Wat is het?
De Forth Bridge is een stalen spoorbrug uit 1890, die nog steeds in gebruik is. De bijna 2,5 kilometer lange brug is vanaf zijn ontstaan bedekt met een laag rode verf om het roesten tegen te gaan.

Cijfer: 6 (De nominatie van dit werelderfgoed in 2015 was van vele superlatieven voorzien. “Een esthetische triomf in zijn vermijden van decoratie” bijvoorbeeld. Maar uiteindelijk is het wat het is: een grote herkenbare brug geschilderd in een opvallende rode kleur. Is het de meest indrukwekkende (spoor)brug die ik ooit heb gezien? Ik denk aan de Sydney Harbour Bridge, of aan de spoorbruggen over diepe ravijnen (zoals het Goteik Viaduct waar ik onlangs in Myanmar nog overheen ging). Of onder de werelderfgoederen, de Vizcaya brug in Bilbao. De Forth Bridge bevindt zich zeker in dezelfde categorie als deze monumentale bruggen, maar ik zou hem niet hoger waarderen).

Toegang: Het treinkaartje, een dagretour, kostte me 8,20 pond (11,50 EUR). Een andere manier is er niet om de spoorbrug te bezoeken.

Hoeveel tijd: Ik heb er ongeveer een half uur rondgekeken.

Opvallend: De brug ligt op slechts een paar kilometer van de luchthaven van Edinburgh, en is goed zichtbaar vanuit de lucht. Ik had vooraf gekozen voor een stoel bij het raam, en hoewel het een beetje heiig was op de vroege ochtend waren de drie grote bogen duidelijk herkenbaar. December is trouwens niet een bijzonder goede maand voor een ​​bezoek aan de Forth Bridge: de Firth of Forth ‘cruises’, waarmee je de brug vanaf het water kunt bewonderen, varen na november niet meer. En sinds een paar dagen is er nog een extra handicap toegevoegd: de brug voor autoverkeer die ernaast ligt moest worden afgesloten tot het einde van het jaar voor alle verkeer. Normaal gesproken heb je vanaf daar de beste vergezichten, te voet of gezeten bovenin een dubbeldekker bus.

Er bleef dus slechts één optie over: de trein over de brug. Niet het beste uitzicht, maar wel het ‘echte werk’ omdat het werelderfgoed zich beperkt tot alleen de brug zelf. Vanaf Edinburgh Waverley Station rijden er frequent regionale treinen over deze route. Ik koos voor een retourtje naar North Queensferry, de stad net aan de noordkant van de brug. Waverley station zelf is een doolhof, niet zo handig voor iemand ‘van buiten’. In eerste instantie ging ik door de poorten naar het verkeerde platform, en moest worden ‘bevrijd’ door het personeel omdat mijn ticket me niet meer naar buiten wou laten. Toen ik eindelijk op het juiste platform en in de juiste trein belandde, kon die niet vertrekken want hij werd geblokkeerd door een andere trein. Dus alle passagiers moesten weer uitstappen en verhuizen. ScotRail lijkt al net zoveel problemen te hebben als de NS om de zaak soepel draaiende te houden.

Het is maar een korte rit vanaf het centrum van Edinburgh, ongeveer 30 minuten. De brug is onderweg niet goed zichtbaar. Als je er met de trein overheen raast zie je alleen wat rode stalen balken voorbij vliegen. Ik stapte uit bij het kleine station van North Queensferry. Vanaf hier liep ik via een steil pad naar beneden, naar de waterkant. Daar heb je een vrij uitzicht op de Forth Bridge. Je kunt er bijna onder gaan staan, alleen de laatste paar meter zijn afgesloten. Het viel me op hoeveel treinen er voorbij komen. Telkens met veel lawaai, de vele huizen in de buurt van (en onder!) het spoor hebben goede geluidsisolatie nodig.