groene: de moesson zorgt dat het hier jaarlijks (in de zomer) regelmatig regent. Er zijn veel boerderijen in dit gebied. De boeren laten hun beesten overdag vrij lopen, en zo komt het dat je als automobilist regelmatig oog in oog komt te staan met ezels, koeien of kamelen.

De bergweg eindigt bij een uitkijkpunt over Jebel Samhan. Dit ontoegankelijke gebergte is het laatste toevluchtsoord voor de ernstige bedreigde Arabische luipaard.