De stad Sheki heeft zo’n 75.000 inwoners en ligt aan de voet van de Kaukasus, vlakbij de grens met Rusland. We overnachten hier in de oude Karavanserai, de traditionele herberg voor karavanen op doorreis. Nu is het een hotel waarvan de openbare ruimtes er mooi uitzien, maar de kamers nog wel een renovatieslag kunnen gebruiken. Het koelt hier ook flink af ’s avonds. Toch is het een sfeervolle locatie.

De tour van vandaag start iets buiten de stad, in het gehucht Kish. Dit ligt zo ver de bergen in dat we er met Lada-taxi’s naar toe moeten. In Kish staat naar wat de Azeri’s de oudst overgebleven kerk van de Kaukasus noemen, een kerk die ouder zou zijn dan die in de christelijke buurlanden Armenië en Georgië. Echt bewijs daarvoor is niet gevonden, maar het huidige gebouwtje stamt uit de 12e eeuw.

Terug in Sheki (we hadden het ook wel kunnen lopen), stoppen we bij de bazaar. Dit is de dagelijkse markt van deze stad. Er wordt vooral veel groente, fruit en noten verkocht. Maar ook vlees en kleding. Ik loop er een uurtje rond op zoek naar leuke plaatjes. Aan de rand van de markt zit kippen en eenden in een keurig rijtje op de grond te wachten op een nieuwe eigenaar. Opvallend zijn ook de vrouwen die herbruikbare tassen verkopen – handig voor het einde van het tijdperk der plastic zakjes. Ik koop een pond rozijnen voor 3,5 manat (2 EUR).

Daarna is het tijd voor het hoogtepunt van de stad: het 18e eeuwse zomerpaleis van de Khan. Sheki was tussen 1743 en 1813 een onafhankelijk staatje. Het had zich weten af te scheiden van Perzië. Het paleis en de bijgebouwen ligt boven de stad, in een ommuurde enclave. De meeste gebouwen daarbinnen zijn verloren gegaan, maar het paleis zelf is alleen van buiten al het mooiste dat ik tot nu toe in Azerbaijan gezien heb. De facade bestaat deels uit bewerkt hout en deels uit stenen decoraties.

Binnen mag je helaas geen foto’s maken, maar daar is het nog veel mooier. De houten ramen zijn ingelegd met stukjes gekleurd glas, die maken dat je niet van buiten naar binnen kunt kijken maar die door de zon een betoverende lichtinval in de kamers geven. Het paleis is niet zo groot, het heeft 6 verschillende ruimtes. Het werd alleen voor zakelijke doeleinden gebruikt, de koninklijke familie woonde elders. De belangrijkste ruimtes zoals de ontvangsthal en troonzaal zijn van top tot teen met muurschilderingen bedekt. Het meeste is figuratief, maar er zijn ook jachtscènes te zien en afbeeldingen van de overwinning van het leger van Sheki op Perzië.

Verder op het terrein is er nog een museum dat niet opgefrist lijkt sinds de communistische tijd. En een winkeltje van ambachtslieden die de specifieke houten ramen met gekleurd glas maken. Een jongen doet voor hoe dat gaat: het zijn allemaal losse stukjes hout en glas die als een puzzel in elkaar gezet worden.

Hierna stopt het ‘officiële’ programma. Ik loop terug naar de buurt waar het hotel staat, en ga lunchen bij op het terras van het restaurant Gagarin (ja ze eren de Sovjet-helden hier nog steeds). Hier heb je een mooi uitzicht over de stad met zijn typische architectuur. De huizen zijn gemaakt van een combinatie van baksteen en ruwe stenen. Later dwaal ik hier nog wat door de straten.