Wat is het?
Het Golestanpaleis is de 19e eeuwse residentie van de voormalige Shah’s van Perzië. Het complex van 8 paleizen rondom een binnentuin combineert traditionele Perzische architectuur met westerse invloeden. De meest bijzondere elementen dateren van de regeerperiode van Naser ed-Din Shah (1848-1896), de eerste moderne Perzische koning die Europa bezocht. Hij voerde ook andere westerse vernieuwingen door in het land, zoals de introductie van post- en telegrafiediensten, een krant en wegen en onderwijs in westerse stijl.

Cijfer: 7 (Het roept wat gemengde gevoelens op: de paleiszalen zijn duidelijk Europees geïnspireerd en vaak erg protserig, met veel spiegels en 19e eeuws meubilair. Maar de  vreemd betegelde muren aan de buitenkant vond ik toch wel mooi. Het is voor Iran een uniek gebouw.)

Toegang: Ze hebben hier een heel ingewikkeld systeem, een soort menukaart. De basis-entree kost 150.000 rial, en dan betaal je nog 150.000 rial om in de belangrijkste ruimtes binnen te komen. De overige gebouwen/musea op het terreinen kosten aanvullend elk 80.000 rial. Als je overal in zou willen, ben je 940.000 rial (25 EUR) kwijt. Door dit keuzesysteem staan er ook vaak lange rijen bij de kassa, die op de dag van mijn bezoek ook nog eens maar door 1 persoon bemand werd.

Hoeveel tijd: Ik heb er 2 uur rustig rondgelopen, en af en toe op een bankje gezeten. Er is een grote binnentuin (zelfs met een café met terras!), en daaromheen liggen 8 paleisgebouwen waarvan ik er in 4 binnen ben geweest.

Opvallend:
Het Golestanpaleis is misschien wel de enige echte bezienswaardigheid van Teheran – hoofdstad van Iran en een metropool van 10 à 15 miljoen inwoners. Het paleis is nog helemaal niet zo gemakkelijk te vinden. Het ligt iets van de doorgaande weg af, en is helemaal omsloten door veel hogere overheidsgebouwen uit de jaren ’60 en ’70. De constructie daarvan door de regering van de laatste Shah is ook ten koste gegaan van oudere gebouwen behorend bij het Golestanpaleis, zoals een theater.

Tegels op de buitenmuren van het paleis

Eenmaal binnen liep ik eerst een volle ronde over het terrein om de betegelde buitenkanten te fotograferen. Je ziet hier Europese landschapsmotieven afgebeeld, grappige mannetjes in (Turks? Perzisch?) uniform, zelfs twee vrouwen met diep decolleté. Het mooist zijn de twee geelwit-marmeren kunstwerken die zijn tentoongesteld half in de open lucht: de enorme Marmeren Troon en de tombe van Naser ed-Din Shah.

Ik had 3 aanvullende kaartjes gekocht bij de ingang om zo ook een aantal gebouwen van binnen te mogen bekijken. Ik koos voor het Gebouw van de Windtorens, het Gebouw van de Zon en het Witte Paleis. In dat laatste is nu een etnografisch museum gevestigd. Het zou “één van de interessantste etnografische musea van Iran” moeten zijn, maar erg veel is er niet te zien behalve wat klederdracht. Ook de windtorens vielen erg tegen. Ik had deze al eens in werking gezien 5 jaar geleden in Bahrein: ze zijn bedoeld om de wind te ‘vangen’ en zo natuurlijke ventilatie in gebouwen aan te brengen. De torens zelf mag je hier helaas niet in.

De Marmeren Troon

Na het Golestanpaleis ‘deed’ ik nog op mijn gemak de rest van het centrum van Teheran. Het paleis en het nationaal museum bijvoorbeeld lijken vlakbij elkaar te liggen, maar het is toch nog zo’n 15-20 minuten flink doorstappen tussen die twee. Overal op straat is het druk: op de trottoirs met gehaaste mensen op weg naar hun werk of studie. En op de wegen is het al bijna helemaal geen doen. Het autoverkeer binnen Teheran is enorm, ze hebben al allerlei maatregelen moeten nemen. Zo zijn de even autonummers alleen toegelaten op de even dagen, en de oneven nummers op de oneven dagen.

Straatbeeld Teheran, vlakbij het Golestanpaleis

Er zijn ook nauwelijks voetgangerslichten om de straat veilig over te kunnen steken. Zebrapaden zijn er wel, maar die worden door zowel voetgangers als automobilisten genegeerd. De eerste paar keer dat ik de straat over moest liep ik gewoon snel achter een lokale voetganger aan, die tussen de auto’s door zigzagde. Na een half dagje had ik de smaak zelf ook te pakken, je moet vastberaden doorlopen maar toch vanuit een ooghoek blijven kijken wat er allemaal aankomt en met wat voor snelheid.