Wat is het?
Archeologisch Kernavė omvat de overblijfselen van de oudste ‘hoofdstad’ van Litouwen. Het had zijn bloeitijd in de late Middeleeuwen, maar ontstond al veel eerder. Sinds 9000 jaar voor Christus vestigden zich mensen in deze strategische vallei aan de rivier Neris. In de 12e eeuw gingen de heersers bovenop 1 van de 5 heuvels wonen en bouwden forten op de andere 4 ter verdediging. De gewone mensen bleven in het dal naast de rivier wonen. De stad inclusief de forten werd in 1390 door de Duitse Orde verwoest en nooit meer opgebouwd: ze is nu bedekt door een dikke laag zand.

Cijfer: 6,5 (Voor een archeologische vindplaats die grotendeels onopgegraven is hebben ze er toch wat van weten te maken. De ligging met uitzicht over de rivier is nog steeds prachtig en het recente museum is een goede aanwinst.).

Toegang: De entree was inbegrepen in de dagtour, die we maakten met de werelderfgoedgroep. Maar gewoonlijk kost het 2 EUR per persoon.

Hoeveel tijd: We zijn er een uur en drie kwartier geweest. Je kunt je er nog wel langer vermaken, als je elk van de 5 heuvelforten wilt beklimmen.

Opvallend: Het hedendaagse Kernavé is een gehucht van 300 inwoners. Aan de rand van het dorp, naast de grote kerk, ligt dit complex. Het bestaat uit een museum en een openluchtgedeelte met daarin de 5 heuvels en een openluchtmuseum met wat nagebouwde huizen. Onze rondleiding startte in het museum. Dit bestaat pas sinds 2012, en is heel modern van opzet. Alle ruimtes zijn donker gehouden, om de veel gebruikte audiovisuele middelen goed uit te laten komen. Aan de hand van video’s laten ze zien hoe de voorwerpen die er gevonden zijn, gemaakt of gebruikt werden.

Ter plekke gevonden beeldje, mogelijk van Duitse herkomst

Een gids van het museum doet de uitleg in het Litouws, en onze gids-voor-de-dag vertaalt het in het Engels. Er zijn vooral veel grafvondsten gedaan hier: sommige mensen werden gecremeerd, anderen begraven samen met hun persoonlijke bezittingen. Tot  vrijwel op het laatst waren de inwoners van Kernavé heidenen – alleen van passanten kregen ze wat van het Christendom mee.

Op het buitenterrein kijk je over de heuvels uit richting de rivier. De heuvels waren gefortificeerd, maar daar zie je nu niets meer van. Het lijkt een zacht glooiend natuurlijk landschap.

Eén van de heuvelforten, met de Neris op de achtergrond

Wat verder op het terrein ligt het openluchtmuseum, ook van vrij recente datum. Er komen hier lang niet zoveel bezoekers als bij het kasteeltje van Trakai, waar we eerder op de ochtend waren. Maar volgens onze gids maakt ook elk Litouws schoolkind wel eens een schoolreisje naar Kernavé.

De houten huizen, verzameld in een door een houten muur omgeven dorpje,  laten iets van het leven van de gewone inwoners van Kernavé zien. In de zomer worden hier vaak demonstraties gegeven van oude ambachten: video-opnames daarvan zijn hergebruikt in het museum. Veel bijzonders is er niet te zien – “Het lijkt net een Zwitserse berghut”, verzucht één van mijn Zwitserse medereizigers.

Huis in het openluchtmuseum