Het was een mooi uitgebalanceerde reis van 3 weken. Nauwelijks lange afstanden te overbruggen, regelmatig 3 nachten in hetzelfde hotel. Ik heb geen spijt gekregen van het zelf organiseren en het gebruik van openbaar vervoer. Het is een heel rustige en gemakkelijke regio.

Je gaat hier natuurlijk naar toe om dieren te zien. Vooral apen in dit geval, gelukkig zijn dat zo ongeveer mijn favoriete zoogdieren. De twee gorillatrekkings waren de hoogtepunten van deze trip, twee tochten naar gorillafamilies in respectievelijk Congo en Uganda die veel van elkaar verschilden.

Verder was ik ook onder de indruk van mijn – weliswaar korte – bezoek aan Congo. Rwanda is erg georganiseerd en Uganda vrolijk en toeristenvriendelijk. Maar Congo laat je reishart sneller kloppen: de lava in de straten, de haveloze militairen langs de weg, de houten chukudu’s als transportmiddel voor de armen, de marktjes met alleen een paar maïskolven in het aanbod, het contrast met de zwaarbeveiligde wijk voor de rijken aan het Kivu-meer.

Voorbereiding

Ik ben al in maart 2015 (dus 9 maanden voor vertrek) begonnen met het plannen van deze reis. Dit vooral vanwege de beperkte beschikbaarheid van gorillapermits in Uganda. Ik legde mijn bezoek aan de Nkuringo-gorillafamilie toen al vast via het Nkuringo Gorilla Camp (een lodge vlakbij het vertrek van de gorillatrackings in het zuidelijk deel van Bwindi Nationaal Park). De gorilla’s stonden dus al vroeg vast, en ik heb er zelf een reis omheen bedacht. Eerst wilde ik alleen naar Rwanda en Uganda, maar in oktober kwam ik erachter dat het Virunga Nationaal Park in Congo nu ook weer open is voor toeristen. Via het Rwandase Amahoro Tours boekte ik een 3-daagse tour naar dat park én de daar levende gorilla’s voor de tweede gorillatrack.

Voor Rwanda en Uganda kun je gebruik maken van het ’90 dagen Oost-Afrika toeristenvisum’, dat de landen samen met Kenya hebben opgezet. De aanvraag kun je via internet doen, de bevestiging had ik binnen een dag per mail retour. Bij aankomst op het vliegveld van Kigali moet je dan 100 US dollar betalen. In ruil krijg je het stickervisum. Je mag er binnen de 90 dagen meermalen de landen mee in en uit.

Het visum voor Congo had ik geregeld via Amahoro Tours. Ook hier is het eigenlijk alleen maar een kwestie van geld betalen – de reissom had ik vooraf via een internationale bankoverschrijving overgemaakt, dat ging zonder problemen.

Ik had tegelijk met de voorbereidingen voor de reis naar Myanmar afgelopen november ook malariatabletten voor deze reis besteld. Ik heb maar weinig muggen gezien onderweg, de meeste plaatsen liggen op te grote hoogte. Ook was er vrijwel altijd een goed muskietennet aanwezig.

Vervoer

Vliegtuig
De KLM doet dagelijks een heel handige rondvlucht Amsterdam – Kigali – Entebbe – Amsterdam. Heen een dagvlucht, terug een nachtvlucht. Vliegtijd is zo’n 8 uur. Ik vloog heen naar Kigali, en terug vanaf Entebbe. Beide vluchten zaten vol. Het vliegveld van Entebbe wordt zwaar bewaakt uit angst voor eventuele terroristische aanslagen. Ze volgen daarbij de tactiek van het opeenstapelen van meerdere beveiligingslagen – dat begint al een kilometer of 2 buiten het vliegveld waar je auto gecontroleerd wordt en de passagiers moeten uitstappen.

Bus
Je hebt minibussen (die noemen ze in Uganda “taxi’s”) en gewone lijnbussen. De grote bussen rijden eigenlijk alleen maar tussen de grote steden, zodat je vaak aangewezen bent op de minibussen. Daar mogen eigenlijk 14 passagiers in, maar met een beetje stapelen kunnen dat er wel 22 worden. Waar 3 man kunnen zitten, kunnen dat ook 5 man. Eventuele kinderen kunnen daarbij nog op schoot. De minibussen zijn gemakkelijk vervoer en vrij goedkoop (1 à 2 EUR per uur), maar voor langere afstanden is het wel echt afzien. Ze doen er ook heel lang over: soms rijden ze hard, maar ze stoppen heel vaak om passagiers in- en uit te laten stappen langs de kant van de weg. En omdat de busjes zo vol zitten, moeten ook andere mensen eerst uitstappen om de vertrekkende passagiers eruit te laten.

Lokaal vervoer
Net als in Myanmar eerder dit jaar heb ik ook hier weer kunnen profiteren van de motortaxi’s. Ze zijn er altijd als je ze nodig hebt, het kost vrijwel niets en je bent zo op je bestemming. In Rwanda met helm en herkenbaar hesje, in Uganda zonder. Ik nam zelfs een motortaxi vanaf de grensovergang Rwanda/Uganda.

Overnachtingen

Ik had de overnachtingen vooraf via internet geboekt, meestal via de websites van de hotels zelf. Nergens zat het vol, een enkele keer was ik zelfs de enige gast. De kwaliteit was zonder uitzondering goed, of het bed nu 10 of 250 EUR kostte: altijd schoon, een goed sluitend muskietennet waar dat nodig was en een hete douche.

Kigali
Het Step-Town Motel is een klein 3-sterren hotel niet ver van het centrum van Kigali. Het ligt aan een onverharde weg en niet alle mototaxi’s weten het te vinden; zelf verdwaalde ik te voet ook nog wel eens. Ze lijken de hele dag aan het schoonmaken te zijn, het is er dus ook erg schoon. Er zit ook een restaurant bij waar het voor een paar EUR goed (westers) eten is. Vriendelijk personeel en een mooie veranda met uitzicht over de heuvels van Kigali maken het compleet.

Website: Step-Town Motel
Prijs: 55 EUR per nacht inclusief ontbijt

Rumangabo
De Mikeno Lodge is een luxe lodge die ligt op het terrein van het hoofdkwartier van Virunga Nationaal Park. Iedereen heeft hier zijn eigen huisje in het bos, met eigen open haard die door het personeel ’s avonds wordt aangestoken. De was wordt gratis voor je gedaan en heb je binnen een paar uur retour. Lunch en diner zijn ook inbegrepen, en bestaan telkens uit drie gangen. ’s Ochtends is er een goed ontbijtbuffet. Het terrein is groot genoeg voor leuke wandelingen tussen de apen.

Website: Mikeno Lodge
Prijs: 250 EUR per nacht (volpension)

Kisoro
Het Sawasawa Guesthouse is een eenvoudig pension aan de hoofdstraat van Kisoro. Ik kreeg een nette kamer met goed bed, en ook eigen badkamer met warme douche. Er zit ook een restaurantje bij, inclusief veranda om lekker te zitten. Hier geen westerse toeristen, maar alleen Ugandese gasten. Vriendelijk en behulpzaam personeel. Dit was het enige van de hotels van deze reis zonder internetmogelijkheid.

Website: Sawasawa Guesthouse
Prijs: 24 EUR per nacht inclusief ontbijt

Nkuringo
Het Nkuringa Gorilla Camp ligt op een heuvel vlakbij de ingang van Bwindi Nationaal Park. Het is een gezellige lodge, ondanks de ook hoge prijs heeft het een wat meer mid-budget uitstraling dan de Mikeno Lodge in Virunga. Het eten is er bijzonder goed en vooral ook veel: elke dag 2 gangen voor lunch en 4 gangen voor het diner. Het vers eigen gebakken brood en de soepen waren mijn favoriet. Ik had hier een kamer met eigen zitje voor de deur.

Website: Mountain Gorilla Lodge
Prijs: 190 EUR per nacht (volpension)

Mbarara
In Little Woods Inn verbleef ik maar één nacht, op doorreis naar het noorden. Voor dat doel is het voldoende geschikt: het ligt dichtbij het busstation van Mbarara en het centrum met grote supermarkt. De kamer heeft een warme douche en redelijk goede wifi. Verder is het een hotel zonder veel opsmuk. Gelukkig een groot muggennet aanwezig, want hier zitten wel muggen en andere insecten.

Website: Little Woods Inn
Prijs: 40 EUR per nacht inclusief ontbijt

Kilembe
Het Trekkers Hostel is een eenvoudig verblijf vlakbij het Rwenzori Nationaal Park, het wordt ook beheerd door de Park Service. Ik heb hier een eenpersoonskamer zonder eigen badkamer. Het bed was goed en het muggennet ook zonder gaten. Tegen extra betaling kun je er ook ontbijten of een eenvoudige warme maaltijd eten.

Website: Trekkers Hostel
Prijs: 10 EUR per nacht (zonder ontbijt)

Fort Portal
Het Dutchess is een bekend restaurant in Fort Portal, en daarboven hebben ze 5 kamers die ze verhuren. Ik heb er ook elke avond gegeten. De Duitse manager Christian is bijzonder aardig en zorgt ervoor dat alles op rolletjes verloopt. Het ligt in het centrum van de stad. Enige nadeel is dat het wat gehorig is (zowel door de omgeving als het restaurant), maar voor dit soort gevallen heb ik oordopjes mee. Het ontbijt is a la carte en erg uitgebreid.

Website: Dutchess Hotel
Prijs: 55 EUR (inclusief ontbijt)

Entebbe
Het Papyrus Guesthouse ligt aan een rustige straat in Entebbe. Ik ben er de enige gast. Kamer met eigen veranda, en ook verder op het terrein lekkere zitjes. Dit is een zusterhotel van de Mountain Gorilla Lodge waar ik in Bwindi overnachtte, en ook hier kun je prima eten. Het ligt net te ver van het centrum van Entebbe om makkelijk even heen te lopen voor het eten of een boodschap. Wifi is er alleen in het restaurant/hoofdgebouw, niet op de kamers.

Website: Papyrus Guesthouse
Prijs: 76 EUR (inclusief ontbijt)

Eten

Het eten voor toeristen is in deze regio nogal inspiratieloos. Het is standaard Westers eten, van pasta tot biefstuk. Vaak at ik in het hotel, veel specialistische restaurants zijn er niet.

Ontbijt
Ook hier hebben ze zich overgeleverd aan het Engels/Amerikaanse ontbijt van toast en (gebakken) ei met koffie of thee. Gelukkig zat er altijd ook een fruitsalade bij. Vooral een dagelijkse dosis passievrucht kon mij wel bekoren.

Lunch
Voor de lunch bestelde ik regelmatig een sandwich, met tomaat, ham en/of kaas. Ze maken ze van getoast brood, dus het is eigenlijk meer een tosti. Die wordt altijd geserveerd in combinatie met patat, zodat het toch weer een hele (calorierijke) maaltijd wordt. Af en toe haalde ik ook iets bij de supermarkt, maar lekkere broodjes heb ik niet kunnen vinden. In de grote steden van Rwanda en Uganda hebben ze supermarkten van de Keniase Nakumatt-keten, met veel keus en hoge prijzen. Leuk om eens doorheen te lopen.

Diner
Biefstuk in pepersaus, visfilet, spaghetti bolognese, pizza, gebraden kip: dat is het zo’n beetje wat je hier eet. In de lodges dan ook nog gecombineerd met een voorgerecht (meestal soep) en een toetje zoals ijs, gebakken ananas of chocoladecake.

Kosten

Rwanda, Congo en Uganda hebben elk hun eigen geld. Congolees geld heb ik niet in handen gehad: mijn transfer en lodge had ik vooraf al betaald, en de beperkte extra’s heb ik met losse dollars betaald. In Rwanda en Uganda heb ik telkens met mijn VISA-creditcard kunnen pinnen, met uitzondering van het vliegveld van Kigali waar de beide geldautomaten het niet deden. Ik had reservedollars en -euro’s bij me: de dollars bleken handig om grotere bedragen af te rekenen zoals een hotelrekening. De Euro’s heb ik niet gebruikt.

Als je alles meerekent was dit een erg dure reis. Misschien wel mijn duurste reis ooit. Eten en openbaar vervoer zijn goedkoop, en ook de vlucht (in Economy Plus) viel alleszins mee. De activiteiten echter maken het kostbaar. Twee keer een gorillapermit, privé-vervoer om in de parken te komen, entreeprijzen van zo’n 40 dollar per park – dat tikt erg aan. Gemiddeld besteedde ik er 238 EUR per dag.