Wat is het?
Het Parforce-jachtlandschap in Noord-Seeland is een speciaal voor de jacht ingericht terrein. Het werd in de 17e en 18e eeuw door de Deense koningen gebruikt voor hun partijtjes. De parforce-jacht was een jaagtechniek van ruiters te paard samen met honden, waarbij de honden de prooi (meestal een hert of een wild zwijn) net zo lang opjaagden tot het uitgeput raakte. Het was dan aan de koning om, onder toeziend oog van publiek, het beest de genadesteek toe te brengen.

Cijfer: 5 (Dit staat bekend als het meest onwaarschijnlijke en ‘slechtste’ werelderfgoed, maar ik vermaakte me er toch wel en had geen spijt van mijn tijdsinvestering. Gelukkig was het zonnig weer en had ik wel zin in een boswandeling).

Toegang: Het park is vrij te bezoeken.

Hoeveel tijd: Ik ben er 2,5 uur geweest.

Opvallend: Het werelderfgoed bestaat uit 3 delen, en ik had mijn zinnen gezet op Store Dyrehave (“het grote hertenpark”). Dit ligt vlakbij het plaatsje Hillerød, zo’n 40 kilometer ten noorden van Kopenhagen. Je kunt er normaal gesproken met de S-Baan (de bovengrondse metro) vanaf Kopenhagen komen, alleen was die nu gestremd zodat de passagiers vanaf halverwege met bussen werden vervoerd.

En dan sta je op het station van Hillerød, en dan moet je maar gewoon gaan lopen. Er staat geen enkele aanduiding naar dit park, laat staan dat het werelderfgoed is. Vooraf had ik goed bestudeerd welke kant ik op moest en een kaart van de omgeving gedownload op mijn telefoon. Beide waren wel noodzakelijk, zeker ook om het ‘juiste’ bos te vinden: aan de overkant van de weg is er een bos dat er precies gelijk uitziet maar dat is geen werelderfgoed.

Eén van de vele toegangspaden

Na een minuut of twintig stond ik aan de rand van het bos. Het volgende doel was om een pad naar binnen te vinden. En dan liefst een beetje toegankelijk, met aanduiding van wandelroutes. Het jachtlandschap is in stervorm aangelegd zodat je altijd gemakkelijk weer bij het centrum uitkomt. Het leek me dus het handigst om één van die assen van de ster te gaan volgen.

Op moderne aanwijzingen kon ik ook hier niet vertrouwen: er zijn wel gekleurde markeringen aangebracht voor wandelroutes, maar nergens uitleg waar die heen leiden of hoe lang ze zijn. Ik liep dus maar een beetje op gevoel (en met hulp van de gps op mijn telefoon) richting het centrum van het park. Ik had me zelf 2 uur gegeven om ook maar een glimp van de magere resten van het jachtlandschap op te vangen. Ik was dan ook helemaal blij toen ik na een tijdje een originele markeringssteen tegenkwam: deze genummerde stenen geven de 8 hoofdpaden aan die naar het centrale punt leiden.

Hoofdpad nummer 6 met originele markering

Het park wordt tegenwoordig vooral gebruikt door mountainbikers en joggers. De afstanden zijn eigenlijk net iets te lang voor wandelaars. Ook is het landschap nogal monotoon – het is een bos met daarin rechte zandpaden. Na een uurtje werd mijn inspanning echter beloond: ik vond het centrale punt, de kruising waar de 8 hoofdpaden in stervorm uiteen gaan.

Precies in het midden van de kruising ligt de steen waarop het dier na de jacht door de koning werd gedood. In dit park is dat nog de originele steen, met het koninklijke wapen.

De koningssteen in het centrum

Blij dat mijn wandeltocht niet voor niets was geweest, at ik op een bankje mijn zelf meegebrachte lunch op – geen overbodige luxe want in de verste verte is hier niets te krijgen. Daarna liep ik via één van de andere hoofdpaden terug richting het plaatsje Hillerød. Op de heenweg had ik pad nummer 8, terug nam ik pad nummer 6. Pad 6 eindigt aan de noordkant van het park, daar waar ook nog een deel van de originele stenen omheining te zien is.

Bij een parkeerplaats langs de weg die daar langs het park loopt, zag ik zowaar ook nog een aanduiding dat dit een werelderfgoed is: een bord met tekst in het Deens en Engels. Maar verder ook weinig uitleg en zeker geen leuke wandelroute. Het was interessant om ook deze kant van het park even te zien, maar het betekende wel nóg een langere weg terug naar het station van Hillerød.

Originele stenen muur om het bos