Wat is het?
Zwitserse Alpen – Jungfrau/Aletsch omvat het hooggebergte van de Berner Alpen, dat deel waar geen mensen wonen of koeien grazen. Het herbergt de grootste gletsjer van Europa, de Aletsch. Verder zijn er 9 bergtoppen boven de 4000 meter. De regio staat al sinds de 19de eeuw op de kaart vanwege zijn aantrekkingskracht voor bergbeklimmers en toeristen.

Cijfer: 7,5 (Met dit puzzelstukje heb ik Zwitserland ‘compleet’. In Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland heb ik al eerder heel wat alpenlandschappen gezien. Dit erfgoed omvat de hoogstgelegen kernzone van het gebergte, hoewel je gedwongen blijft de besneeuwde pieken van een afstandje te bekijken als je geen bergbeklimmer bent. Maar het doet je toch wel wat als je komt aanrijden vanaf het dichtbevolkte noorden van Zwitserland en dan opeens deze reuzen in het zicht krijgt.)

Toegang: Er is maar weinig gratis in Zwitserland. En zelfs deze simpele toegang tot het hooggebergte vanuit Kandersteg kostte me 18 frank voor de kabelbaan (alleen omhoog), plus 5 frank voor een dag parkeren. Samen zo’n 22 EUR.

Hoeveel tijd: Een volle dag is zeker nodig om actief te genieten van dit landschap. Maar je kunt er ook wel één of twee weken aan wijden als je de hele regio wilt verkennen.

Opvallend:
Vanuit Kandersteg ging ik met de kabelbaan naar het Oeschinenmeer, dat al binnen de werelderfgoedzone ligt. Ik arriveerde tegen 10 uur op het bergstation, op een zonnige vrijdag. Vanaf dat punt staat een aantal wandelingen aangegeven, waarvan ik de ‘Heuberg Panoramaweg’ al vooraf had uitgekozen. De meeste mensen lopen alleen in een half uurtje naar het meer, maar deze route volgt een pad op een rand ongeveer halverwege de berghelling. Het geeft een prachtig uitzicht over het meer en het massief van de hoge Alpen. De hoogste top die te zien is vanaf hier is de Bluemlisalp met een hoogte van 3,661m.

De hoogste toppen van dit deel van de Berner Alpen

De route gaat gestaag bergop gedurende de eerste 1 tot 1,5 uur. Een paar keer moest ik kleine bergstroompjes oversteken, eenmaal kreeg ik mijn sokken zelfs helemaal nat. Maar er zijn veel plaatsen om even uit te rusten, en ik droogde mijn sokken een tijdje in de zon terwijl ik zelf van de omgeving genoot. Er waren zo’n 10 andere wandelaars actief op deze route, en we kwamen elkaar de hele tijd tegen. De route neemt volgens de beschrijving 3 tot 4 uur in beslag, maar de meesten deden het rustig aan. Bij Underbärgli (een plek met een paar boerderijen aan de overkant van het meer) is een leuk kleine café waar ik de soep van de dag nam als lunch.

Daarna gaat het alleen nog maar bergafwaarts. Je blijft aan dezelfde kant van het meer lopen als op de heenweg, alleen het zicht is nu vooral gericht op het kiezelstrand aan het meer en de ingesloten setting van dit meer tussen de hoge bergen. Het Oeschienenmeer is een 56m diep gletsjermeer, en daarmee één van de grotere Alpenmeren. Het wordt gevoed door de gletsjers van de omringende bergtoppen.

Wandelpad naar beneden

Vanaf het meer kun je weer teruglopen naar Kandersteg, of opnieuw de kabelbaan nemen. Ik liep naar beneden, wat nog eens een uur extra wandelen betekende. Je ziet echter niets meer dan dat je eerder op de dag hebt gezien. En het kost nogal wat extra concentratie omdat het steil naar beneden gaat over een pad met losse steentjes. Tegen 4 uur was ik weer waar ik 6(!) uur eerder de dagtocht was begonnen.