Tijdens de voorbereiding van deze Balkan-reis werd de tijd die ik aan Kosovo toebedeelde steeds langer. Eigenlijk wilde ik alleen naar het werelderfgoed in Gracanica. Dat kan als je goed je best doet in een dagtocht vanuit Skopje in Macedonië. Maar als je in de buurt bent, is het ook wel interessant om de hoofdstad van het land te bezoeken. En een hoofdstad alleen zegt eigenlijk ook niet zoveel, wat zou de mooiste plek van het land zijn? Dat is Prizren, de culturele hoofdstad die de communistische vernieuwers altijd links hebben laten liggen.

Het hart van de oude stad van Prizren

Prizren is na Pristina de tweede stad van het land. Er gaan tientallen bussen per dag tussen de twee steden die 70 kilometer van elkaar liggen. In Kosovo kost je dat dan nog snel twee uur reistijd, omdat er eigenlijk alleen B-wegen zijn waar al het verkeer overheen moet.

Het busstation van Prizren ligt gelukkig pal naast het centrum, dus het is allemaal goed te belopen. In de oude straatjes wordt het al snel duidelijk dat er vandaag van alles te beleven is. Er is muziek, dans en een optocht van kinderen en jongeren. Ze zijn in vrolijke, traditionele Albanese kledij gestoken en trekken door de stad. Ze doen onder andere het Museum van de Albanese Liga van Prizren aan – dit is een politiek belangrijke locatie in de geschiedenis van Albanië, hier begon in 1877 de opstand van de Albanezen tegenover het Ottomaanse Rijk. Dat de Kosovaarse kinderen hier nog met zoveel vlagvertoon naartoe dansen zegt wel iets over de vereenzelviging van de Kosovaren met de Albanese identiteit.

Kinderen in nationalistisch-folkloristische optocht

Bij gebrek aan een Kosovo-reisgids had ik vooraf een plattegrondje en een folder over Prizren uitgeprint. Op het kaartje staan maar liefst 29 bezienswaardigheden. Daarvan zijn er 8 moskeeën, 3 gebedshuizen van verschillende Sufi-ordes en 6 kerken. En dat op een betrekkelijk kleine oppervlakte, het is inderdaad goed geconserveerd. De oudste moskeeën hier dateren uit de 14e en 15e eeuw, de twee Servisch-Orthodoxe kathedralen zijn zelfs al in de 13e eeuw gebouwd.

Ook niet-religieuze historische gebouwen zijn bewaard gebleven. Zo is er een restant van een watermolen aan de rivier die de stad doorkruist. En zijn er twee grote Turkse badhuizen. Naast mensen van Albanese en Servische komaf heeft Prizren ook een grote groep Turkse inwoners. De staat Turkije heeft ook veel bijgedragen aan de restauratie van de vele moskeeën en andere Ottomaanse monumenten in de stad. Het heeft het prettige plaatsje zichtbaar goed gedaan.

Kerkje van Runović, uit de 14e – 16e eeuw