Wat is het?
Het iSimangaliso Wetland Park is een moeraslandgebied aan de kust van de Indische Oceaan, in het oosten van Zuid-Afrika. Het beslaat zowel de kuststrook met z’n duinen en fauna in de oceaan, als moerassen en meren iets verder het binnenland in. Bedreigde schildpadden leggen hier hun eieren, en groepen walvissen en dolfijnen trekken langs op hun migratie door de oceaan.

Cijfer: 6,5 (Het is een hele verandering in vergelijking met het droge noorden van het land: alles groen hier, veel water ook. Toch zijn er maar weinig watergerelateerde activiteiten. Ik had bijvoorbeeld veel meer vogels verwacht te zien. Voor je het weet rijd je hier ook weer gewoon door het grasland langs dezelfde diersoorten die je ook in andere parken van Zuid-Afrika ziet.).

Toegang: Toegang tot elk van de delen van het park kost 95 Rand per dag (6 EUR).

Hoeveel tijd: Ik ben er twee dagen/drie nachten geweest. Het is een groot gebied (280 kilometer kustlijn tot aan Mozambique), en je kunt er zowel zelf rondrijden als met één van de vele tours meegaan. St. Lucia, dat aan de rand van het park ligt, is een prettig toeristenplaatsje waar je keuze hebt aan restaurants en je ook eens de auto kunt laten staan.

Opvallend: Verdeeld over de twee dagen heb ik vier activiteiten gedaan. Helaas werd de walvistour, wat toch wel het hoogtepunt had moeten zijn, afgelast vanwege te harde wind. En ik had nog wel pilletjes tegen zeeziekte gekocht!

Op de eerste ochtend reed ik met mijn huurauto de oostelijke kant van het park in, een lange rechte weg naar Cape Vidal. Hoewel dit voornamelijk een aan water gerelateerd natuurgebied is, zit hier ook veel ‘gewoon’ wild. De grootste soorten zoals leeuwen en neushoorns zijn hier in de afgelopen 20 jaar opnieuw geïntroduceerd. Die zie ik echter niet: vooral de grote koedoe is prominent aanwezig, een soort groot hert met een streepjescode op de zij.

Grote Koedoe (vrouwtje)

Na wat uitkijkpunten over de kust, die grote gelijkenissen met de Waddenkust vertoont, kom ik op het schiereiland Cape Vidal. Dit is het verst tot waar je met een gewone auto kunt komen. Hier is het bosachtiger, en ik spot gelijk de Samango-aap (witkeelmeerkat in het Nederlands). Deze houdt samen met grote troepen wit-zwarte vervetapen de wacht bij de parkeerplaats, in de hoop wat eten van de menselijke bezoekers af te pakken. Mensen parkeren hier vooral om een dagje naar het strand te gaan.

Het tweede deel van het programma op zaterdag bestaat uit een tochtje per boot over de riviermonding die leidt tot het brakwatermeer St. Lucia. De tocht vertrekt om 4 uur. Ik ben er al een half uur van tevoren, en kan het beste plekje vooraan uitzoeken. De boot vult zich langzaam met meer en meer Nederlanders. Het is ook bepaald niet de enige boot die op dat tijdstip vertrekt: onderweg komen we nog 3 andere boten met toeristen tegen die precies dezelfde plekjes aandoen als wij. Het is dan ook een gezapig tochtje van 2 uur, langs een paar plekken waar nijlpaarden zich ophouden, nesten met wevers en twee half-verscholen krokodillen. Alleen deze zeearend lijkt een geïmproviseerd onderdeel.

Afrikaanse zeaarend

De volgende ochtend stap ik zelf weer in de auto, en rijd naar het westelijke deel van het park via de Dukuduku ingang. Na een paar kilometer sta ik al meteen een tijdje stil: een grote olifant heeft de weg geblokkeerd, en loopt wat over die weg heen en weer. De toeristen die voor me zijn komen al teruggereden. Er zit niks anders op dan af te wachten tot de olifant weer vertrekt. De rit levert verder nog wat nieuwe vogelsoorten op, en een goede fotogelegenheid voor een duiker (een gedrongen antilope). De laatste heeft net als de apen van gisteren een parkeerplaats opgezocht voor voedsel.

Als uitsmijter volgt dan om 8 uur ’s avonds nog een jeeptour door het park. Samen met 4 jonge Israëli’s en een gids duiken we weer het park in, door dezelfde toegangspoort die ik vanochtend nam. De gids heeft een zoeklicht mee, waarmee hij de velden en bomen afstruint op zoek naar weerkaatsende oogjes. We zien veel dezelfde dieren als vanochtend, misschien wel dezelfde individuen. Wel vier soorten antilopen, een over de weg rennend nijlpaard en veel zebra’s. Het enige nieuwe dier is een galago: een boombewonend nachtdiertje. Ik zie hem wel wat rondkruipen in de boom en vooral zijn lange staart, maar een foto zit er niet in.

Zadelbekooievaar