Met gids Daniel van Matagalpa Tours start ik na zo’n 3 kwartier in de bus met de wandeling. We kijken eerst bij een waterval met meertje, dat dienst doet als zwembad voor de inwoners van Matagalpa (er wordt ook entree geheven).

Zo ziet het landschap er hier in de koffieheuvels ten noorden van Matagalpa er uit. Het is vlak na de regentijd, dus alles is mooi groen. De wandeling stijgt af en toe stevig, maar we doen rustig aan. We lopen over paadjes die door de inwoners worden gebruikt om van de ene boerderij naar de andere te komen.

Gids Daniel heeft een groot vogelboek bij zich om de vogels op te zoeken die we zien. Het is trouwens een boek met vogels in buurland Costa Rica: dat soort boeken over Nicaragua zijn er niet. Hij heeft een goed oog voor vogels, en streept de soorten aan die hij nog niet eerder gezien heeft. Vandaag ziet hij toch twee nieuwe. Gelukkig ziet hij andere dieren even scherp: zoals dit tussen de bladeren verscholen, op een tak slapend stekelvarken.

Daniel spreekt erg goed Engels, iets wat hij naar zijn zeggen van TV-series geleerd heeft (hij heeft ook een Amerikaans accent). Terwijl ik sta uit te hijgen in de schaduw na weer een steil klimmetje, zegt hij opeens: “Weet je, soms kijken wij naar de dieren. Zoals net bij het stekelvarken. Maar meestal kijken de dieren eerst naar ons. Kijk maar eens achterom.” En wat hangt daar aan een tak: een luiaard die met grote ogen naar ons hangt te kijken! Blijer dan met een luiaard kun je me niet maken, ik vind het zulke grappige beesten. Maar ze zijn heel moeilijk zelf te spotten: ze hangen meestal heel stil en maken geen geluid. En als ze denken dat er gevaar dreigt, rollen ze zich op tot een bolletje.

Het houdt maar niet op met de wilde beesten tijdens de wandeling. We achtervolgen ook nog een tijdje een toekan die we voorbij hebben zien vliegen, maar die wil maar niet op een fotogeniek plekje gaan zitten. Aan het eind treffen we nog een grote groep brulapen hoog in de bomen, onder leiding van dit mannetje.

De wandeling eindigt in een gehucht met meerdere boerderijen. Eén van de families heeft het wat grootser aangepakt, en runt ook de dorpswinkel en ontvangt toeristen. We eten er eerst lunch – een standaard Nicaraguaans maal van rijst, kip en bonen. Daarna lopen we met één van de dochters naar hun plantage en koffiefabriekje.

De dochter legt ons het koffieproces van begin tot eind uit. Het is nogal bewerkelijk en al het plukken gaat met de hand. Ze beginnen met jonge koffieplanten te kweken in plastic zakken, die dan later in het jaar in de grond worden gepoot. Daarna duurt het nog 3 jaar voordat ze de eerste koffievruchten gaan dragen.

Rijpe koffievruchten zien er zo uit. Op deze koffieplantage staan de planten tussen allerlei andere gewassen zoals cacao en bananen. De veel hogere bananenplanten geven wat schaduw aan de koffieplanten, en de cacao planten ze ter diversificatie. Alleen koffie verbouwen is te kwetsbaar, soms ontstaat er schimmel op de planten en dan moeten ze weer helemaal opnieuw beginnen met jonge plantjes. Van de familie die we bezoeken runt de vader deze boerderij, en werkt de moeder op een koffieplantage zo’n 50 kilometer verderop. De dochters beheren de winkel en leiden toeristen rond.

In het koffieseizoen krijgt de familie hulp van zo’n 20 plukkers om alle vruchten van de planten af te halen. In zakken brengen zij die naar het fabriekje.

Door een machine worden de blanke bonen gescheiden van de rode vruchten. Ook worden ze schoongespoeld. Uiteindelijk komen er koffiebonen in 3 verschillende kwaliteiten uit. De beste is bestemd voor de export. Deze boer is druk bezig allerlei certificaten te halen om als organische boer erkend te worden, zodat hij de 10% duurdere Fair Trade koffie kan leveren. Wat me vooral opviel aan deze koffieplantage is hoe ontzettend veel werk het is, en welke tijdsinvestering en risico’s het vraagt om überhaupt tot een zak met koffiebonen te komen. En dan ben je hier nog maar halverwege het proces: in de “droge” fabrieken moeten de bonen nog gedroogd en gebrand worden. We sluiten de tour uiteraard af met een kop eigen koffie van de boer.