Voor mijn laatste volle dag in Nicaragua heb ik nog een actief programma bedacht. Vroeg in de ochtend pak ik een taxi naar de ingang van het Natuurgebied Mombacho. Dit is weer een vulkaan, een niet-actieve dit keer. Op de top is een nevelwoud ontstaan, en daar kun je wandelingen maken. Om er te komen moet je eerst nog een half uur met een truck van het park de steile helling op. De truck van half 9 (de eerste van de dag) zit voornamelijk vol met personeel van het park, en nog zo’n 6 toeristen.

Eén van de met bos begroeide kraters van de Mombacho vulkaan

Eenmaal boven in het bos vind je het bezoekerscentrum. Er is niet zoveel te zien, maar je moet er entreegeld betalen en een gids huren. Alleen de kortste wandeling van een uur rond de oude krater mag je alleen doen. Ik heb een middelzware wandeling uitgezocht, El Tigrillo, van 2 uur. Ik krijg zelfs twee gidsen mee, één ervan is nog in training.

De Tigrillo-route combineert de gemakkelijke kraterwandeling met een deel van de zwaarste tocht, de Puma-trail. Het eerste stuk is inderdaad erg gemakkelijk en vlak. Het waait enorm hier boven op de top, dat nodigt niet echt uit tot stilstaan en vogels of andere dieren spotten. De omgeving moet het hebben van zijn kleurrijke bloemen.

Typische bloem

Het enige zwaardere deel van de wandeling blijkt een klim van 20 minuten te zijn via een trap naar een rots. Ze hebben er een touw naast gespannen om je aan vast te houden, dat helpt. De twee gidsen tonen zich al de hele tocht overbezorgd, pas op voor dit en pas op voor dat. Ik vind het zelf maar een tamme wandeling, en wij zijn ook na anderhalf uur al weer terug bij het beginpunt. Zonder iets bijzonders gezien te hebben.

Om half 12 vertrekt er weer een truck naar beneden. In de buurt van de ingang meld ik me voor activiteit nummer 2: een zipline-tour door de boomtoppen. Dat lijkt me een stuk spannender. Ik word in een harnas gehezen, krijg een helm op en ga met twee begeleiders op pad. Ik heb ook in andere landen wel zo’n Canopy Tour gedaan, maar daar wandel je alleen over touwbruggen zoals die op de foto hieronder. Dat is hier nog maar het begin.

Start van de Canopy Tour

Het is de bedoeling dat je je hier tussen de boomtoppen beweegt via een zipline (tokkelbaan). Het lijkt aan het begin heel eng, maar je zit steeds goed vast met haken en het gaat eigenlijk vanzelf. Je kunt met je rechterhand remmen (daar zijn die dikke tuinhandschoenen voor), maar dat is meestal niet nodig. Eén van de begeleiders gaat telkens voor: hij heeft ook mijn camera, en maakt daarmee foto’s en filmpjes. Je kunt wel zien dat hij dat de hele dag doet, want ik vind ze erg goed geslaagd. De andere begeleider helpt me telkens met de kabels en katrollen, en zorgt dat ik weet wat de bedoeling is.

Nadat ik eerst een paar baantjes gewoon alleen ben gegaan, stelt de begeleider iets nieuws voor: “Superwoman”. Deze vlucht is hieronder op video te zien. Grappig is om terug te zien dat ik eerst twijfel over wat de bedoeling is, dan me opeens bedenk “met losse handen en voorover?!” – help! Maar als we eenmaal gaan is het gewoon leuk. Na 12 van dit soort capriolen te hebben uitgehaald, zit het erop. Best vermoeiend!