Wat is het?
Het historisch centrum van Santa Ana de los Ríos de Cuenca (kortweg: Cuenca) is een voorbeeld van een geplande inlandse koloniale stad. Het werd gesticht in 1557 door de Spanjaarden, met als doel er een centrum voor de landbouw van te maken en om de Indianen uit de omgeving te besturen. De stad werd gebouwd op een strategische positie in het hoogland van de Andes tussen Quito en Lima. Aan het eind van de 19e eeuw maakte het een economische bloeiperiode door vanwege de productie van quinine en strooien hoeden.

Cijfer: 6,5 (Misschien was het sombere weer er debet aan, of dat het zondag was – maar Cuenca kon mij niet echt bekoren. In vergelijking met andere Spaans-koloniale steden is hier veel relatief nieuw, en erg kitsch).

Toegang: Vrijwel alles is gratis te bezoeken.

Hoeveel tijd: Ik heb er zo’n 6 uur rondgelopen, inclusief lunch.

Opvallend: De koloniale Spanjaarden konden wel goed een strak stratenplan neerleggen. De wandeling van mijn hotel naar het centrale plein is dan ook een peulenschil: derde blok links, en dan derde blok rechts. Aan het plein liggen de oude en de nieuwe kathedraal. De laatste is met zijn drie blauw geglazuurde koepels hét kenmerk van de stad. Toen ik gisteravond met het vliegtuig boven de stad vloog, stak deze kathedraal ook al boven alles uit.

Het centrale plein met daaraan de nieuwe kathedraal

Ik ga de kathedraal ook even binnen, maar daar is net een dienst begonnen en dan mag je geen foto’s maken. Ook de toegang tot het dak is gesloten. Ik houd het dus maar bij een paar foto’s van de buitenkant, waaronder de prachtige hoofdpoort. De kathedraal is trouwens enorm van binnen, en staat vol met tamelijk lelijke beelden van heiligen en pausen. Ook zijn er op de pilaren videoschermen aangebracht zodat de bezoekers de preek goed kunnen volgen. Deze kathedraal stamt uit 1885, maar er is nog 100 jaar nodig geweest om hem af te bouwen.

Gelukkig is het aan de overkant beter: daar staat de oude kathedraal. Nadat de nieuwe kathedraal in gebruik was genomen, werd de oude niet meer gebruikt. Het is nu een museum voor religieuze kunst. Het is veel knusser (alhoewel ook hier de kitsch niet ver weg is). Hier is hout het hoofdmateriaal, waar dat marmer is in de nieuwe kathedraal.

Preekgestoelte in de oude kathedraal

Vervolgens loop ik verder naar het oosten, over de Calle Larga. Aan deze straat liggen nog een paar historische gebouwen. De mooiste is het Museo Remigio Crespo Toral. Dit was het huis van een bekende dichter, dat pas recent is gerenoveerd. Het laat zien hoe de welgestelden van Cuenca aan het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw leefden. Ze gingen ook nogal graag naar Parijs, en namen van daar de laatste mode over in kleding en meubilair.

Nog een heel stuk verder naar het oosten, als je verder loopt over het fietspad langs de Tomebamba-rivier, liggen de ruïnes van Pumapongo. Alhoewel Cuenca door de Spanjaarden op een “leeg” stuk land werd gebouwd, waren er twee kilometer verderop de overblijfselen van een oude Inca-stad. Deze stad was al verlaten voordat de Spanjaarden kwamen. Opgravingen hebben het nu weer aardig aan de oppervlakte gebracht. Zo is er een kanaal (met “Inca-bad”), zijn er landbouwterrassen en een heiligdom gevonden.

Ruïnes van Pumapongo, dit gedeelte was een soort klooster

Het is de hele ochtend al bewolkt en af en toe miezert het. Rond lunchtijd valt de regen echter met bakken uit de hemel. Telkens schuilend onder afdakjes loop ik snel terug van de ruïnes naar het stadscentrum. Ik blijf nog een tijdje in de nieuwe kathedraal, waar inmiddels weer een nieuwe dienst begonnen is (er zijn er op zondag een stuk of 5). Na afloop worden we met z’n allen de kerk uitgejaagd, hij gaat blijkbaar een tijdje dicht voor de lunch.

Aan de zijkant van de kathedraal ligt een Carmelitessenklooster. De nonnen hier leven volledig van de buitenwereld afgesloten. Tegen hun klooster aan ligt een intrigerend kapelletje, waar velen na een bezoek aan de kathedraal ook nog even naar binnen gaan.

Kapel bij het Carmelitessenklooster