Al sinds de oudheid is dit bosgebied, maar de laatste 200 – 300 jaar staat het vooral bekend als “beukenkathedraal”. Toen de Oostenrijkse Habsburgers in de 18e eeuw over dit gebied heersten, hebben zij hier een beukenbos aangelegd. Veel van de bomen uit die tijd staan nog overeind.

Ik heb 3 geprinte wandelroutes bij me, maar kan vanaf de parkeerplaats niet echt de goede richting vinden. Ik loop eerst maar een stuk achter andere wandelaars aan. Tot ik uiteindelijk de oranje en rode paaltjes zie van mijn routes.

De bomen heb ik na een tijdje wel gezien. Het wandelt hier wel prettig, het is zacht weer en vrij licht doordat de bomen zo hoog zijn. Ik verplaats mijn aandacht naar dat wat de bossen in de herfst extra kleur geeft: de paddenstoelen.

Ik loop uiteindelijk de oranje route uit: de Ruusbroecwandeling. De wandeling is 5,7 kilometer lang en vernoemd naar de 14e eeuwse mysticus Jan van Ruusbroec. Er staan wat informatieborden langs de route, maar van de verhalen noch de duidelijke richtingaanwijzingen moet het gebied het niet hebben. In totaal heb ik 2 uur rondgelopen en veel gefotografeerd. Ik eindig bij het “Bosmuseum”, een museum in oude stijl met veel opgezette dieren zoals herten en wilde zwijnen.