Wat is het?
De zuidelijke lagune van de Rotseilanden is een gemengd natuurlijk en cultureel werelderfgoed in het eilandstaatje Palau. Het bestaat voor zo’n 95% uit zee en voor 5% uit land: circa 445 rotseilandjes. Hun aantrekkingskracht ligt in de paddenstoelachtige verschijningsvorm die boven de waterlijn uitkomt. Op de grotere eilanden zijn “zeemeren” ontstaan: van de zee afgesneden zoutwatermeren. Ook zijn er archeologische vondsten en rotstekeningen op enkele eilanden.

Cijfer: 8 (Het is een uniek schouwspel van de natuur: raar gevormde groene eilandjes die afsteken tegen het turquoise zeewater).

Toegang: De entree kost maar liefst 50 US dollar: dat is wat je betaalt voor een speciale toegangspas tot het beschermde gebied. Je krijgt er wel een mooi gepersonaliseerd kaartje voor. Naast de toegang heb je ook vervoer nodig (de eilanden zijn niet over land of via een brug bereikbaar): mijn boottour kostte ook nog eens 95 dollar.

Hoeveel tijd: Ik was er met een dagtocht uit Koror, en die duurde zo’n 7 uur.

Opvallend: Er zijn verschillende organisaties op Palau met wie je een tocht naar de Rotseilanden kunt maken. Ik koos voor Impac Tours, één van de grootsten en vooral gericht op Japanse toeristen. Andere nationaliteiten zijn ook welkom, en daarvoor gaan speciale gidsen mee aan boord. Naast de Japanse hoofdgids (voor 18 Japanners) is er een Engelstalige gids voor mij en een Chinees/Koreaanse gids voor twee Chinese deelnemers. Drie gidsen op 21 deelnemers lijkt wat overdreven en veel te vertellen valt er eigenlijk niet, maar de drie nog jonge jongens zijn vooral druk met aan- en afmeren en met de kayaks en ander materiaal sjouwen.

Om kwart over 9 varen we met flinke snelheid de baai van Koror uit. Op het open water zijn de golven stevig: “altijd als er net een orkaan is geweest op de Filippijnen zijn de golven hier hoog”, aldus de gids. De eerste stop is bij een kleine inham waar al wat meer toeristenbootjes liggen te dobberen. De bodem van deze baai bestaat uit een modderige massa, die erg goed voor je huid schijnt te zijn. De gidsen duiken van boord en halen de modder met emmers naar boven. Het recept is: helemaal insmeren met modder, laten drogen en dan afspoelen door een duik in het water. De watertemperatuur is aangenaam en met een reddingsvest om dobber je lekker wat rond.

Voor het volgende programmaonderdeel gaan we naar wat andere eilanden. Er zijn zoveel eilandjes hier, het is net een groot doolhof. De grotere lijken aan elkaar gegroeid en vormen een soort heuvelrug. De kleinere zijn de mooisten, ze lijken inderdaad op paddenstoelen. We gaan ze vanuit een kayak van dichterbij bekijken. Ik deel mijn kayak met een Japans meisje dat een beetje Engels spreekt. De gids gaat voorop en wij volgen hem allemaal in eigen tempo op de ronde langs de eilanden. Zo van dichtbij en in een lager tempo dan op de grote boot kun je beter zien dat ze bestaan uit vaak scherpe rotsen van poreuze kalksteen. Het oppervlak is telkens helemaal begroeid met bomen en planten.

In een inham ontdek ik aan de waterkant opeens een kleine krokodil! Ik had vooraf gelezen dat er in dit gebied 500-750 zoutwaterkrokodillen leven, maar had niet verwacht er eentje tegen te komen. De gidsen zijn ook verbaasd. Verder zijn er hier veel zeeschildpadden, maar die laten zich niet zien vandaag.

Het kayakken duurt een uur (precies genoeg voor de ongeoefende kayaker). We gaan de motorboot weer op, richting één van de grotere eilanden voor de lunch. Hier zijn ook wat permanente voorzieningen als toiletten en picknicktafels. Het eiland heeft verder een idyllisch strand, als één van de weinige eilanden hier. Na het eten is het dus fijn struinen op zoek naar aangespoelde schelpen of andere waar. Eén van de gidsen vindt een grote krab.

Met de Japanse gids voorop maken we een korte wandeling over het eiland. Net als op het grote eiland Babeldaob waar ik gisteren met de huurauto was, bestaat de begroeing uit veel hoge (palm)bomen en kleurige bloemen. Ik spot nog een kleurrijke vogel (waarschijnlijk de Palause ijsvogel).

Na de lunch gaan we op weg naar de snorkellocatie. De gidsen twijfelen erover waar ze precies naar toe zullen gaan: er staat veel wind en de stroming is sterk. We gaan een paar locaties langs, maar telkens is er wel iets wat ze niet bevalt (andere toeristen of teveel stroming). Uiteindelijk komen we uit bij het eilandje van de grote foto bovenaan. Het wordt mijn eerste snorkelpoging, maar eerlijk gezegd is dit niet de beste plek om het te leren. Vanwege de stroming ben je druk met zwemmen en zorgen dat je niet te ver van de boot wegdrijft. Ook loopt er steeds zeewater in mijn snorkel, ik weet niet of er een scheurtje in zit of dat ik zelf iets fout doe.

Tegen het eind van de tocht stoppen we nog bij een koraalrif voor een tweede snorkelstop. Ik laat die maar aan mij voorbijgaan. Eén van de gidsen duikt nog wel een fraaie blauwe zeester voor me op.