We rijden vandaag alweer de bergen uit, langs de landbouwakkers richting het westen. Veel is er niet te zien. Aan een rivier maken we een theestop. Het water wordt gekookt in deze mooie samovar. Het serveren van de thee blijkt een hele ceremonie. We krijgen er kersen-‘jam’ bij, die je tegelijk met de thee in je mond moet nemen om het allemaal nog zoeter te maken.
In de 19e eeuw vestigden zich in deze streek groepen Duitse kolonisten, uitgenodigd door de Russische tsaar om het land op te bouwen. Ze stichtten er het stadje Helenendorf. De school gaat net uit als we arriveren, en de kinderen reageren op een bus toeristen alsof ze nog nooit buitenlandse bezoekers hebben gezien. Ook in de straten worden we staande gehouden door bewoners. Op de foto staat de door de Duitsers gestichte kerk, die nu niet meer in gebruik is.
Helenendorf staat bekend om zijn huizen in ‘Duitse’ stijl. Dat betekent in dit geval veel houten gevels en andere houten accenten. Alle huizen zien er uit alsof ze een paar jaar geleden van nieuw hout zijn voorzien – typerend eigenlijk voor heel Azerbaijan dat in de afgelopen 10 jaar een enorme opknapbeurt lijkt te hebben ondergaan. Duitsers zijn er hier trouwens niet meer, ze zijn in 1941 (tijdens de Tweede Wereldoorlig) door Stalin gedeporteerd naar Siberië. Een enkel straatnaambordje doet nog aan hen denken.
Helenendorf (tegenwoordig heet het Goygol) heeft net als elke andere stad in Azerbaijan een monument ter ere va Heydar Aliyev. Hij is de vorige president van het land (zijn zoon is nu de baas), en wordt gezien als de vader des vaderlands. Hij heeft het land naar onafhankelijkheid geleid, maar hij was daarvoor zelf ook een prominent lid van het Sovjet-Politburo. Na zijn dood in 1991 is er een grote persoonlijkheidscultus rondom hem ontstaan, en je ziet zijn hoofd overal. Dit is een protserig ‘museum’ waarin over zijn leven wordt verteld aan de hand van foto’s.
Aan het eind van de middag komen we aan in onze overnachtingsplaats Ganja. Het is de op één na grootste stad van Azerbaijan. Op het plein voor het stadhuis zijn vele mannen met potjes witte verf in de weer. De politie staat er naast te kijken. Strafwerk voor mensen die iets misdaan hebben? Het blijkt dat de mannen oriëntatiepunten en nummers op de tegels aan het schilderen zijn, als voorbereiding voor een dansvoorstelling op Onafhankelijkheidsdag in mei.
Ganja blijkt een weinig inspirerende stad te zijn. Het heeft nog het meest Sovjet-achtige karakter van alle plaatsen waar we in Azerbaijan geweest zijn. Dit zijn de twee ranke minaretten van de Shah Abbas-moskee.
Wereld Erfgoed Reiziger 