Wat is het?
Het Nationaal Park Plitvicemeren is een landschap van watervallen, grotten en meren, gecreëerd door kalksteenafzetting door het stromende water van de Koranarivier. Er zijn 90 watervallen en 16 meren, waarvan de kleuren continu veranderen door de aanwezigheid van de hoeveelheid mineralen en algen in het water en het zonlicht. Dit Kroatische park is al een Werelderfgoed sinds 1979, een jaar na de oprichting van de Werelderfgoedlijst.

Cijfer: 7 (Vooral de Grote Waterval, gezien van bovenaf, is schitterend. De rest van het landschap is wat minder uniek. Als geheel lijkt het als twee druppels water op een ander werelderfgoed: Jiuzhaigou in China, waar ik in 2007 al eens was. Alleen is dat laatste een veel groter gebied.).

Toegang: De entree voor een dag kostte 55 Kuna (7,30 EUR) – in de zomermaanden is de prijs het dubbele.

Hoeveel tijd: Ik ben zo’n 5 uur in het park geweest.

Opvallend: Jaarlijks komen hier meer dan 1 miljoen toeristen. Vooral in de zomermaanden kun je hier over de hoofden lopen. Hoe anders is dat in november?

Zoals hierboven al gemeld is het in ieder geval goedkoper om in het laagseizoen te komen. Het entreekaartje kost maar de helft van de prijs, en ook voor het parkeren hoef je in die periode niet te betalen. Ik was al om half 9 bij de ingang, op het parkeerterrein stond 1 bus en een tiental auto’s. In het park zelf kwam ik de eerste uren maar een paar wandelaars tegen.

Eén van de Bovenmeren

Het park heeft twee ingangen, maar de tweede waar ik eerst naar toe reed bleek gesloten. Iedereen moet in het laagseizoen dus starten bij ingang 1. Deze biedt uitzicht op hét hoogtepunt van Plitvice: de Grote Waterval. Van bovenaf ziet het er uit als zo’n plaatje dat men graag gebruikt om moeilijke legpuzzels van te maken (zie foto helemaal bovenaan). Het mooiste van het park zie je dus meteen al bij de start, dat is wel een beetje een nadeel.

Maar daarna liep ik nog dapper door. Er zijn verschillende wandelroutes uitgezet langs de 16 meren. Maar één daarvan is helemaal te voet af te leggen, de andere zijn inclusief door het park beschikbaar gesteld vervoer dat inbegrepen is in de entreeprijs. Het lange stuk langs het grootste meer sla je over door een veerboot te pakken. Gelukkig vaart deze ook nog in november, dus ik maakte er handig gebruik van.

Makkelijk te volgen wandelroutes, met aanduiding van parkvervoer

De veerboot legt aan bij een punt vanwaar je naar de ‘bovenmeren’ kunt lopen. Dit is een gebied met wat kleinere watervallen en meertjes. Ook mooi. Door het hele park loop je vooral over vlonderpaden vanwege de natte ondergrond. Helemaal bovenaan gekomen nam ik een shuttlebusje terug naar beneden. Daar sloot ik mijn bezoek af met een 3 kilometer lange wandeling langs de andere kant van het grote meer dat ik eerder per boot was overgestoken. Hier at ik ook mijn zelf meegebrachte picknicklunch op. Het was inmiddels half één, en al veel drukker in het park. Er komen heel veel groepen met bussen, zowel Aziaten als Kroaten uit de omgeving.