El Kab en Edfu

We zijn een beetje achterop geraakt gisteren, dus deze ochtend vertrekt de dahabiya al om half 6 van zijn ligplaats. Ik ben al een tijdje wakker, en kan vanaf mijn bed via het raam de vissers aan het werk zien. Een fijn begin van de dag.

Vóór het ontbijt gaan we eerst de tombes van El Kab bekijken. We lopen een kwartiertje door een dorp dat al ontwaakt is. Kinderen staan te wachten om ons gevlochten mandjes te verkopen. Wij lopen echter door, het dorp uit, de spoorlijn en de grote weg over naar een heuvel met rotsgraven. Ondanks het vroege tijdstip zijn de kaartjesverkoper en de bewaker met de sleutels al paraat. De vele antieke overblijfselen in Egypte zorgen voor werk voor heel veel mensen.

Dahabiya 2 012

In de rotswand uitgehouwen liggen hier vier tombes op een rij. De graven zijn leeg en ook de beelden staan niet meer in hun nissen. Wat over is zijn de muurtekeningen, nog aardig goed van kleur.

Dahabiya 2 019

Op de terugweg naar de boot beklimmen we de muur die de antieke stad van El Kab omringd. De muur zelf is nog helemaal intact, alleen het binnenterrein is op een zwaar vervallen ruïne na helemaal leeg. Het huidige dorp dat naast de muur ligt bestaat uit drie kleurrijke huizen en verder een hoop zand en afval waarin kinderen aan het spelen zijn (ze hebben het mandjesverkopen inmiddels opgegeven).

Dahabiya 2 037

Eenmaal terug aan boord staat het ontbijt te wachten en gaan de trossen los. De volgende bestemming is Edfu, een stad twee uur stroomopwaarts.

Edfu is met 50.000 inwoners een behoorlijk grote stad. Voor toeristen is het vooral bekend vanwege zijn Horus-tempel, één van de mooiste van het land. Als we aankomen liggen er dan ook al twee grote cruiseschepen aan de kade. Soortgelijke zien we overdag regelmatig voorbijtuffen op het water. Gelukkig staan ze hier in Edfu net op punt van vertrekken, dus we hoeven de plaats niet te delen met tientallen anderen.

Dahabiya 2 049

Net als in Luxor zijn paardenkoetsjes hier dé vorm van taxi-vervoer. Na wat overleg staan er vier gereed om ons zo’n drie kilometer verderop naar de tempel te brengen. We rijden door het centrum van de stad, dat er niet al te florissant uitziet. Alleen bij de bakker is er bedrijvigheid, een kleine massa verdringt zich om vers bood te bemachtigen. Er is zelfs politie bij aanwezig.

Op het parkeerterrein bij de tempel van Edfu hebben ze speciale overdekte plaatsen voor de paardenkoetsen. Er staan er al een paar, maar verder is het terrein leeg. De souvenirwinkels zijn wel open maar die weten we handig te passeren.

De Horus-tempel dateert van een latere periode dan de tempels die ik de afgelopen dagen heb bezocht. Hij stamt uit de tijd van de Ptolemaërs, Macedonische Grieken die over Egypte heersten. De bouw werd gestart in de derde eeuw voor Christus – hij is daarmee vrij jong voor Egyptische begrippen. Deze tempel is gewijd aan de god Horus, die de kop van een valk heeft. Dat beeld zie je dan ook overal terugkomen op het terrein, onder andere in de granieten beelden van de god die het handelsmerk van de tempel zijn.

Dahabiya 2 103

Het tempelcomplex zelf is behoorlijk intact. Het is volledig ommuurd, en ook in deze muren zijn tientallen afbeeldingen uitgesneden. Ook het dak is er nog, zodat je meer het gevoel hebt een gebouw binnen te lopen dan een ruïne. Er zijn tientallen ruimtes binnen, die onder andere werden gebruikt als opslagplaatsen voor de erediensten die hier werden gehouden. Er is vrijwel geen centimeter onbedekt gelaten zonder hiëroglyfen, afbeeldingen of schilderingen. De meeste kleur is er echter wel vanaf. Verder zijn de plafonds zwart van de rook van vorige bewoners, en zien duiven het nu als taak de stenen te bevuilen. Er zaten zelfs vleermuizen, daarom hebben ze de toegang tot het dak moeten afsluiten.

Dahabiya 2 052

Samen met de Australiërs blijf ik twee uur rondkijken bij deze interessante tempel. De Zuidafrikaanse medepassagiers, die reizen met een eigen gids, zijn al eerder terug gegaan naar de boot. Maar de tempel is het waard om op je gemak te bekijken, er zijn zoveel kamers en gangetjes. Ik zie hier ook mijn eerste ‘Nijlometer’, een soort meetlat waarmee ze de waterstand van de rivier de Nijl konden meten.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s