Wat is het?
De Archeologische vindplaatsen Bat, Al-Khutm en Al-Ayn omvatten een nederzetting en graven uit de Bronstijd. Ze dateren van ca. 3000-2500 jaar voor Christus, en zijn daarmee de oudste vondsten op het Omaanse schiereiland. Dit gebied maakte deel uit van het rijk van Magan, wat grondstoffen zoals koper leverde aan de Sumeriërs (in het huidige Irak).

Cijfer: 6,5 (De graven van Al-Ayn zijn heel fotogeniek, en ik geef bonuspunten voor mijn eigen doorzettingsvermogen dat ik ze heb weten te bereiken.).

Toegang: Gratis. Er is ook geen formele entree of bewaking, de vindplaatsen liggen gewoon langs de kant van de weg.

Hoeveel tijd: Met de hele expeditie ben ik vanuit Nizwa in totaal 7 uur kwijt geweest, verspreid over 2 dagen.

Opvallend: Alleen als werelderfgoedspotter neem je de moeite om deze plekken op te zoeken, ze liggen ver van de toeristische paden. Ik rijd er aan het eind van de middag heen vanuit Nizwa, met het idee dat ik tegen zonsondergang bij Al-Ayn ben en daar dan mooie foto’s kan nemen. Maar het loopt allemaal anders…

Mijn VW Passat bij de opgravingen van Bat

Ik heb prints bij me met aanwijzingen hoe ik bij Bat en Al-Ayn moet komen. De derde locatie, Al-Khutm, is nog obscuurder dus die sla ik op voorhand al over. Het vinden van de opgravingen van Bat gaat behoorlijk voorspoedig, op een 5 minuten verkeerd rijden in de stad Ibri na. Het kost alleen wel veel tijd: pas om kwart over 5 sta ik bij iets wat de archeologische vondsten zouden moeten zijn. Aan de linkerkant van de weg zie ik tegen een heuvel een witte graftombe. Aan de rechterkant van de weg wordt een wat groter gebouw gerestaureerd: de vierkante toren Qasr A’Rojoom.

Aan beide kanten zijn de opgravingen afgezet met grote hekken. Ik stap even uit om door de tralies wat foto’s te maken, maar je kunt net zo goed in de auto blijven zitten. Voor zover mij bekend zijn ze nooit geopend voor publiek.

Tombe achter het hek bij Bat

De opgravingen van Bat liggen net buiten het gelijknamige plaatsje. Het is ook hier dat de asfaltweg ophoudt, en overgaat in een weg met zand en stenen. Je kunt hier direct doorsteken naar de opgravingen van Al-Ayn, maar dat betekent wel zo’n 25 kilometer rijden over deze slechte weg. Ik probeer het een kilometer, maar gezien het al late tijdstip en het constante gehobbel besluit ik het er niet op te wagen. Zelfs als mijn auto ongeschonden de rit voltooit, ben ik niet meer voor zonsondergang (18.22 uur) bij Al-Ayn.

Er zit niks anders op het hele eind weer terug te rijden naar Nizwa, en het de volgende ochtend opnieuw te proberen. Al-Ayn moet wel het mooiste deel van dit werelderfgoed zijn, en na die paar minuten in Bat kan ik moeilijk tevreden zijn.

Dus na een bezoek aan de geitenmarkt rijd ik op vrijdag weer naar het westen. Gelukkig is er vanaf de snelweg een andere weg die rechtstreeks naar Al-Ayn voert, en die is helemaal geasfalteerd. Met een gedetailleerde set aan aanwijzingen van één van de bezoekers van mijn werelderfgoed-website weet ik er zo naar toe te rijden, ondanks dat er geen enkel bord langs de weg staat.

De omgeving van Al-Ayn

Al-Ayn staat bekend om zijn fraaie rijtje van koepelvormige graftombes. Ze liggen op een heuvelrug een eindje van de weg af. Maar ook daarvoor heb ik gedetailleerde instructies mee: stoppen bij de moskee na 26 kilometer vanaf de snelwegafslag Wadi Al-Ayn, auto keren, parkeren langs de kant van de weg, de droge rivierbedding door, dan zie je een paadje tussen 2 hekken door, dan een stukje over het steen van het irrigatiekanaal lopen, dan weer een pad tussen de velden door, nog een droge rivierbedding oversteken en zie daar: je bent op het terrein van de graftombes. Hier is er gelukkig geen hek dat je tegenhoudt.

De tombes bestaan uit ‘droog’ gestapelde, platte stenen. Er omheen liggen nog stapels van hetzelfde materiaal, dus wellicht waren het er vroeger meer. Ze zijn in zo’n goede staat dat het lijkt of ze pas opnieuw opgebouwd zijn. Elke tombe heeft één kleine ingang. Ik kan er niet zo goed inkijken, maar ze lijken leeg.

Eén van de tombes van Al-Ayn