De hele week had ik al uitgekeken naar deze zaterdag, die als ‘zonnig en warm’ werd aangekondigd. Naarmate de datum naderde, werd deze voorspelling steeds meer afgezwakt. Maar ik liet me niet uit het veld slaan en laadde een wandelroute op mijn smartphone. De keuze viel op de ‘Cabauwse Jacobsroute’ van zo’n 15 kilometer lang en met startpunt in Schoonhoven.

Schoonhoven blijkt een grotere plaats te zijn dan ik had gedacht (11.000 inwoners): een parkeerplek in het centrum vinden is geen sinecure, ik zet daarom mijn auto maar op de gratis parkeerplaats vlakbij de veerpont over de Lek. Om mijn wandelroute te vinden moet ik daarom eerst weer een stuk terug lopen. Het is een echte waterstad, in het centrum is ligt de Grote Gracht als een restant van het vestingwerk. Het is nu een soort meertje voor pleziervaarders – een groep scouts is er aan het ronddobberen.

Eenmaal de stad uit gaat de route over smalle en rechte geasfalteerde wegen. Een beetje zoals je die bij mij in de buurt in Reeuwijk ook ziet. Ze zijn eigenlijk geschikter voor fietsers dan wandelaars. Lang op asfalt lopen heeft niet mijn voorkeur. Gelukkig is er in het water van de Vlist, waar het pad parallel aan loopt, wel veel bedrijf van watervogels. Eerst zie ik twee zwarte, wollige waterhoentjes. En dan de nog veel schattigere baby-meerkoeten met hun geel-rode kopjes.

Na afgeslagen te zijn richting Polsbroek, komt langzamerhand het mooiere deel van deze route binnen bereik. Zo’n 5 kilometer gaat vanaf hier over houtkaden: smalle dijkjes die de grens vormden tussen landbouwpercelen. Je kunt er als wandelaar overheen lopen, fietsers zijn hier gelukkig niet meer welkom. De route staat overigens nauwelijks aangegeven, je kunt de ANWB-knooppunten volgen maar dan heb je onderweg nog wel veel improvisatievermogen nodig. Gelukkig werkt de app op mijn telefoon naar behoren.

Bij Polsbroek moet ik over een hek stappen om de houtkaden op te gaan. En dat is niet de laatste keer: nog 2 keer sluit ik op een gesloten hek, waar ik met enige moeite aan de zijkant over het houten gedeelte kan klauteren. Toch is het wel de goede route, zo geeft mijn telefoon aan. Ook staan er af en toe paaltjes die verwijzen naar een of andere lange afstandswandelroute.

Je loopt hier door het gras zonder al te veel beschutting. In de zomer moet dit wel een heel vermoeiende route zijn. Ik kom ook nu al geen mens tegen. De koeien staan me een beetje raar aan te kijken. De water- en weidevogels die hier ook zitten zie je opmerkelijk genoeg veel minder goed dan vanaf de asfaltweg aan het begin van de route.

Pas helemaal aan het eind van de houtkaden staan er weer wat aanwijzingen. Een oudere man komt van het zijpad aangewandeld. We moeten allebei het kerkpad op, richting het plaatsje Cabauw.

Voor ik deze route vond had ik nog nooit van Cabauw gehoord. Maar het is een plaatsje met een bijzonder kenmerk: het is een katholieke enclave in deze verder protestantse streek. Het kerkpad was er voor de katholieke inwoners van Polsbroek, die in Cabauw naar de kerk gingen. Verder is het een lintdorp, een langgerekte strook land met mooie (verbouwde) boerderijen.

Vanaf Cabauw loop je weer over het asfalt richting Schoonhoven via een rustig fietspad. Ik voel mijn benen en mijn rug inmiddels wel – ik ben dan ook helemaal uit wandelconditie, heb te veel tijd achter de laptop en recent nog in de bus in Azerbaijan & Iran gespendeerd. Na 4 uur lopen ben ik weer terug bij mijn auto.