Wat is het?
De Oude stad van Corfu staat bekend om zijn resten uit de Venetiaanse en Britse tijd. De Venetiërs zwaaiden er de scepter van 1401-1797, en bouwden er twee grote forten om het oprukkende Ottomaanse Rijk te weerstaan. De havenstad ligt namelijk op een strategische positie voor toegang tot de Adriatische Zee. De Britten voegden er in de 19de eeuw, toen het eiland een Brits protectoraat was, hun militaire en publieke gebouwen aan toe. Ze deden dat in neoklassieke stijl, en die aanblik heeft de authentieke binnenstad nog steeds.

Cijfer: 6,5 (Het is niet dat er unieke dingen te zien zijn die je nergens anders kunt zien. Toch vond ik het een gemoedelijke en aantrekkelijke stad. Het is er niet zo ‘Grieks’, verwacht hier geen overblijfselen uit de Griekse Oudheid. In de zomer zal het er wel bloedheet en overvol zijn, maar nu eind mei was het er gelukkig nog niet zo druk met toeristen.)

Toegang: Voor het Oude Fort betaalde ik 4 EUR entree. En ook het Nieuwe Fort kost 4 EUR, maar daar krijg je gratis een (al dan niet alcoholisch) drankje bij op het terras. Verder ben ik nergens naar binnen geweest.

Hoeveel tijd: Ik had één volle dag ingepland voor Corfu, en dat is precies goed. De stad is met z’n 40.000 inwoners niet zo groot en het is allemaal makkelijk te belopen.

Opvallend: De twee belangrijkste bezienswaardigheden van de stad zijn het Oude en het Nieuwe Fort. Zij zijn de nalatenschap van de Venetiërs. Nadat ik in de haven eerst een kaartje voor de boot van morgen naar Albanië gekocht heb, loop ik naar het Oude Fort. Deze is door een kunstmatig aangelegde gracht van het vasteland gescheiden, je komt er dus via een brug. De weinige toeristen die er momenteel in de stad zijn. zijn wel allemaal hier verzameld. Voor de ingang stoppen ook de touringcars met mensen die vanaf een strandhotel een ‘dagje stad’ doen.

Zoals de naam al aangeeft was dit fort er het eerst. De Venetiërs bouwden het aan het begin van de 15e eeuw, en het wist drie grote belegeringen van de Turken te weerstaan. Het binnenterrein is bijna een stad op zich. De gemeente hergebruikt nu handig de gebouwen die met name de Britten er neer hebben gezet. De voormalige barakken herbergen nu een bibliotheek, en het gebouw waar de Britse officeren woonden is nu een muziekschool. Het meest bijzondere gebouw is wel dat wat op een perfect klassiek-Griekse tempel lijkt, maar in werkelijkheid een door de Britten ontworpen neoklassieke kerk is. Deze Anglicaanse kerk was bedoeld voor de Britse militairen ter plaatse.

Na nog wat in de stad te hebben rondgekeken en een welverdiende siësta in het hotel te hebben gehouden (ik stond vanochtend immers al om 2 uur naast mijn bed om de vlucht van half 5 te halen), loop ik in de namiddag naar het Nieuwe Fort. Dit fort werd in 1588 aan de vestingwerken van Corfu toegevoegd, omdat het Oude Fort alleen niet meer genoeg bescherming bood. Als je in het Oude Fort zat, was je wel veilig. Maar de gewone burgers die aan wal woonden waren niet beschermd en hadden zwaar te leiden onder de Turkse aanvallen. Dat probleem ging het Nieuwe Fort oplossen. Het ligt op een heuvel, precies aan de andere kant van wat nu ook nog het bewoonde gebied is dan het Oude Fort.

Het is een hele klim om er te komen, wellicht ook de reden dat er veel minder bezoekers zijn. Het is ook veel meer in oorspronkelijke staat dan het andere fort – dit is meer een grof middeleeuws kasteel. De vensters zijn vooral bedoeld als schietopeningen. Via een gammele trap (hoop dat de Grieken nog genoeg geld hebben om die te onderhouden) klim ik naar het dak. De vergezichten over de stad zijn hier prachtig, eigenlijk zie ik hier voor het eerst dat Corfu toch echt wel een mooie stad is.